Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu. Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar. Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek. Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem paramparça oldu. Ta
İtalya yolculuğumuz, bugün Birgün gazetesinde 1 tam sayfa yer alıyor.
Yorumlar
"Arkadaşlar BİRGÜN'deki röportajı okuduğumda tarifi imkansız duygular yaşadım... Forza Livorno' dan bu etkinliğe katılacağınızı takip etmiştim. Ama bir ADS'li olarak bir Demiryolcu olarak, bir BİRGÜN okuru olarak, bir BAŞKA BİR DÜNYANIN MÜMKÜNDÜR'e inanan olarak çok mutlu oldum. Yolunuz açık olsun... Adana' da Maraton tribününde yaklaşık 8-10 makinist her maçta beraberiz. başka demiryolcular da var. Fakat demiryolu kültüründe makinistler başka yer tutar. ADS'liliğin Meşakatli mücade ruhu bize benziyor. Hepinize teşekkür ederim ANOTHER WORLD IS ESSENTIAL (POSIBLE)...
Hüseyin ERDEM"
Teşekkürler Hüseyin bey.
Hani noldu ADS taraftarı küfürbaz,kavgacı,yağmacı falan filan dı?
Hep zarar dı bu adamlar?
Çıkın özür dileyin lan!
Birgün gazetesinde yayınlanan haberinizi okudum, benide fahri bir demirsporlu olarak aranıza alabilirsiniz.
Hepinize sevgi ve saygılarımla
Bülent BALYEMEZ
İstanbul Üniversitesi Dış Ticaret Bölümü,Öğretim Görevlisi ve Dış Ticaret Uzmanı