Malatya maçına benzer şekilde yine alt sıralardaki bir takıma puan kaptırarak yukarıya doğru hamle yapma şansını kullanamadık. Bu kez yenilmedik belki ama biraz şans ve çokça Muriç'in başarısıyla ayakta kaldık. Kaçırdığımız net pozisyonlar olsa da zayıf gördüğümüz takibe karşı konsantrasyon sorunu asıl sıkıntı kaynağı gibi görünüyor. Geçen haftaki kadro yine sahadaydı. Sarı kart cezalısı Balotelli'nin yokluğunda hamle şansımız azaldı. Assambolonga, Yunus ve Akintola üçlüsü, daha önce övündüğümüz bir şekilde gol bulma işini bu kez beceremedi. İki haftalık galibiyet sersini üçe çıkaramadık; ilk kez 0-0'lık bir maç yaşadık. Hafta içi kupa ve ardından hafta sonu Trabzon deplasmanı öncesi, dolu tribünler önünde bu maçı kazanmak iyi olacaktı.
Ne bir skorla harika bir deplasman galibiyeti! Alt sıramızdaki rakibe geçit vermemek kadar bir yandan da uzun süredir Altay'a karşı devam eden şansızlığımızın kırılması açısından süper! Yıllardır Süper Lig deyince aklımıza gelen son maç/son yenilgi ile hafızamızda yer eden Altay, 1. lig maceramızda canımızı sıkmaya devam etmişti. Geçen sezon iki maçta da yenilmiştik. Galibiyetin bu açılardan da çeşitli anlamları var. Aslında ilk yarıda kopabilecek maç, ikinci yarının başında yenen golle can sıkıcı bir hale geldim ama arka arkaya bulduğumuz iki golle rahatladık. Yunus yine kilidi açan vuruşla üçüncü golüne ulaşırken, Assambalonga ligte 5'ledi; Akintola da geçe sezonki performansını hatırlatan güzel bir vuruşla ikinci golünü attı. Takım kolay gol yemezse bir şekilde maç içinde toparlamayı başarıyor. Bir kez daha ilk golü attığımız maçta puan aldık. Alttaki takımların yenilmesiyle beraber ligin orta sıralarına daha güvenle tutunmaya başladık.