Ana içeriğe atla

Keyifli Bir Gün...

1 mayıs günü bizim için çok güzel geçti. Sabah erkenden buluşup garın önüne yürüdük. Burada bir süre bekleyip hem Demiryolcularla hem de diğer takım taraftarları ile sohbet ettik. Ankara'da bir şenlik havası hakimdi diyebilirim. Sabah İstanbul'daki müdahalelerden haberdar olunsa da sağduyu kaybolmadı.

Bizim bu sene amacımız Demiryolları'ndaki özelleştirme sürecine vurgu yapmaktı. Bu doğrultuda bir pankart hazırlayıp özelleştirmeye karşı mücadele eden Birleşik Taşımacılık Çalışanları Sendikası ile birlikte alana girdik. Atkılarımız, pankartımız, formalarımız ile oldukça ilgi çektik. "Ben de Adanalı'yım" diyerek yanımıza gelen, pankartla fotoğraf çektiren onlarca kişi oldu. Hatta alana girerke üst aramasında bile Adanalı polise denk gelmem "yok artık" dedirtti. Alana girişte güzel bir anonsla karşılandık. Benim açımdan keyifli bir sabahtı.

Akşam ise Ankara Tayfası halı saha geleneğini başlatma adına bir adım attık. Aslında yıllar önce bir iki maç yapmıştık, ama gelenek haline getirememiştik. Umarım bu sefer daha uzun soluklu bir iş çıkarırız. Yeni arkadaşlarla tanışmak, kaynaşmak için güzel bir fırsat oldu.

Mayısın ilk günü, neşeliydi, keyifliydi, umut vericiydi...





Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Nesrin'in Hikayesi : "15 Saat 47 Dakika…Ve Toprak…"

Ön-Not: Nesrin Olgun Aslan’ın hikayesini yazmaya başladığımda kimi zaman soğuk bir suyun ve karanlığın içinde, kimi zaman sonunda varabildiğim bir kıyıda hissettim kendimi. Yazmaya devam ederken önce zor tutuyordum gözyaşlarımı, bir noktadan sonra akmaya başladı hepsi. Yazımı, ağlayarak bitirebildim ancak…Kendisinin web sitesinden (http://www.nesrinolgun.com) ve dönemin Hürriyet Londra Temsilcisi Faruk Zapçı’nın anılarından yararlandım, teşekkürlerimi sunuyorum…Çok uzatmadan, Nesrin’in Hikayesi’ne başlıyorum… 1964 Adana Yüzme havuzunun kenarında 7 yaşında kara kuru bir kız çocuğu duruyor. Havuzun içinde Adana Demirspor Kulübü yüzücüleri. Erkekler çoğunlukta. Küçük kız etrafına bakıyor. Sadece 4 kız çocuğu var. Nesrin, Adana Demirspor’un 4 kızından biri oluyor o gün…Giriyor havuza. 1973 – 1975 Adana Nesrin, 16 yaşında. Yüzüyor. 7 yaşında girdiği havuzdan, kısa mesafede 100’e yakın madalya ve şilt çıkartıyor. Kışları masa tenisi oynuyor, Türkiye 2.liği, Türkiye 3.lüğü var. 17 yaşında mar...

Ben Bunu Hak Ettim...

Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu.  Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar.   Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek.  Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem param...

Demirspor Taraftarı Ayakta

 Adana Demirspor taraftarı, kendisini küme düşürmekle tehdit eden eski Başkanlarına karşı yaptığı açıklamalarla tavrını gösterdi. Umut Düşkün'ün başlattığı açıklama silsilesi, Şimşekler Grubu 'nun diğer liderleri, Ankara Tayfası , İzmir Tayfası ve diğer oluşumların net tavırları ile güçlendi. Ortak ses, kimse Demirspor'dan üstün değildir ve Demirspor tribünüyle vardır şeklindeydi. Yıllardır alt liglerde mücadele etmiş bir camiaya bu tehdit sökmedi.