Ligin zirvesindeki iki takımın maçında, yaklaşık yarım saat 10 kişi oynamamıza puan almayı başardık. Tribünün fazlaca duygusal yatırım maçlarda hüsrana uğradığımız oluyordu önceki yıllarda ama bu kez ayakta kalmayı bildik. Genel olarak iyi top yapıp, pas trafiğini iyi yönettik ama hücuma çıkışlarda önceki haftalardaki kadar hızlı değildik. Bu sezon ilk kez gol atamadık. Rakip taraftarların Onyekuru başta olmak üzere oyuncularımızla ilgili uydurdukları masallar, onları yeteri kadar oyalamıştır sanırım; sahada herkes yerli yerindeydi. Belhanda ne yazık ki seviyesini yükseltemiyor. Emre henüz takıma adapte olamadı. Yusuf da ne yazık ki hala ortada yok... Forvetsiz oyunla devam ediyoruz; o yüzden orta saha desteği önemini koruyor. Savunmada Semih, sahadaki en eski Demirsporluydu; toplamda 72. maçına çıktı. Bu sezon ilk kez 11 çıkmasına rağmen sırıtmadı. Kalede Ertaç yine iyi iş çıkardı. Savunmadaki genel zaafımıza rağmen bugün daha derli toplu durduk. Stambouli'nin de kırmızıya kad
47. saniyede öne geçtiğimiz; rakibin erkenden 10 kişi kaldığı maçta, oyundan kopmadan skoru almayı bildik. Rakibin 9 kişi tamamladığı, bizim de 10 kişi tamamladığımız maçta net bir galibiyet aldık. Hakem lehimize olan kararları yine tek başına veremedi ama VAR'ın müdahaleleri bu kez lehimizeydi. Bu sezon ikinci kez haftayı lider kapatıyoruz. Spor programlarının maç sonrasında lider takımı değil İstanbul'un büyüklerini konuşmaya devam etmesi, durumu değiştirmeyecek... Geçmişin tersine başarıyı, kazanmayı, zirveyi alışkanlık haline getirelim artık! Atarak, vurarak, devirerek yola devam... (Aman Rakitsky, sen kimseyi devirme artık, yeter!)