Ana içeriğe atla

Resmi Site, Adana, Kurumsallık vs.

Dün akşam Sky Turk'teki Total Futbol programında ilginç bir diyalog yaşandı. Programın sunucusu, Süper Lig'e yükselen Karabükspor'un resmi sitesinin olmadığını ve bu duruma çok şaşırdığını ifade etti. Gerçekten de websitesi sahibi olmanın hiçbir teknik zorluğu bulunmadığı günümüzde, kurumların dış dünyayla iletişiminin en kolay yolu, basit ama derli toplu bir site sahibi olmak. Artık "iletişim çağı"nın bile geride kaldığı "post-iletişim" döneminde dünyanın bir ucuyla anlık temaslar kurmamız mümkünken, websitesi sahibi olmamak, çekme kasetten müzik dinlemekle aynı kefede bile görülebilir.

Bizim resmi sitemizin, birkaç yıl önce kişisel gayretlerle hayata geçirilip kulübe neredeyse zorla teslim edildiğini de biliyoruz. Şimdiki hali, görsel olarak çekici ama, içerik de öyle mi derseniz, ona gün içinde tekrar farklı bir bağlamda değineceğim.

Asıl mesele şu: Ali Ece, bu websitesi muhabbetinin içine bütün hınzırlığıyla dalarak, Sarıyer Kulübü'nün hotmail uzantılı mail adresini söyleyip dalgasını geçti. Sonra da konuyu, Adana'ya getirdi. Hüseyin Ataş'ın da kulaklarını çınlatarak, Adanaspor'un Fransızca konuşan futbolcusuyla söyleşi yapmak istediklerini ama kulüpteki yetkilinin bir türlü kendilerine Fransızca tercüman bulup geri dönmediğini ve konunun yılan hikayesi gibi uzayıp gittiğini söyledi. (Sanırım o kulüp yetkilisini tanıyorum. Adana Futbolu kitabını sunmak için Bayram Akgül'den 1 hafta öncesinde randevu talep edip, daha sonra Ankara'dan yola çıkmadan teyit için tekrar arayıp "geliyoruz şu saatte" diyip, Adana'ya kulüp binasına vardığımızda, güzünü bilgisayar ekranından ayırmadan, "ha o iş olmadı, siz bana bırakın kitabı" diyen kişi olsa gerek. Daha sonra kargo gönderdiğimizde de bir türlü teyit alamamıştık kendisinden.)



Laf biraz uzadı; Ali Ece devamında, "Adanaspor'da para var ama bir söyleşiyi bile ayarlayamadılar, ama Demirspor kalktı Livorno'yu getirdi. Sonra bize kızıyorlar niye bizden bahsetmiyorsunuz dergide diye" dedi.

Aklıma, bir anda "Livorno'ya harcanan parayı topçulara verseydiniz ya, zaten bizi solcu gösteriyorsunuz, PKK'lı bunlar" diyen zihniyet geldi. Memleketin spor tarihine geçen bir olayın, Zizek'in tabiriyle "yamuk bakmak" suretiyle nasıl yorumlanabileceğinin ve -onların sevdiği tabirle- "vizyonsuzluğun" bir örneğiydi. Oysa elin oğlu-ama işin ehli adam-, konuyu öyle bir yerden getirip bağlıyor ki bu meseleye, "vay be, nasıl algılanıyor dışarıdan" dedirtiyor. 21. yüzyılın ikinci onyılına girerken hala kurumsallık tartışmasının içindeyiz ya, marka değeri, saygınlık, falan filan bir ton afilli laf.... İşte işlerin aslında "öyle değil böyle olduğunu" yıllar sonra anlıyoruz ve anlayacağız. Çin'deki kelebek kanadı, okyanusun öte tarafında tsunamiye neden oluyor.

[Livorno'yu getirdik de başımız göğe mi erdi, diyenler olacaktır; evet ermedi, tersine adamları da küme düşürüyoruz. Hep bizim yüzümüzden! Türkiye'ye gelip solculuk taslayacaklarına doğru dürüst lige hazırlansalardı keşke!]

