İlk yarıyı 27 puanla tamamladık. Kendi sahamızda 14, deplasmanda 13 puanımız var. 27 golle ligin en çok gol atan 2. takımı; 24 golle de ilk 6'nın en çok yiyeni ve ligin de 3. en çok yiyeni olduk.
Tıpkı geçen seneki gibi dalgalanmaların çok olduğu, istikrarsız bir tablo sergiledik. Buna benzer bir tablo, aynı dalgalanmalar ikinci yarıda da olacaktır muhtemelen. Yönümüz yukarı gibi görünse de birkaç maç üst üste kayıp hemen ivmeyi aşağıya çevirebilir; aşağıyla 10, yukarıyla 3 puanlık farkımız var.
Daha detaylı analizler yapılabilir ama genel olarak bakacak olursak, istikrarsızlığın sebebi kadro derinliğinin olmaması ve birkaç oyuncunun performansına tabi olmamızdı. Sezon başı hazırlık kampının, yani yaklaşık iki aylık sürenin boşa geçmesi, kadronun ancak 5-6. haftada şekillenmesi ile sezona neredeyse yarısında başladık. Güvenç Kurtar rezaleti ve Osman Özdemir hayalkırıklığı ile geçen sezon başı ve başlangıcı, Erciyes tokadı ile son buldu; Adanaspor galibiyeti hem geçmişin pisliklerini hem de önümüzdeki süreci temizlemek açısından iyi geldi. 5 haftalık beklenmedik seri, ki Ankaragücü dışınd hepsi yukarıya oynayan takımlardı, lige dair bakış açımızı baştan aşağı değiştirdi. Takıma güvenmeye ve şampiyonluk hayalleri kurmaya başladık. Kimi arkadaşlar, bu süreçte yönetim istifa sloganının unutulmasına ve takımın başarısına sevinmemize içerlese de yıllardır başarıya hasret taraftarlar için bundan daha normal bir tepki olamazdı. Ben takımımın başarısını istiyorum; bunun yolunun da camianın içindeki herkesin görevini-işini yapması olduğunu düşünüyorum. Futbolcular işini yaptı ve bizi mutlu ettiler; sağolsunlar.
Buca maçıyla sezon yeniden başladı; cezalılar, sakatlar gibi lig içi yaşanabilecek durumlar kendini gösterdi ve yerimizin yukarısı değil başaltı olduğunu anladık. İki haftalık yenilgi, Antep Bld ve Kartal galibiyetleri ile dengelendi; Göztepe deplasman galibiyeti son haftaya umutla girmemizi sağladı ama Başkan Serin'in maç öncesi "istediğimiz puanları topladık" açıklaması ile son haftanın kaderi de az çok belli olmuştu. Zeminin kötülüğü de yardımcı oldu ve 0-0 ile başladığımız devreyi aynı şekilde bitirdik.
Kaybettiğimiz maçlardan, örneğin ilk haftalarda Konya, Denizli ve Tavşanlı karşısında beraberlik çıkarabilirdik diye düşünüyorum. Kazandığımız haftalarda, her ne kadar üstün oynasak da Karşıyaka ve Urfa maçları beklediğimizden kolay olmasıyla biraz lüks galibiyetler oldu. Bir Demirspor klasiği olarak üstümüzdeki takımları daha rahat yenerken, alttakilere puan kaptırdık.
Fikstürümüzün ilk haftalarda daha zor, sonlara doğru daha kolay olduğunu gördük. İkinci yarıda da tablo aynı kalırsa son haftalarda düşme potasındaki takımlarla oynamak canımızı sıkacaktır. Şampiyonluktan çok play-off hedefi daha gerçekçi görünüyor. İçerideki maçlarda daha fazla puan toplayarak bu hedefi gerçekleştirmek mümkün. Bunun için de önce kadro istikrarı ve en azından -transfer gerekli lafını pek sevmesem de- iyi birer yedek olacak biri forvet olmak üzere iki takviye gerekli görünüyor. Forvet yokken en çok gol atan takımlardan olmak da yine Demirspor'a özgü bir çelişki!
