Ana içeriğe atla

Demirsporluluk Sanal Değildir, Düşün Yakamızdan...


Ben daha küçücüktüm, 5-6 yaşlarında falan, babamla atışırdık, kızıp beni Demirspor maçlarına götürmediği olurdu. Çıkardım sokaklara, her gelen geçene maçı sorardım. Kaç kaç bitti, nasıl oynadık, kart gördük mü? O yaşta ve o dönemlerde öyle kovalanırdı sevda. 

Pazartesi günleri bir gazetenin iç spor sayfalarından herhangi birinin sağ alt, sol alt köşesinde maçın skorunu bilmeme rağmen o "Demirspor" kelimesini görmek için heyecanla gazeteyi kurcalardım. 

Salı günleri haftanın değerlendirmesi olurdu genelde gazetelerde. Haftanın 11’ine bir Demirsporlu girmiş mi, gelecek haftanın maçında Demirspor’a toto tahmininde kaç veriyorlar gibi sorularla geçirirdim zamanımı. 

İlkokul yıllarımda TRT’de haftada bir gün gecenin geç saatinde alt liglerden görüntüler olurdu. Onları beklerdim, 1 dakika 30 sn.lik bozuk kaliteli bir video kaydı için gece yarılarına kadar ayakta kalırdım. 

Babamdan kaçak maçlara giderdim, dayağını yemesem de fırçasını yemişliğim çoktur. 

Çocuksu şekilde öğrendim ben Demirspor’u sevmeyi. Defalarca küme düştük, defalarca yürek incitici mağlubiyetler gördüm ve çocukça ağladım Demirspor için. Dünyanın en temiz gözyaşlarıydı onlar. Kızdırırdı büyüklerim beni, yine yeniden ağlatmak için. Ağladıkça daha temiz sevdim, daha güzel sevdim. 

Ben şimdiki adı ile Süper Ligi görmüş kuşaktanım. Efsane dönemlerimize yetişemedim ama yine de şanslıyım. Takımımızın çöküş döneminde olgunlaştım. Yani başarı istisna, başarısızlık asıldı. Her başarısızlıkta daha çok sevdim ve inadına tertemiz sevdim. 

Ben Demirspor’u severken ne Periscope vardı, ne Twitter, ne de burası gibi bloglar. 

Ben Demirspor’u sevdiğimde radyo yayınlarına hasrettik. Kulağımızı dayardık süper lig maçlarının bitiminde radyoya, bir maç skoru alabilmek için. 

Bunları neden mi anlatıyorum? 

Çünkü ben ve benim gibi insanlar tertemiz seviyorlar Demirspor’u. Gözyaşlarını akıta akıta büyümüşler. Açlık grevlerini yaşamış veya okumuşlar, eşya piyangolarını, kaçan futbolcuları, beş parasız deplasmanları yaşamışlar ve yaşadıkça bağlanmışlar. Böyle bağlarla bağlanınca insan kıyamıyor takımına. Aman zarar vermeyeyim, diyor. Ben yıprandım bir gülümseme yakalamak için ve benim yüzümden kaçmasın o gülümseme diyor. 

Sevdiğime bunca özenle yaklaşırken ben, birden bir bakıyorum genelde kim olduğu belirsiz, ergen bir MaratonÖmer çıkıyor karşıma. Bir soluma dönüyorum Ads1940Veli, sağıma bakıyorum ForzAds. 

Bu arkadaşlar büyük Demirsporlular! Onsuz yaşayamayan Demirsporlular! O nedenle alabildiğine vuruyorlar anlık skorlara bakıp benim takımıma. Kim bu MaratonÖmer diyorum, yok öyle bir adam yok. Ama adam çıkmış topçuya sallıyor. Adam hadi performansı düşükleri bir kenara bırakıyorum, bu seneden örnek vereyim, Pote’ye sallıyor. Bir başkası çıkıyor, Hüseyin Kala’yı yerden yere vuruyor, 10 dakika sonra Kala gol atıyor, Kala’dan kralı yok. Burak’la uğraşıyor bir kısmı. Bir kısmı Tiago ile. 

