TFF'nin ezası da demek mümkün; tribüne tribüncüye futbolsevere verilen eziyet! Deplasmanda saldırıya uğrayan çoluk çocuk dayak yiyen, plastik mermiyle yaralanan taraftarımıza yönelik hınçları geçmemiş, bir de Adana'daki futbolseverleri cezalandırıyorlar. Hatayspor maçı nedeniyle 2 maç kendi evimizde seyircisiz cezası aldık. TFF'nin isteği de bu zaten; boş tribünler önünde oynanan bir oyun. Ne kadar taraftarsız camia varsa desteklemelerinin nedeni bu. Taraftar yoksa sorun yok mantığındalar! Ne güzel...
Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu. Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar. Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek. Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem paramparça oldu. Ta
Yorumlar