Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu. Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar. Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek. Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem paramparça oldu. Ta
2008'den Beri...
Yorumlar
Madem düşme korkusu yaşamamız düşük olasılık ve madem ki biz eksik oynamamıza rağmen yükselme grubunun kapısından döndük, madem ki kaybedecek şeylerin büyük bölümünü klasman gruplarında kaybettik, madem ki bu sene için kaybedecek çok fazla şeyimiz kalmadı, o halde cesur olmanın tam zamanı. Savaşmayan futbolcuları gönderelim yerlerine gençleri koyalım. Gücümüzden bir şey kaybetmeyeceğiz. Bu çocuklar devre arasında sürekli A takımdaki abileriyle oynasınlar, devre sonrasında da kesintisiz 5 maç yapsınlar akıllarda ne Cem kalır, ne Alper.
Formül basit, bizi eksik oynatan Alper, Cem, Burak, Kaya, Aydın ve Ahmet gitsin yerine gençler oynasın. Takımımızın savaşan futbolcuları Tayfun, Alican, Ceyhun, Süleyman, Onur, Barış, Orhan, İlhan gibi abilerine destek olsunlar. Gitmesini istediklerimiz zaten bize gerekeni kaybettirdiler...
Ziya
Şimdi yarım sezonun hesapları yapılıyor.Yapılacakta.Bu hesabı herkes yapacak,Futbolcuda,yönetimde,taraftarda..4 ocakta kongremiz olacak..Eğer geniş tabanlı bir yönetim oluşursa,gerekli tüm tedbirlerin alınması gerekecek..Ve ben bunların olacağına inanıyorum..Çünkü şimdiye kadar yaptığımız ve kaybetmediğimiz tek gerçeğimiz umutlarımız olmuştur.
Geniş tabanlı ve paralı bir yönetimdense, parasız ama bu kez cesur ve radikal davranabilmesi koşuluyla mevcut yönetimi tercih ederim. Ha gelmesini arzuladığınız o geniş tabanlı yönetim hem borçları ödeyip, hem kaşarları yollayıp, hem baskı odaklarına rest çekip hem de gençleri oynatacaksa onları başıma tac ederim. Ama böyle bir yönetim yok Adana'da... Adana'da böyle bir yönetim yoksa, böyle bir maddi güç de yoksa, parasız yönetimin bu gençleşmeyi üzerinde baskı olmadan yapması da kolay.
Özetleyeyim, az paralı bir yönetimin paralı bir yönetime göre arzuladıklarımı yapabilmesi açısından daha güçlü olduğunu düşünüyorum. Odaklandığım tek bir şey var, yapılanma ve dönüşüm. Taktım kafayı. Başka hiçbir şey umrumda değil...
Bu iş para işi.Kim elini cebine atıyor?Hiç kimse..Bu olmuyorsa ne yapmalı?
Aslında şu,kongre üyeliklerinin yenilenmesi bence tam profesyonelce bir düşünce.Kongrede bu yeni üyeler gelip oy kullanacaklar..Kim bunlar?Büyük çoğunluğu iş adamları..Oluşacak yönetimler bu üyelerden seçilecek..Yazımda anlatmak istediğimde buydu..Bu üyelerden geniş tabanlı bir yönetim oluşmalı..Bunlar önce takımın sıkıntılarını tesbit edecek ve yaraya neşteri vuracak.Dirayetli,yöneticilik vasfı olan bu insanların duruşu,göstereceği gayret atılacak en iyi adımlar olacaktır.Bütün yükü bir veya birkaç kişiye yüklemenin hiçbir espirisi yok.Çünkü bu iş 3-5 kişinin gayreti ile olacak iş değildir..
Ayrıca yönetim dışında kalan kongre üyeleri sadece seçimden seçime klübe gelip oy kullanmamalılar..Gruplar oluşturulmalı.takım için çalışacak..Kadrolarımız ne kadar sağlam olursa başarınında artık otomatik olarak geleceğine inanıyorum..Alt yapıdan her yıl en az 2-3 futbolcu A takıma getirilebilmeli...Yönetim kademesindeki bu sorunların çözülmesi birçok sorunun kendiliğinden çözümüne yol açacaktır...
volkan