Geçen sene görmedik deplasman galibiyeti. kafaya oynayan takımları yenemedik dışarıda. işin kötüsü grubun en zayıf halkalarını bile yenemedik. yahu biz bir seneden fazladır deplasmanda kimseyi yenemedik. ne zaman fikstürde deplasman maçı görsem içim kararıyor. yeter artık Allah aşkına yeter.içeride kazanalım(ki hepsini de kazanamıyoruz bakınız belediye van maçı!!!), deplasmanda yenilmeyelim yeter diye birşey yok. o 4 takımlı grupların olduğu organizasyonlarda olur , bu grupta olacak iş değil sayın Durmaz.. Takımın, sizin yönetiminizde bir deplasman galibiyeti alabilmesi için sizi Ankara ya bizimle yapılacak bir halı saha maçına mı davet etmemiz gerekli??? Sayın hoca, yeteri biliyorsun değil mi? YETER!!!!
Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu. Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar. Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek. Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem paramparça oldu. Ta
Yorumlar