56Binlik

Bu yazı yazıldığında blogumuzun sayacı 62.706'yı göstermekte. En nihayetinde bir taraftar sitesi olan blogumuza gösterilen bu ilgiden dolayı tüm ziyaretçilerimize teşekkür ederiz. Çeşitli konularda yazılan yazılara olumlu-olumsuz yorumlarını esirgemeyen takipçilerimiz de özel bir teşekkür hakediyor bence. Onlara da çok teşekkürler. Aslında blogumuz adına böyle bir teşekkürü 56.000 civarında yazmak istiyordum ama çeşitli sebeplerden dolayı olmadı-olamadı, kısmet 62.706'yaymış.

Peki neden 56Bin?

İki sebebi var ve aslında bu iki sebep birbiri ile yakından ilişkili. Birincisi kulübümüzün simge ismi olan Muharrem Gülergin. Demirsporlu olup da onun adını bilmeyen var mı? Bugün genç nesil de onu tanıyor, öğreniyor. 15 senedir süper lig görmeyen bir nesil, onun adıyla Demirspor'u yeniden seviyor, Demirspor'a yeniden bağlanıyor. Çünkü yıllar önce Adana'da gerek sade vatandaş olsun, gerekse ün üstteki mülki amir olsun Muharrem Gülergin ismine büyük bir sevgi ve saygı duyardı. Koskoca bir şehrin sporda tek ismiydi kendisi. Özellikle gençler için onun yakınında olmak, ilgisine mazhar olmak, iki çift laf edebilmek bile büyük bir olaydı. Ve bu güzel insanın asıl lakabı "Fofo" olsa da bir diğer lakabı da "56Binlik"ti. Bu lakap o dönemde Türkiye'de devrin en kuvvetli lokomotiflerine verilen seri numaralarını ifade ediyordu. Yani Muharrem Gülergin, bir Demirsporlu, bir Demiryolcu olarak devrin en kuvvetli lokomotifi ile özdeşleştiriliyordu.

O tarihlerde Adana garında da 56Binlikler arz-ı endam ediyordu. Bunlardan 56.709 numaralı olanında bir "mustava" kumanda panelinin başında ter döküyor; kah Ulukışla, kah Ankara veya Gaziantep... Şehirler arasında kilometreler kısalıyor, ancak ailesi ile ayrı saatler artıyordu. Makinist olmadan önce trenin kazanını bitip tükenmeyen bir enerjiyle, durmadan kömürle beslemekle görevliydi, ateşçiydi. Şimdi makinist ama gurbet bitmiyor. Yine de morali yüksekti bu mustava'nın, havası da yerindeydi. Hele bir Adana Garı'na girişi vardı ki 56.709'un. Bir eli camın kenarına yaslı, diğer eli lokomotifin ta kanaldan duyulan düdüğünün başında. Bu neşeli, koca sesli, dev yürekli adam bir demiryolcuydu, koskoca 56.709'un da üstüne zimmetlendiği adamdı. Bir aileyi Adanalı, Demiryolcu, Demirsporlu yapan adamdı bu mustava. 56Bin'in ikinci önemi de bu benim için.

Bir Demirsporlu'nun hayatındaki olmazsa olmazı trenler olmalıdır bence. Çünkü onlar geçmişimizdir, özlem duyduğumuz eski ve başarılı günlerimizi ifade eder. Gücün yalın simgesidir, aynı zamanda dağları-güçlükleri aşıp sakin ve mutlu bir gara-yarınlara ulaşmayı anlatır. Bizi geçmişe bağlayan oldukları kadar geleceğe taşıyacaklar da onlardır...