Demirspor düşmanlarının bir haftadır sürdürdüğü kamuoyu yaratma çabaları ilk sonucunu verdi. Üzerimize iddiasız Antep BB'yi saldılar, eski adanasporlu forvetiyle, akp destekli kadrolarıyla... Maça iyi başlamak da bize yaramıyor, erken havaya girip sonra dağılıyoruz. Maç sonu iyi yüklendik, çok net pozisyonlar da bulduk, ama atamadık. Savunmada Fazlı çok hata yaptı, Kaleci Buda'nın top çıkaramama hastalığı devam etti. Neyse ki Hurşut, lig boyu yarattığı hayalkırıklığını unutturmak istercesine maça damgasını vurdu. Artık haftasonu oynanacak maçlarda rakiplerin puan kaybetmesini bekleyeceğiz. Belli ki saha içi ve dışı mücadele son haftaya kadar sürecek. Bu sürede her iki cephede de güçlü durmalıyız.
Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu. Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar. Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek. Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem paramparça oldu. Ta
Yorumlar