Demişler ki; "Bu arada şehir dışından kulübün daima arkasında olanları eleştirmeyi kendilerine adet edinenler..."
Diyorum ki; "Çekilin şu kulübün arkasından..."
Diyorum ki; "Bi' gidin Allah aşkına, daha fazla gülemiyorum, gücüm yetmiyor..."
Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu. Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar. Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek. Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem paramparça oldu. Ta
Yorumlar
bu insanları muhattap alarak en büyük yanlışı siz yapıyorsunuz. Gerek yok. Herkesin kalitesi ortada.Kimin ne olduğunu biliyoruz.
Olmayan Basın! gerçekleri yazın.
bende diyorum ki : bi gidin ya nasıl bi kangrensiniz siz nasıl işlediniz bu takımın vücuduna...siz ve sizin gibiler yüzünden hayır görmez olduk...
biz taraftarlar ve okurlar olarak asıl sıkıntıyı gözden kaçırıyoruz. buradan kendisine sesleniyorum. demirspor taraftarının mutluluğu adına bir teklifim var, her şeyi bir kenara bırakalım. üstatın yazılarının içeriğine hiç ama hiç müdahale etmeden, eğer kendisi yazıp bana gönderirse kullanmayı hiç düşünmediği noktalama işaretlerini hiç bir ücret talep etmeden yazıya yerleştireceğime söz veriyorum. hatta çok karışık noktalama işaretleri de olmayacak bunlar, noktalı virgüller, kesme işaretleri, üç noktalar falan değil yani. sadece nokta sepiştireceğim.
hadi içeriğinden geçtim, bu kadar mı zor düzgün yazmak yahu?
yazının son cümlesindeki sitemi dışarda bırakırsak doğru bir yazı olmuş. yine de huylu huyundan vazgeçmiyor sevgili okurlar, bir doğru yazmak için illa bir yanlış yapmak şart değil.
Dilimiz kimliğimizdir: sahip çıkalım!
(bu söylediklerim sadece Yavuz Yıldırmaz'a yönelik değil, bir çok kişi aynı durumun içerisinde. İçimde ukte kalmıştı yeri gelmişken yazdım...)