Yorumlar

serdanka dedi ki…
Bu yorum yazar tarafından silindi.
serdanka dedi ki…
Livorno maçında tribündeki haliyeti ruhiyenin tasviri sanırım en güzel ispanyol köylüsünün bir anda iç savaşta kalan hissiyatı ile bağdaştırabilir... Teşbihte hata olmaz ama biraz havada kaldı sanki bu benzetme, şöyle ki; hayatında hiç italyan yada siyasi tavra sahip takım görmemiş Adana insanının "futbol sadece futbol değildir" ile olan imtihanıydı o gün... Güzeldi ve halen hatırlanıyorsa doğru bir iş yapılmış...
Zaten marka olan ADS daha güçlü bir marka olarak anılmaya devam ediyor. Adanaspor veya Karabükspor Süper lige çıkabilir, çıkmıştır veya çıkacaktır, hayırlı olsun. Ancak o takımlar yarın düşecekleri dışında hiçbir şeyle anılmayacak takımlar olarak anılacaklar ne yazık ki.
Ama Adana Demirspor duruşuyla, yaptılarıyla, taraftarıyla ve taraftarının yaptıkları ile hep kendini kısa olan insan hafızasının ayrı bir yerinde muafaza edecektir...
Fark bulmaya çalışanlara bir söz etmek istedi canım...
Fark bulunmaz, kişi kendini fark ettirir. Saygılar...
İbrahim İlya dedi ki…
bence her sene livorno st. pauli vb takımları getirmeliyiz.bırakın pkklı teröris bölücü ne derlerse desinler.unutmayalım ki biz Nazım Nikmet'i Cem Karaca'yı Yılmaz Güney'i vatandaşlıktan çıkarmış bir milletiz...saygılar
Hüseyin A. dedi ki…
Yavuz Abi çok güzel derlemişsin ve anlatmışsın emseleyi, umarım hala bu organizasyona laf eden insan yoktur.

Bu blogdaki popüler yayınlar

Nesrin'in Hikayesi : "15 Saat 47 Dakika…Ve Toprak…"

Ön-Not: Nesrin Olgun Aslan’ın hikayesini yazmaya başladığımda kimi zaman soğuk bir suyun ve karanlığın içinde, kimi zaman sonunda varabildiğim bir kıyıda hissettim kendimi. Yazmaya devam ederken önce zor tutuyordum gözyaşlarımı, bir noktadan sonra akmaya başladı hepsi. Yazımı, ağlayarak bitirebildim ancak…Kendisinin web sitesinden (http://www.nesrinolgun.com) ve dönemin Hürriyet Londra Temsilcisi Faruk Zapçı’nın anılarından yararlandım, teşekkürlerimi sunuyorum…Çok uzatmadan, Nesrin’in Hikayesi’ne başlıyorum… 1964 Adana Yüzme havuzunun kenarında 7 yaşında kara kuru bir kız çocuğu duruyor. Havuzun içinde Adana Demirspor Kulübü yüzücüleri. Erkekler çoğunlukta. Küçük kız etrafına bakıyor. Sadece 4 kız çocuğu var. Nesrin, Adana Demirspor’un 4 kızından biri oluyor o gün…Giriyor havuza. 1973 – 1975 Adana Nesrin, 16 yaşında. Yüzüyor. 7 yaşında girdiği havuzdan, kısa mesafede 100’e yakın madalya ve şilt çıkartıyor. Kışları masa tenisi oynuyor, Türkiye 2.liği, Türkiye 3.lüğü var. 17 yaşında mar...

Ben Bunu Hak Ettim...

Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu.  Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar.   Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek.  Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem param...

Demirspor Taraftarı Ayakta

 Adana Demirspor taraftarı, kendisini küme düşürmekle tehdit eden eski Başkanlarına karşı yaptığı açıklamalarla tavrını gösterdi. Umut Düşkün'ün başlattığı açıklama silsilesi, Şimşekler Grubu 'nun diğer liderleri, Ankara Tayfası , İzmir Tayfası ve diğer oluşumların net tavırları ile güçlendi. Ortak ses, kimse Demirspor'dan üstün değildir ve Demirspor tribünüyle vardır şeklindeydi. Yıllardır alt liglerde mücadele etmiş bir camiaya bu tehdit sökmedi.