Tıpkı geçen seneki gibi dalgalanmaların çok olduğu, istikrarsız bir tablo sergiledik. Buna benzer bir tablo, aynı dalgalanmalar ikinci yarıda da olacaktır muhtemelen. Yönümüz yukarı gibi görünse de birkaç maç üst üste kayıp hemen ivmeyi aşağıya çevirebilir; aşağıyla 10, yukarıyla 3 puanlık farkımız var.
Daha detaylı analizler yapılabilir ama genel olarak bakacak olursak, istikrarsızlığın sebebi kadro derinliğinin olmaması ve birkaç oyuncunun performansına tabi olmamızdı. Sezon başı hazırlık kampının, yani yaklaşık iki aylık sürenin boşa geçmesi, kadronun ancak 5-6. haftada şekillenmesi ile sezona neredeyse yarısında başladık. Güvenç Kurtar rezaleti ve Osman Özdemir hayalkırıklığı ile geçen sezon başı ve başlangıcı, Erciyes tokadı ile son buldu; Adanaspor galibiyeti hem geçmişin pisliklerini hem de önümüzdeki süreci temizlemek açısından iyi geldi. 5 haftalık beklenmedik seri, ki Ankaragücü dışınd hepsi yukarıya oynayan takımlardı, lige dair bakış açımızı baştan aşağı değiştirdi. Takıma güvenmeye ve şampiyonluk hayalleri kurmaya başladık. Kimi arkadaşlar, bu süreçte yönetim istifa sloganının unutulmasına ve takımın başarısına sevinmemize içerlese de yıllardır başarıya hasret taraftarlar için bundan daha normal bir tepki olamazdı. Ben takımımın başarısını istiyorum; bunun yolunun da camianın içindeki herkesin görevini-işini yapması olduğunu düşünüyorum. Futbolcular işini yaptı ve bizi mutlu ettiler; sağolsunlar.
Buca maçıyla sezon yeniden başladı; cezalılar, sakatlar gibi lig içi yaşanabilecek durumlar kendini gösterdi ve yerimizin yukarısı değil başaltı olduğunu anladık. İki haftalık yenilgi, Antep Bld ve Kartal galibiyetleri ile dengelendi; Göztepe deplasman galibiyeti son haftaya umutla girmemizi sağladı ama Başkan Serin'in maç öncesi "istediğimiz puanları topladık" açıklaması ile son haftanın kaderi de az çok belli olmuştu. Zeminin kötülüğü de yardımcı oldu ve 0-0 ile başladığımız devreyi aynı şekilde bitirdik.
Kaybettiğimiz maçlardan, örneğin ilk haftalarda Konya, Denizli ve Tavşanlı karşısında beraberlik çıkarabilirdik diye düşünüyorum. Kazandığımız haftalarda, her ne kadar üstün oynasak da Karşıyaka ve Urfa maçları beklediğimizden kolay olmasıyla biraz lüks galibiyetler oldu. Bir Demirspor klasiği olarak üstümüzdeki takımları daha rahat yenerken, alttakilere puan kaptırdık.
Fikstürümüzün ilk haftalarda daha zor, sonlara doğru daha kolay olduğunu gördük. İkinci yarıda da tablo aynı kalırsa son haftalarda düşme potasındaki takımlarla oynamak canımızı sıkacaktır. Şampiyonluktan çok play-off hedefi daha gerçekçi görünüyor. İçerideki maçlarda daha fazla puan toplayarak bu hedefi gerçekleştirmek mümkün. Bunun için de önce kadro istikrarı ve en azından -transfer gerekli lafını pek sevmesem de- iyi birer yedek olacak biri forvet olmak üzere iki takviye gerekli görünüyor. Forvet yokken en çok gol atan takımlardan olmak da yine Demirspor'a özgü bir çelişki!
Yorumlar