Dün akşam Sky Turk'teki Total Futbol programında ilginç bir diyalog yaşandı. Programın sunucusu, Süper Lig'e yükselen Karabükspor'un resmi sitesinin olmadığını ve bu duruma çok şaşırdığını ifade etti. Gerçekten de websitesi sahibi olmanın hiçbir teknik zorluğu bulunmadığı günümüzde, kurumların dış dünyayla iletişiminin en kolay yolu, basit ama derli toplu bir site sahibi olmak. Artık "iletişim çağı"nın bile geride kaldığı "post-iletişim" döneminde dünyanın bir ucuyla anlık temaslar kurmamız mümkünken, websitesi sahibi olmamak, çekme kasetten müzik dinlemekle aynı kefede bile görülebilir.
Bizim resmi sitemizin, birkaç yıl önce kişisel gayretlerle hayata geçirilip kulübe neredeyse zorla teslim edildiğini de biliyoruz. Şimdiki hali, görsel olarak çekici ama, içerik de öyle mi derseniz, ona gün içinde tekrar farklı bir bağlamda değineceğim.
Asıl mesele şu: Ali Ece, bu websitesi muhabbetinin içine bütün hınzırlığıyla dalarak, Sarıyer Kulübü'nün hotmail uzantılı mail adresini söyleyip dalgasını geçti. Sonra da konuyu, Adana'ya getirdi. Hüseyin Ataş'ın da kulaklarını çınlatarak, Adanaspor'un Fransızca konuşan futbolcusuyla söyleşi yapmak istediklerini ama kulüpteki yetkilinin bir türlü kendilerine Fransızca tercüman bulup geri dönmediğini ve konunun yılan hikayesi gibi uzayıp gittiğini söyledi. (Sanırım o kulüp yetkilisini tanıyorum. Adana Futbolu kitabını sunmak için Bayram Akgül'den 1 hafta öncesinde randevu talep edip, daha sonra Ankara'dan yola çıkmadan teyit için tekrar arayıp "geliyoruz şu saatte" diyip, Adana'ya kulüp binasına vardığımızda, güzünü bilgisayar ekranından ayırmadan, "ha o iş olmadı, siz bana bırakın kitabı" diyen kişi olsa gerek. Daha sonra kargo gönderdiğimizde de bir türlü teyit alamamıştık kendisinden.)
Laf biraz uzadı; Ali Ece devamında, "Adanaspor'da para var ama bir söyleşiyi bile ayarlayamadılar, ama Demirspor kalktı Livorno'yu getirdi. Sonra bize kızıyorlar niye bizden bahsetmiyorsunuz dergide diye" dedi.
Aklıma, bir anda "Livorno'ya harcanan parayı topçulara verseydiniz ya, zaten bizi solcu gösteriyorsunuz, PKK'lı bunlar" diyen zihniyet geldi. Memleketin spor tarihine geçen bir olayın, Zizek'in tabiriyle "yamuk bakmak" suretiyle nasıl yorumlanabileceğinin ve -onların sevdiği tabirle- "vizyonsuzluğun" bir örneğiydi. Oysa elin oğlu-ama işin ehli adam-, konuyu öyle bir yerden getirip bağlıyor ki bu meseleye, "vay be, nasıl algılanıyor dışarıdan" dedirtiyor. 21. yüzyılın ikinci onyılına girerken hala kurumsallık tartışmasının içindeyiz ya, marka değeri, saygınlık, falan filan bir ton afilli laf.... İşte işlerin aslında "öyle değil böyle olduğunu" yıllar sonra anlıyoruz ve anlayacağız. Çin'deki kelebek kanadı, okyanusun öte tarafında tsunamiye neden oluyor.
[Livorno'yu getirdik de başımız göğe mi erdi, diyenler olacaktır; evet ermedi, tersine adamları da küme düşürüyoruz. Hep bizim yüzümüzden! Türkiye'ye gelip solculuk taslayacaklarına doğru dürüst lige hazırlansalardı keşke!]
