Üst üste ikinci yenilgiyle birlikte kulüpte taşlar yerinden oynadı. Başkan Murat Sancak ayrılık sinyali verdi. Güven tazelemek için mi yoksa gerçekten ayrılmak istediği için mi, bilinmez; ama bir yıldır durgun olan yönetim işlerinin yine karışacağı ortada.
Başkan'ın stad içinde ve dışında taraftarla diyaloğunun çok iyi olduğunu biliyorum; ona karşı doğrudan bir tepki yok. Yapılabilir mi, onu da bilemiyorum. Ama bu tepkisizlik aslında alternatifsizlikten kaynaklanıyor. Mali sorunları çözmek için, "para var sorun yok" mantığıyla hiç tereddütsüz desteklendi. Siyasi güçle bağlantısı olduğu için lobisinin ve bağlantılarının da güçlü olduğu varsayıldı. Yıllardır beklenen başarı ancak para ve güçle gelecek diye düşünüldü. Ancak gördüğümüz kadarıyla hakemler ve TFF bizi doğramaya devam etti.
Başkan'ın en büyük yanlışı daha önceki yazılarımda da söylediğim gibi Tanju'ya teslim ettiği takıma gereksiz transferler yapılmasıydı. Anderson bunun en "büyük" örneği. Devamında tabii ki bu transferleri yapan menajer ekibi... Bu Demirspor'un yıllardır sorunu. Başkanların güvendiği bir iki isim takımı oluşturuyor. Yönetim kurulunun diğer üyeleri ne yapar hiç bilemiyoruz; takımı yöneten bir "takım" yok aslında. Demirspor hep bir gizem perdesinin arkasında yönetildi. "O işler öyle değil, sen bilmiyorsun" diye özetlenen bir engel hiç kalkmadı üzerimizden. Ama bildiğimiz bir şey var: Bu mantıkla başarılı olmak zor. Çok para harcamakla ancak bir yıllık başarı gelir; sonrası dibi boylamak.
Nasıl ki teknik ekip, yardımcı antrenörü, kaleci antrenörü, masörü ve diğer üyeleriyle bir ekipse, nasıl ki sahada farklı rolleri olan 11 oyuncu varsa yönetim kurullarının da bir ekip halinde yönetmesi lazım. Ama bizde, genel siyasi konjonktür gereği, bir kişinin liderliğinde bir başarı bekleniyor.
Başkan Sancak'ın bir diğer hatası bence teknik direktör değişiklikleriydi. Artık çok teknik direktör eskitmek başlı başına başarısızlık göstergesi. Tersine, sabretmek tercih ediliyor. Geçen yıl da fazlasıyla teknik direktör değiştirildi; bu yıla da 3. haftada daha mağlubiyeti olmayan hocayı göndererek başladık. Ümit Özat'ı sevdiğimden değil ama kendi kurduğu takımı yönetemezken onu gönderip başkasından başarı beklemek tamamen yanlış bir hamleydi.
Bu kadronun neler yapabileceği ortada. En fazla play-off'u zorlar. Her hafta birilerinden ekstra performans beklemek lazım. O da her zaman olmuyor işte. Bu ligte yabancı oyuncun iyiyse bir yere gelebilirsin. Pote bunun tipik örneği. Bu yıl yanlış yabancı tercihleri kadronun işlememesindeki en önemli nedenlerden biri diye düşünüyorum. Burada da yine konu transfer işlerini yürütenler kimse ona geliyor. Asıl yanlış tercih onlar gibi görünüyor. Şimdi devre arasında bütün takımı değiştirmek gibi bir yola giderler diye düşünüyorum; bu da yeni bir yanlış adım olur. Şu anda paralar ödeniyor gibi görünüyor ama ülkedeki ekonomik krizin bizi vurmaması için hiç bir sebep yok. Belki de "bilmediğimiz" asıl mesele bu.
Güç sadece bir kişide olduğu sürece işler yürümez. Burası büyük bir camia. Tribünü, geçmişi, yöneticisi ve futbolcusuyla birlikte düşünmek lazım. Bu blogta ve tayfa olarak hep bunun altını çizdik. Pek çoğu gibi karamsarlık yaymadık. Kısa süreli bir başarıdan ziyade altyapı, mali disiplin, doğru para harcama hep önceliklerimiz oldu. Daha önceki başkanlara da hep bu çizgide seslendik.
Taraftarın her istediğini yapmak mümkün değil tabii ki ama ona yol gösterenler arasında da doğru tercihleri yapmak gerekiyor; bu hata bugün de devam ediyor.
