Karabükspor ile oynadığımız son iki maçı da canlı izleyen şanssız nesildenim. Kötü hatıralar, kötü zamanlar...
1. lige çıktığımızdan beri eski hesapları kapatmaya dair bir motivasyonum vardı, kendi adıma. Zamanla bu azaldı. Şimdi pek de umursamıyorum. Karabük'ün şampiyon olduğu, bizim de acıları oynadığımız yılların hatırası elbette sıcak ama kapatılacak hesapların sonu gelmiyor. Şu Gaziantep BŞB hikayesi de böyle değil mi? Hakan Kutlu'ya bilenmenin bir faydasını görmeyeceğiz. Hatta deplasmanda mağlup olursak daha da harap edeceğiz kendimizi. Gereksiz...
Karabük maçlarının deplasmanda olanına Ankara'dan büyük otobüs kaldırarak belki de bu alanda hoş bir ilk yaşatmış olabiliriz Demirspor tribününe. Maç boyu maruz kaldığımız aşırı kötü tezahürata karşın umursamazlığımızın bizi büyüttüğünü hissettiğimiz anlar... "İşte siz kesif küfrün çamurundan ağzı yüzü görünmeyen yaratıklar, karşımızdasınız ve sadece acıyoruz size."
Sahadaki sonuç değildi ki bizim sınavımız. Bizim alanımız tribünde, yanında, orada olmak. Sıratımız tribün bizim. Ya geçeriz, ya düşeriz. Düşeceksek de, en yakışıklısından ama. Sessiz sedasız, kibritin tükenişi gibi değil. Patlayan benzinlik gibi düşeriz.
Yarın düşmenin değil, havai fişekler gibi patlamanın günü ama. Tribünde bizi oyalayacak her tür düşüncenin, içimizi kemirecek parazitleri bağırarak dışarı atmanın günü. Demirspor da kazanırsa siyah beyaz resimlerdeki hatıralar renklenir, diğer türlü biz görevimizi yaparız ve "Yaşa, Var Ol Demirspor" der, önümüzdeki maçlara bakarız...
Karabükspor şampiyonluk hedefindeki ağır rakiplerden. Alanya gibi, bu hafta hocası istifa etti, değişik bir motivasyondalardır. Kötüyü iyiyle kapatıp kazanalım şu maçı. Sonra da geniş nefesler alıp haftamızı bayram gibi yaşayalım. Hadi bakalım...
1. lige çıktığımızdan beri eski hesapları kapatmaya dair bir motivasyonum vardı, kendi adıma. Zamanla bu azaldı. Şimdi pek de umursamıyorum. Karabük'ün şampiyon olduğu, bizim de acıları oynadığımız yılların hatırası elbette sıcak ama kapatılacak hesapların sonu gelmiyor. Şu Gaziantep BŞB hikayesi de böyle değil mi? Hakan Kutlu'ya bilenmenin bir faydasını görmeyeceğiz. Hatta deplasmanda mağlup olursak daha da harap edeceğiz kendimizi. Gereksiz...
Karabük maçlarının deplasmanda olanına Ankara'dan büyük otobüs kaldırarak belki de bu alanda hoş bir ilk yaşatmış olabiliriz Demirspor tribününe. Maç boyu maruz kaldığımız aşırı kötü tezahürata karşın umursamazlığımızın bizi büyüttüğünü hissettiğimiz anlar... "İşte siz kesif küfrün çamurundan ağzı yüzü görünmeyen yaratıklar, karşımızdasınız ve sadece acıyoruz size."
Sahadaki sonuç değildi ki bizim sınavımız. Bizim alanımız tribünde, yanında, orada olmak. Sıratımız tribün bizim. Ya geçeriz, ya düşeriz. Düşeceksek de, en yakışıklısından ama. Sessiz sedasız, kibritin tükenişi gibi değil. Patlayan benzinlik gibi düşeriz.
Yarın düşmenin değil, havai fişekler gibi patlamanın günü ama. Tribünde bizi oyalayacak her tür düşüncenin, içimizi kemirecek parazitleri bağırarak dışarı atmanın günü. Demirspor da kazanırsa siyah beyaz resimlerdeki hatıralar renklenir, diğer türlü biz görevimizi yaparız ve "Yaşa, Var Ol Demirspor" der, önümüzdeki maçlara bakarız...
Karabükspor şampiyonluk hedefindeki ağır rakiplerden. Alanya gibi, bu hafta hocası istifa etti, değişik bir motivasyondalardır. Kötüyü iyiyle kapatıp kazanalım şu maçı. Sonra da geniş nefesler alıp haftamızı bayram gibi yaşayalım. Hadi bakalım...
Yorumlar