Bizim resmi sitemizin, birkaç yıl önce kişisel gayretlerle hayata geçirilip kulübe neredeyse zorla teslim edildiğini de biliyoruz. Şimdiki hali, görsel olarak çekici ama, içerik de öyle mi derseniz, ona gün içinde tekrar farklı bir bağlamda değineceğim.
Asıl mesele şu: Ali Ece, bu websitesi muhabbetinin içine bütün hınzırlığıyla dalarak, Sarıyer Kulübü'nün hotmail uzantılı mail adresini söyleyip dalgasını geçti. Sonra da konuyu, Adana'ya getirdi. Hüseyin Ataş'ın da kulaklarını çınlatarak, Adanaspor'un Fransızca konuşan futbolcusuyla söyleşi yapmak istediklerini ama kulüpteki yetkilinin bir türlü kendilerine Fransızca tercüman bulup geri dönmediğini ve konunun yılan hikayesi gibi uzayıp gittiğini söyledi. (Sanırım o kulüp yetkilisini tanıyorum. Adana Futbolu kitabını sunmak için Bayram Akgül'den 1 hafta öncesinde randevu talep edip, daha sonra Ankara'dan yola çıkmadan teyit için tekrar arayıp "geliyoruz şu saatte" diyip, Adana'ya kulüp binasına vardığımızda, güzünü bilgisayar ekranından ayırmadan, "ha o iş olmadı, siz bana bırakın kitabı" diyen kişi olsa gerek. Daha sonra kargo gönderdiğimizde de bir türlü teyit alamamıştık kendisinden.)
Laf biraz uzadı; Ali Ece devamında, "Adanaspor'da para var ama bir söyleşiyi bile ayarlayamadılar, ama Demirspor kalktı Livorno'yu getirdi. Sonra bize kızıyorlar niye bizden bahsetmiyorsunuz dergide diye" dedi.
Aklıma, bir anda "Livorno'ya harcanan parayı topçulara verseydiniz ya, zaten bizi solcu gösteriyorsunuz, PKK'lı bunlar" diyen zihniyet geldi. Memleketin spor tarihine geçen bir olayın, Zizek'in tabiriyle "yamuk bakmak" suretiyle nasıl yorumlanabileceğinin ve -onların sevdiği tabirle- "vizyonsuzluğun" bir örneğiydi. Oysa elin oğlu-ama işin ehli adam-, konuyu öyle bir yerden getirip bağlıyor ki bu meseleye, "vay be, nasıl algılanıyor dışarıdan" dedirtiyor. 21. yüzyılın ikinci onyılına girerken hala kurumsallık tartışmasının içindeyiz ya, marka değeri, saygınlık, falan filan bir ton afilli laf.... İşte işlerin aslında "öyle değil böyle olduğunu" yıllar sonra anlıyoruz ve anlayacağız. Çin'deki kelebek kanadı, okyanusun öte tarafında tsunamiye neden oluyor.
[Livorno'yu getirdik de başımız göğe mi erdi, diyenler olacaktır; evet ermedi, tersine adamları da küme düşürüyoruz. Hep bizim yüzümüzden! Türkiye'ye gelip solculuk taslayacaklarına doğru dürüst lige hazırlansalardı keşke!]
Yorumlar
Zaten marka olan ADS daha güçlü bir marka olarak anılmaya devam ediyor. Adanaspor veya Karabükspor Süper lige çıkabilir, çıkmıştır veya çıkacaktır, hayırlı olsun. Ancak o takımlar yarın düşecekleri dışında hiçbir şeyle anılmayacak takımlar olarak anılacaklar ne yazık ki.
Ama Adana Demirspor duruşuyla, yaptılarıyla, taraftarıyla ve taraftarının yaptıkları ile hep kendini kısa olan insan hafızasının ayrı bir yerinde muafaza edecektir...
Fark bulmaya çalışanlara bir söz etmek istedi canım...
Fark bulunmaz, kişi kendini fark ettirir. Saygılar...