A.Ş. maçına ilişkin izlenimlerimi iş yoğunluğu nedeni ile yazmakta geciktim. Maça gidip gitmeyeceğim maçtan bir gün öncesi akşam saat 10'a kadar belli değildi. Küçük bir kızım var, diş çıkarıyor ve yemek yerken beni istiyor huysuz olduğunda yanında. Cumartesi günü normalin biraz altında da olsa iyi yemek yiyince, bir video izlemem Adana yolculuğunu tetiklemeye yetti. Beş yıldır biz Demirsporlular o gün bugündür, diyorduk. Şimdi o günlerden bir tanesini kaçırmak olmazdı. Kızım uyudu, ondan af diledim, üç kez öptüm, totem yaptım ve tesadüfen bulduğum otobüs biletleriyle vurdum kendimi yollara. Yolda sosyal medyayı kurcaladım ve heyecanım bir kat daha arttı. Gençler gecenin 12'sinden itibaren stat çevresinde kuyruğa girmişler, sınırlı sayıda satılacak biletlerden alma telaşındalar. Zor bulunur böyle bir sevda. Ateş yakıp ısınıyorlar sokakta. Adana'dan mekan olarak uzakta iseniz canınız iner inmez şehrinize kahvaltılık ciğer çeker. Gençlerin bu görüntüleri fazlası ile etkiledi beni kendimi stat çevresinde buldum. Muharrem Gülergin Tribünü biletleri iki ayrı gişeden satılıyordu. Her iki gişe önünde de en az 200'er kişilik kuyruk sabahın 7'sinde bizi karşılıyordu. O gün tüm Demirsporlular için bugündü.
Gün içinde tayfadaki dostlarla hem hasret giderdik hem muhabbet ettik. Herkes içinden güzel dilekler geçiriyor, totemler yapıyor ama dışa yansıtmıyordu.
Büyük bir yanlış ile her iki maçı da bir takıma deplasman tribünü kadar yer vermek sureti ile oynatmanın daha güvenli olacağı savıyla karar alan İl Güvenlik Kurulu büyük bir yanlışa imza atıyordu. Sonra bıçaklama olayları duyuldu. Adana'nın yapısında bu tür olaylar var. Bunu tamamen önlemek imkansız. Ancak tribünler yarı yarıya iken kimse azınlık olmadığı için herkes daha bir otokontrollü davranıyor ve olaylar daha az yaşanıyordu. Umarım bu sene yaşananlardan yetkililer gereken dersleri çıkarmışlardır da gelecek sene aynı hatalar tekrarlanmaz. Öte yandan olayların yaşandığı yerler de taraftarların çoğu tarafından dahi rahatlıkla bilinecek yerlerdi. Stat çevresinde bünyede bağışıklık yaratan biber gazlı polisler bulundurmakla olaylar hasarsız atlatılır düşüncesine sahip olmak ne kadar yanlıştı. Hatta bence bir kamu görevini ihmal dahi var. O gün stat çevresinde bulunan kaç taraftara sorsanız size Adanasporluların nerelerde Demirsporluların nerelerde toplandığını rahatlıkla söyleyebilirlerdi. Ancak stada yürüme mesafesindeki malum bölgelerde bu türden önlemler alınmamış ki, asıl olaylar da buralarda patlak verdi.
Demirspor bu kentin asli unsurudur. Demirspor taraftarını bir Demirspor maçında Adana'da deplasman taraftarı yapmaya kalkarsanız kendinizi rezil etmekten öteye gidemezsiniz. Öncelikle Yavuz'un da önceki yazılarında belirttiği gibi bizim ilk yarıda itirazımızı ilettiğimiz İl Güvenlik Kurulu Kararı'na aynı itirazların Adanaspor A.Ş. cephesinden de gelmesini beklerdik, en azından şekli bir centilmenlik adımı görmek isterdik o bile olmadı. Peki ne oldu, Demirspor'u hapsetmeye kalkanlar rezil oldukları ile kaldılar. Demirspor taraftarı 2.000 bilete sığdırılabilir mi? Sığmadık. Truva olarak adlandırılan operasyonlarla kapalı tribüne giren çok sayıda Demirsporlu vardı. Bunlar sessiz de kalmadılar, renklerini belli ettiler ve Adanaspor A.Ş.'ye tahsis edilen biletlerle Muharrem Gülergin Tribünü'ne nakledildiler. Bu işlemi yapmak için tek operasyon yetmedi. İki kez Muharrem Gülergin Tribünü'nde sıkıştık kardeşlerimize yer açtık. peki sonra ne oldu dersiniz. Maçın sonlarına doğru biz "ıssızlarda karanlıklarda" derken bize kapalı tribünden eşlik edilmeye devam ediliyordu. Yani güç Demirspor taraftarını, Demirsporlu Adana'yı 2.000 kişi ile sınırlamaya yetmemişti. Maraton tribününde de Demirsporluları seçmek o kadar kolaydı ki. Gördük ki bir kez daha Adana Demirsporludur.
Bir sonraki yazıda taraftar ve tezahüratlara ilişkin görüş ve izlenimlerimi dile getireceğim. Belli ölçülerde eleştirilere ilişkin düşündüklerimi de bu sayede yansıtmış olacağım.
Yorumlar