Konuk Yazar: Manisa Maçı İzlenimleri

Uğur Ali Yıldırım, onca yol tepip geldiği  Manisaspor maçına dair izlenimlerini paylaşıyor bizimle:

"Sağolsun uçak firmalarının "aylar önce bilet alın yoksa servet ödeyin " şeklindeki fiyatlandırma politikası nedeniyle 15 saat gibi yorucu bir yolculuktan sonra vardığımız memleketimiz, Van'a göre bizi gayet sıcak ve baskın bir havayla karşıladı. Otobüsten iner inmez yetişmeye çalıştığım stad çevresinde oldukça gerildim. Sınırlı sayıda kalmış KAPALI B biletini satacak görevliyi yarım saat bekledikten sonraki 20-30 dk. içinde bir kaç kişinin çapının 50-80 katı kadar bilet almış olması sebebiyle,- ki bunu önde bulunan vatandaşlar söylüyordu, kalabalıktan gişeyi görmek bile mümkün değildi- bilet alamadım ve yolculuğun da verdiği yorgunlukla iyice gerildim. Bu münferit kişilerin 50 liraya karaborsacılık yaptığını öğrenince stad görevlilerine şikayette bulunsak da pek oralı olmadılar. (Şunu belirtmeliyim eğer gruptan bir kaç kişi orada olsaydı bunu yapamazlardı, daha önce yapmaya çalışanların başına ne iş geldiğini çok iyi hatırlıyorum). Ben de bilet bulamayacağım telaşı ile hiç adetim olmamasına rağmen hem eşimle daha rahat maç izleyebileceğim, hem gruba daha yakın olabileceğim KAPALI A dan bilet almak zorunda kaldım. En son grupla yaklaşık 6 sene önceki Urfaspor maçını izlemiştim, bir daha kısmet olacağını düşünmüştüm olmadı. Sağlık olsun. Kapalı A gişe sırasında da fazla sayıda bilet almak isteyenleri bir kaç kişi ve bir polis memurunun çabasıyla engelledik ve biletimize kavuştuk. Eğer biraz sesimiz yükseltip müdahale etmeseydik, orada da bir izdiham ve aynı senaryo başımıza gelebilirdi. Ama olmadı ve sıra halinde biletimizi alabildik.

Bu izdaham ve karaborsacılar rahatsız olduğum birinci şeydi.

İkincisi; ne güzel maça girdik. Güzel bir atmosferde inançsız oynayan bir takımla karşılaştık ve en baştan beri umarsız olarak daha önce de belirttiğim Özgür Öçal - hakeme çok kızmamıza rağmen- direk kırmızı ağır olsa da ikinci sarıdan atılmayı hak etti. Hakemin tribünden bu kadar çok tepki görmesi ise daha önce verdiği tutarsız, pozisyonlara uzak ve futbolcuların tepkisine göre kararını değiştiren tutumuydu. Pozisyonları ne kadar uzaktan süzmeye çalıştığını bizzat gördüm.

O kadar yoldan geldik hemen geri döneceğiz hiç kafaya takmaya gerek yoktu aslında. Bu 8 sene de ne maçlar izlemiştik bu bizi etkilemezdi, ta ki o işini yapmak için orada bulunan ve emekçi olan kameramanın kafasına koltuk çarpana kadar. Hiç O kadar moralim bozuldu ki , o zaman tadı kaçtı işte. Olayın tek pozitif yanı grubun buna tepki göstermesi ve "sahaya atan bizden değildir" demesiydi. (Diğer taraflardakini bilmem ama Maratonun Güney tarafında bulunan Polisler hiç bir şey yapmamasına rağmen bir sürü koltuk yediler. Demokratik ve objektif şekilde söyleyecek olursak genelde kızdığımız polislerin bu olaylarda bir katkısı yoktu)

Burada belirtmek istediğim tüm ülke spor kamuoyunun ve özellikle medyanın bu olayların yaşanmasına ne kadar masum görünmeye çalışsalar da çanak tutmaları. Şu olaylar olunca "sahalarda görmek istemediğimiz olaylar" demeyi biliyorlar ama oluşturmak istedikleri İKİ TAKIMLI futbol gündemi ve "DAN DAN" ses efektli haberler ile bunu en başta onlar körüklüyor.

Sahada konuşacak bir şey yoktu, tek güzel hareket Kahe'nin gözlerimizin önünde attığı goldü. Takım ruhsuz ve inançsızdı. Maçın adamları o dev pankarta emek verenlerdi."