Kabaca tahminle 6594. günde Demirspor, hasret sayacını durdurmak için sahaya çıkacak. Bugün Adana'da tarihi bir gün; biletler çoktan tükendi. 21 Mayıs 1994'ün acısının sarılması için bu 19 Mayıs gününde Demirspor'un gençleri yaşlıları el birliğiyle hasreti bitirmek için büyük bir adım çalışacak. Bugün Manisaspor karşısında bu senenin, birkaç senenin değil, tüm gençliğimizin, geçen 17 senemizin hesabı için mahşeri kalabalık hep birlikte haykıracak: Bizim için forman için rengin için 17 senelik hasret için, Oyna, oyna, oyna!
Ön-Not: Nesrin Olgun Aslan’ın hikayesini yazmaya başladığımda kimi zaman soğuk bir suyun ve karanlığın içinde, kimi zaman sonunda varabildiğim bir kıyıda hissettim kendimi. Yazmaya devam ederken önce zor tutuyordum gözyaşlarımı, bir noktadan sonra akmaya başladı hepsi. Yazımı, ağlayarak bitirebildim ancak…Kendisinin web sitesinden (http://www.nesrinolgun.com) ve dönemin Hürriyet Londra Temsilcisi Faruk Zapçı’nın anılarından yararlandım, teşekkürlerimi sunuyorum…Çok uzatmadan, Nesrin’in Hikayesi’ne başlıyorum… 1964 Adana Yüzme havuzunun kenarında 7 yaşında kara kuru bir kız çocuğu duruyor. Havuzun içinde Adana Demirspor Kulübü yüzücüleri. Erkekler çoğunlukta. Küçük kız etrafına bakıyor. Sadece 4 kız çocuğu var. Nesrin, Adana Demirspor’un 4 kızından biri oluyor o gün…Giriyor havuza. 1973 – 1975 Adana Nesrin, 16 yaşında. Yüzüyor. 7 yaşında girdiği havuzdan, kısa mesafede 100’e yakın madalya ve şilt çıkartıyor. Kışları masa tenisi oynuyor, Türkiye 2.liği, Türkiye 3.lüğü var. 17 yaşında mar...
Yorumlar