Ana içeriğe atla

Sorumluluk

Taraftarımızla ev sahibi gibi olduğumuz Ankara'dan yenik döndük. Biz alışmışız çokça üzülmeye, az da olsa sevinmeye, yine üzüldüğümüz haftalardan birini yaşadık.
 
Takımımız yeni sezona arkasına taraftar desteğini alarak, geçen senenin bölünmüş yapısının aksine tek vücut ve inançlı başladı. Ancak şu ana kadar o bütünlük duygusunun skorlar üzerinde etki göstermediğini kabul etmemiz gerekiyor.
 
Bu durumda sorumluları da vurgulamakta fayda var. Hemen yüklenip, ilk kötü gidişte tefe koymak değil amacımız kimseyi, lakin, hatırlatmakta fayda var.
 
Taraftarların (biz de dahil) karşı olduğu eski yönetim 4,5 milyon TL bütçe ile bu takıma play-off oynattı, yeni yönetim 9 milyon TL bütçe ayırdı transfere, yani eski yönetimi (belki de borcumuzu da) ikiye katladı, performans açısından ise aynı şeyi maalesef söyleyemiyoruz.
 
Gerek kongre sürecinde ve gerekse taraftarlarla yönetim arasında gerçekleştirilen toplantıda yönetimin gençleşmeye ve alt yapıya önem vereceği beyan edildi, ancak bunun meyvelerini sahada henüz göremedik.
 
Yücel İldiz Hoca'dan gelirken hepimiz mutlu ve umutluyduk ama henüz istediğimiz yönetimi kenareda göremedik.
 
Bu takımın en yetenekli oyuncularından Juninho, bitirici noktalarda görevlendirilmedi ya da görevlendirildiği noktaya, oyun kurgusu yüzünden, bir türlü gelemedi. Diğer golcümüz Rostand, beklentilerin çok ama çok altında kaldı.
 
Birol ile haftalardır duran topları harcıyoruz, ısrarla topun başında kendisini görüyoruz.
 
Bir de Şener mevzuu var. Şener ÖZCAN Demirspor'da efsane olmuştur, bunu kimse değiştiremez. Metin AKTAŞ'ın yedeği olmuş, kaleyi ondan devralmıştır. Bizi resmen şampiyon yapmıştır ama yine yedeğe alınmış, bu kez Ramazan Kurşunlu'dan kaleyi devralmıştır. Hem savaşçı kişiliği ile hem de kritik kurtarışları ile gönülleri fethetmiş, bize uygun adam olmuştur. Ancak bu sezona Şener de istediğimiz gibi başlayamadı maalesef. Başlangıç aşaması hayal kırıklığı idi. Şener'in hakkını oynadığı 7 maçla yerle yeksan edecek değiliz elbet. Her zaman parçamızdır.
 
Tüm bu saydığım hususlar dönüp dolaşıyor Yücel İldiz'de birleşiyor. Performansı düşük oyuncularda ısrar, hatalı uygulamalarda ısrar, takım içi rekabete fazla prim verilmediği kanısı uyandırıyor. Oysa bu dönemlerde forma biraz el değiştirse, kimse yerinin garanti olmadığını bilse takıma daha olumlu yansır diye düşünüyorum.
 
Aslında tam zamanı. Gencecik Aybars alındı. Saç baş yolacaksak, zaten yoluyoruz, biraz da Aybars için yolsak ne çıkar? Gencecik Emre Selen'imiz var, biraz da o hatalı goller yese, Şener abisi onu teselli etse ne kaybederiz? Teknik heyetten başarılı işleyen bir çarkı bozmasını istemiyoruz. Başarısızlığa gençlerle müdahale etmesini istiyoruz.
 
Böylece beklentilerin altında kalan yönetim de vaatlerinin bir kısmını uygulamaya geçirmiş olacaktır.

Yorumlar

yavuzy dedi ki…
Yönetim-teknik ekip arasında bir görüşme kaçınılmaz görünüyor. Bunun sonucunu ve inandırıcı açıklamaları da kamuoyuyla paylaşmalarını bekliyoruz.

Bu blogdaki popüler yayınlar

Nesrin'in Hikayesi : "15 Saat 47 Dakika…Ve Toprak…"

Ön-Not: Nesrin Olgun Aslan’ın hikayesini yazmaya başladığımda kimi zaman soğuk bir suyun ve karanlığın içinde, kimi zaman sonunda varabildiğim bir kıyıda hissettim kendimi. Yazmaya devam ederken önce zor tutuyordum gözyaşlarımı, bir noktadan sonra akmaya başladı hepsi. Yazımı, ağlayarak bitirebildim ancak…Kendisinin web sitesinden (http://www.nesrinolgun.com) ve dönemin Hürriyet Londra Temsilcisi Faruk Zapçı’nın anılarından yararlandım, teşekkürlerimi sunuyorum…Çok uzatmadan, Nesrin’in Hikayesi’ne başlıyorum… 1964 Adana Yüzme havuzunun kenarında 7 yaşında kara kuru bir kız çocuğu duruyor. Havuzun içinde Adana Demirspor Kulübü yüzücüleri. Erkekler çoğunlukta. Küçük kız etrafına bakıyor. Sadece 4 kız çocuğu var. Nesrin, Adana Demirspor’un 4 kızından biri oluyor o gün…Giriyor havuza. 1973 – 1975 Adana Nesrin, 16 yaşında. Yüzüyor. 7 yaşında girdiği havuzdan, kısa mesafede 100’e yakın madalya ve şilt çıkartıyor. Kışları masa tenisi oynuyor, Türkiye 2.liği, Türkiye 3.lüğü var. 17 yaşında mar...

Ben Bunu Hak Ettim...

Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu.  Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar.   Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek.  Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem param...

Demirspor Taraftarı Ayakta

 Adana Demirspor taraftarı, kendisini küme düşürmekle tehdit eden eski Başkanlarına karşı yaptığı açıklamalarla tavrını gösterdi. Umut Düşkün'ün başlattığı açıklama silsilesi, Şimşekler Grubu 'nun diğer liderleri, Ankara Tayfası , İzmir Tayfası ve diğer oluşumların net tavırları ile güçlendi. Ortak ses, kimse Demirspor'dan üstün değildir ve Demirspor tribünüyle vardır şeklindeydi. Yıllardır alt liglerde mücadele etmiş bir camiaya bu tehdit sökmedi.