Kabaca tahminle 6594. günde Demirspor, hasret sayacını durdurmak için sahaya çıkacak. Bugün Adana'da tarihi bir gün; biletler çoktan tükendi. 21 Mayıs 1994'ün acısının sarılması için bu 19 Mayıs gününde Demirspor'un gençleri yaşlıları el birliğiyle hasreti bitirmek için büyük bir adım çalışacak. Bugün Manisaspor karşısında bu senenin, birkaç senenin değil, tüm gençliğimizin, geçen 17 senemizin hesabı için mahşeri kalabalık hep birlikte haykıracak: Bizim için forman için rengin için 17 senelik hasret için, Oyna, oyna, oyna!
Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu. Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar. Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek. Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem paramparça oldu. Ta
Yorumlar