Dün Kartal maçını izlediğimizde, takımda bir atalet gördüm. Bu atalet bana 5 maç üst üste kazandığımız maçlardan Şanlıurfa maçını hatırlattı. O zaman özgüvenimiz yüksekti de kötü oyun maç aldırabiliyordu. Sonrası malum; gerileme başlamıştı.
Şimdi takımda gizli işsizlik olduğunu seziyorum. Tamam 10 kişiydik ama Juninho da sürekli geriye gelip top almak zorunda kalmasa belki diklemesine top atabileceğimiz alanlar boş kalmayacaktı. Genelde yanlamasına top oynadık, zaten adam eksiltecek yapıda çok oyuncumuz yok. Takım da tek hat halinde dizilince ileride etkisiz kaldık. Kimi zaman bu gizli işsizliği aynı yerde ne yaptığını bilmeyen beş oyuncunun bulunması olarak gördük. Rıdvan tek olumlu pas vermedi, çok atak aday adayı paslaşmamızı daha adaylığa yükselemeden sonlandırdı. Ama olumlu yanını da söyleyeyim, bence çok yoruldu. Geride çok top kapmaya çalıştı. Kaptığın topu harcarsan bal yapmayan arı olursun.
Tek tek futbolcu analizine girmek gelmiyor içimden yine de...
Üç golü neden yedik demeyeceğim ama futbolcularımızın da takım olarak sahada savaştıklarını görsek daha bir huzurlu dönebilirdik evlerimize.
Galibiyet serisi yakalayan kadronun ilk yarıda kaldığı söylemini aklımda tutarak, ben Rize karşısında izlediğim takımı görmek istiyorum sahada. Zor değil. Biraz daha konsantrasyon ve kendiniz gibi mücadele etmeniz yeterli. Hep düşme hattındaki takımlarla oynayacağız doğru ama biz Altınordu'yu bir alt lige göndererek şampiyon olduk. Ayrıca düşme hattındaki takım elinden gelenin en iyisini yapsa dahi, biz de elimizden gelenin en iyisini yaparsak sahadan mutsuz ayrılmamız söz konusu dahi olmaz. Her şey bizim elimizde. Yeniden ayağa kalkalım ve 5 maçlık bir galibiyet serisi yakalayalım. Tam zamanı. Daha önce yaptık, yine yaparız.
Yorumlar