Ben çözemedim bu işi ama sanırım bu adamlar çözmüş! İnatla sallayınca bu futbolcular takıma daha bir bağlanıyorlar, daha bir Demirsporlu oluyor, daha bir taraftar için oynuyorlar!!! O yüzden ısrarla devam ediyorlar. 

Sevgili sanal kardeşlerim. Yeter artık, defolun gidin. Düşün bu takımın yakasından. Siz klavye başında orgazm olacaksınız diye, benim sevdam ile oynamayın. Oynatmam diyemiyorum, meydan okuyamıyorum size, yoksunuz ulan. Sanalsınız. Sonra aynaya bakıp, adam veya kadın gördüğünüzü sanıyorsunuz. 

Ben Demirspor’u daha hiç görmemişken sevdim. Tertemiz sevdim. İlk kez yenilmedi benim futbolcum, ilk kez de kazanmayacak. İlk kez hüsran yaşamadı, ilk zaferi de olmayacak. 

Tepkisiz olalım demek değil bu ama, kardeşim, bugün, burada, bu anda, var olmayan kişiler tarafından verilen tepkilerin bu takıma şöyle bir yararı olabilir deyin, ben de bu açıdan düşünmemişim, diyeyim. Yok arkadaş yok. 

Benim takımıma zarar vermeyin arkadaş. 

İlle sahada oynanan oyun ise derdiniz, ille aldığımız skor, bulunduğumuz konum ise probleminiz, Turuncular şampiyon oldu. Gidin onları destekleyin. Düşün bizim yakamızdan. 

Ben çekirdek küçücük ve tertemiz bir kadro ile Demirspor’un moda olmadan sevildiği günleri özledim. 

Vallahi çok özledim.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ben Bunu Hak Ettim...

Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu.  Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar.   Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek.  Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem paramparça oldu. Ta

Başkan Krizi

 Sahadaki kriz en tepeye de yansıdı; Murat Sancak dün akşam başkanlığı Metin Korkmaz'a devrettiğini açıkladı. Gelişmeleri görebilmek adına biraz beklemek gerekli ama şu anda birkaç neden ve ihtimal var gibi görünüyor: Birincisi, "tamam vazgeçtim" deyip geri dönmesi; daha önce yapmıştı. İkincisi, "TFF'de FETÖcüler var" yönlü açıklamaları ve hakem camiasına eleştirilerinden dolayı çeşitli hukuki ve mali sıkıştırmalara maruz kalması. O yüzden biraz geri plana çekilmek istemiş olabilir. Metin Korkmaz eliyle yönetime devam eder. Üçüncüsü, parasının bitmiş olması ve Adana Demirspor'dan tamamen uzaklaşması. Başkan'ın en büyük sorunlarından biri iletişim stratejisinin düzgün olmaması. Attığı twitler ve açıklamalar fazla öfkeli. Çoğu zaman kötü Türkçe ile karman çorman açıklamalar yapıyor. Twitter (X) infosundaki yazılar/iddialar bile kötü yazılmış. En basitinden, Adanademirspor değil, Adana Demirspor yazması gerekli. Kulübün sosyal medya hesapları iyi yöneti

Demirspor Taraftarı Ayakta

 Adana Demirspor taraftarı, kendisini küme düşürmekle tehdit eden eski Başkanlarına karşı yaptığı açıklamalarla tavrını gösterdi. Umut Düşkün'ün başlattığı açıklama silsilesi, Şimşekler Grubu 'nun diğer liderleri, Ankara Tayfası , İzmir Tayfası ve diğer oluşumların net tavırları ile güçlendi. Ortak ses, kimse Demirspor'dan üstün değildir ve Demirspor tribünüyle vardır şeklindeydi. Yıllardır alt liglerde mücadele etmiş bir camiaya bu tehdit sökmedi.