5 hafta üst üste mağlup olarak düşme potasına indik. Aynı seviyedeki diğer bütün takımlar düşmemek için reaksiyon verirken biz yerimizde saydık. Nasıl bir futbolcu grubuna denk geldik böyle, inanılmaz! Disiplinsiz bir yönetimle birleşip el birliğiyle bizi uçuruma sürüklüyorlar. Ne yaptığını bilmeyenler grubu, duygularımızla oynuyor. Tribünün desteği, an gelecek patlamaya dönecek; işte o gün kaçacak delik bulamayacaksınız. Takımı soyup soğana çeviren, hemşeri kontenjanından camiaya girmiş, sahada kenarda karakterini kaybetmiş kim varsa o gün tribünün öfkesini görecek. İki maç kaldı, ya sabır!
Demirspor bu; her an her şey mümkün. Oyuncular değişse de hem dibe vurup hem son saniyeye kadar heyecan yaşatmak geleneği değişmiyor. İstanbul'da İnönü'de 3-0'dan maç çevirmek büyük iş. Takımın gerçek gücünü gösterdiği, belki de sezona merhaba dediğimiz maç oldu... Balotelli beklediğimiz patlamayı yaptı; İstanbul' da olması tesadüf değil. İlk yarıda acemice hatalar, Sinan ve Ferhat'ın dağılması, rakibin dalga dalga gelişini durduramamak can sıktı. Aslında kötü değildik ama rakip çok iyi başladı. İkinci yarı başında 3. Golü de yiyince moraller bozuldu. Ama işte Demirspor bu! Yaptı yapacağını... Rakibin oyuncu değişikliklerini lehimize çevirdik. 60. Dakikadan sonra Vargas ve Balotelli'nin şutları son dakikaya kadar umudu taşıdı. Assombalonga'nın dokunuşuyla 1 puana uzandık. Tebrikler, teşekkürler takım; devamı gelsin...
Yorumlar