İngiltereli

Biz O'nu hiç bir zaman el gibi, yabancı gibi görmedik. Kendimizden, ailemizden ayrı tutmadık. O'na edilen "çirkin" lafları kendimize edilmiş saydık. "El insaf !" dedik. Yazılanlar, söylenenler zalimcedir, zalimliktir, kul hakkı yemektir dedik. Onlar için İngiltereli, bize göre Tapanlı, Adanalı; onlara göre dönerci, bize göre Kebabman Şefik abi.

Onlara göre "uzaktaki İngiltereli" bu hafta onlara yukarıdaki pankartla seslendi. Asla onlarla aynı seviyeye düşmeden, taşlamalı ama zeki bir üslupla. Ona da yakışan bu zaten. Biz de O'nu böyle olduğu için seviyoruz. Mavi ve laciverti Türkiye'nin gündemine oturtan abimize sevgi ve selamlar olsun.

Bir de şu var tabii. Bugün kendi gazetelerinin sayfalarında yayınladıkları resimler ile asıl görüntü kirliliği oluşturanlar elbette bu pankartı beğenmez. Bizim de çirkin bulduğumuz görüntüler var, blogumuzun mavi rengine başka tonlar bulaşmasın diye yayınlamıyoruz. Hatta bazı spor haberleri var ki bu kendini beğenmiş gazetenin, Demirspor'un önümüzdeki hafta kiminle oynayacağını eğer bu gazeteden takip diyorsanız vay halinize! Canınız deplasman yapmak falan ister, sonra soluğu Malatya yerine ne bileyim, Van'da alıverirsiniz. Siz en iyisi gözü kapalı güvenmeyin kimselere.

Demek bu memlekette basın mensubu olmak, gazeteci olmak kolay; sadece renklerin peşinden gitmek, sadece TV'lerde Adana Demirspor ismi görünsün diye binlerce kilometre gitmek, yani taraftar olmak zor.

Demek, Demirsporluyum demek kolay, Demirsporluluğu yaşamak zor.