Barajyolu'nda başlayan "Yoo artık Adana'nın sıcağı gelmiş" dedirten güneşli bir gündü oysa ki... Fırından yeni çıkmış mis gibi pidesi, sokaklarında sabah saatlerinden itibaren artmış mavi-lacivert formalı çocukları ve kanal kenarının orada kurulan pazar yerinde arabadan inip kavga eden Topel sürücüleriyle son derece normal gibi görünen bir Adana günüydü...
Ciğerler şişlere araya bir kuyruk yağı gelecek şekilde dizilmiş, maç öncesinde eski günler yadedilerek Şimşek Büfe'den alınan biralar içilmiş ve tribüne doğru uzanan kuyrukta "Roger biraz ağır ama kafası çalışıyo" biçiminde başlayan maç kritiği tipik bir maraton dayısının "Yav alsınlar o zaman satranç takımına versinler, orda da ihtiyaç var, zenciye her yerde ihtiyaç var" yorumu sonucunda neşeyle son bulmuştu.
Demirspor'a gelecek olursak... Ne ciğer kadar, ne bira kadar, ne de özlenen Adana kadar tat vermedi ne yazık ki... Pozisyona girmedik mi? Girdik. Arada bir iyi oynamadık mı? Oynadık. Gel gör ki sahadaki kimsenin anlamadığı şeyler vardı bu gece. Bu takım ne için mücadele ediyor? Bu maça niye çıktık? Kazansak mı kazanmasak mı? Bitse de gitsek mi? Az daha oynasak da atsak mı? Hangi yıldayız? Az önce bana pas veren adam satranç takımında değil miydi? gibi gibi...
Taraftar haliyle öfkeli, taraftar 5 Ocak'ta kazanmak istiyor, sahadaki topçunun kazanamasa dahi kazanma hırsını yansıtmasını istiyor. O hırstan eser yok... Taraftar, hakettiği yeri, Süper Lig'i istiyor... En azından bu kadar kıyısına gelinen play-off'u kaçırmamak istiyor. Futbolcuların, teknik heyetin bunu isteyip istemediği bile belli değil oyuna bakınca. İzlediğimiz Demirspor "Ligde kaldık, bize yeter" diyen bir takım değil... E ama iddiasını ortaya koyup "Geliyoruk!" diyen bir takım da değil... Arada derede, dakika başı değişen, ne yaptığından habersiz bir ekip... Umut veren, umut yıkan, kendisi de umutlanan, kendi kendine umudunu kaybeden...
İşbu tabloda "umutlu" olma kısmını seçiyorum yine de... Son 4 maça, ardından gelecek 3 play-off maçına futbolcuları en çok motive edecek psikoloji de belki bu tuhaflıkta yatıyor diyorum. Ben düşünüyorum, umuyorum ki onlar da düşünüyordur; şu PTT 1.Lig'de şu puan durumuyla ligi 7.-8. bitirmek en kibar halimle söylemeye çalışacağım, aleni bir ibişlik olur. Adama "Lan deli misin madem gittin o kadar ter döktün, puan topladın, ne yordun kendini git 15. ol" derler... Ben derim... Bir zahmet onlar da kafalarını önlerine koyup desinler...
İsteyince, kafanızı, ruhunuzu verince oluyor, biliyoruz. Gücünüz yetmese "Güçleri yetmiyor" diyeceğim, öyle değil işte... Play-off dahil 7 maç var önünüzde... Lamı, cimi yok! Çıkacaksınız, oynayacaksınız, kazanacaksınız! Kendi emeğinize yazıktır...
Alemin dert babası, 1.ligin enayisi siz misiniz, bunca emekten sonra?
Değilsiniz
E gidip enayi gibi 7.-8. olmayın bana o zaman...
Vereceğiniz sınav artık taktik-teknik-kondüsyon-sistem bilmemne sınavı değildir... Emeğini heba etmeme sınavıdır, bu kadar basittir...
Ciğerler şişlere araya bir kuyruk yağı gelecek şekilde dizilmiş, maç öncesinde eski günler yadedilerek Şimşek Büfe'den alınan biralar içilmiş ve tribüne doğru uzanan kuyrukta "Roger biraz ağır ama kafası çalışıyo" biçiminde başlayan maç kritiği tipik bir maraton dayısının "Yav alsınlar o zaman satranç takımına versinler, orda da ihtiyaç var, zenciye her yerde ihtiyaç var" yorumu sonucunda neşeyle son bulmuştu.
Demirspor'a gelecek olursak... Ne ciğer kadar, ne bira kadar, ne de özlenen Adana kadar tat vermedi ne yazık ki... Pozisyona girmedik mi? Girdik. Arada bir iyi oynamadık mı? Oynadık. Gel gör ki sahadaki kimsenin anlamadığı şeyler vardı bu gece. Bu takım ne için mücadele ediyor? Bu maça niye çıktık? Kazansak mı kazanmasak mı? Bitse de gitsek mi? Az daha oynasak da atsak mı? Hangi yıldayız? Az önce bana pas veren adam satranç takımında değil miydi? gibi gibi...
Taraftar haliyle öfkeli, taraftar 5 Ocak'ta kazanmak istiyor, sahadaki topçunun kazanamasa dahi kazanma hırsını yansıtmasını istiyor. O hırstan eser yok... Taraftar, hakettiği yeri, Süper Lig'i istiyor... En azından bu kadar kıyısına gelinen play-off'u kaçırmamak istiyor. Futbolcuların, teknik heyetin bunu isteyip istemediği bile belli değil oyuna bakınca. İzlediğimiz Demirspor "Ligde kaldık, bize yeter" diyen bir takım değil... E ama iddiasını ortaya koyup "Geliyoruk!" diyen bir takım da değil... Arada derede, dakika başı değişen, ne yaptığından habersiz bir ekip... Umut veren, umut yıkan, kendisi de umutlanan, kendi kendine umudunu kaybeden...
İşbu tabloda "umutlu" olma kısmını seçiyorum yine de... Son 4 maça, ardından gelecek 3 play-off maçına futbolcuları en çok motive edecek psikoloji de belki bu tuhaflıkta yatıyor diyorum. Ben düşünüyorum, umuyorum ki onlar da düşünüyordur; şu PTT 1.Lig'de şu puan durumuyla ligi 7.-8. bitirmek en kibar halimle söylemeye çalışacağım, aleni bir ibişlik olur. Adama "Lan deli misin madem gittin o kadar ter döktün, puan topladın, ne yordun kendini git 15. ol" derler... Ben derim... Bir zahmet onlar da kafalarını önlerine koyup desinler...
İsteyince, kafanızı, ruhunuzu verince oluyor, biliyoruz. Gücünüz yetmese "Güçleri yetmiyor" diyeceğim, öyle değil işte... Play-off dahil 7 maç var önünüzde... Lamı, cimi yok! Çıkacaksınız, oynayacaksınız, kazanacaksınız! Kendi emeğinize yazıktır...
Alemin dert babası, 1.ligin enayisi siz misiniz, bunca emekten sonra?
Değilsiniz
E gidip enayi gibi 7.-8. olmayın bana o zaman...
Vereceğiniz sınav artık taktik-teknik-kondüsyon-sistem bilmemne sınavı değildir... Emeğini heba etmeme sınavıdır, bu kadar basittir...
Yorumlar