Bugün Ankara yine gaz altındaydı. Cumhuriyetin 89. yılı gaz ve tazyikli suyla kutlandı. Bugün vatandaş yine devletin ceberrutluğunu hissetti. Devlet, yine dövlet pozlarındaydı; yaptırmam ettirmem diye diye, meydanları sokakları vatandaşına kapattı. Hepsi cumhuriyeti korumak adınaydı bunların! Hem de bu kez gazı yiyenler, cumhuriyeti en çok sahiplendiğini iddia eden; daha önce sokaklarda sürdürülen mücadelelere mesafeli olan düşüncenin taraftarıydı. Müesses nizam, kendi köklerini atan düşünceyi gazladı.
Türkiye cumhuriyeti tarihi, bizi bizden korumanın tarihi olarak kayıtlara geçmeye devam ediyor. Ortada bir cumhuriyet var -kelime anlamı kamusal şey olan res publica'dan türeme- ama biz o kamunun, ortağın, genelin ne olduğunu çözebilmiş değiliz. "Bu toplumu bir arada tutan nedir" sorusu 89 yıldır cevaplanmayı bekliyor. Asgari müşterekte, ortak paydada buluşulması gereken günlerde bile, bizden olmayanı bizim gibi düşünmeyeni dışlama heveslisiyiz.
89 yaşımızda, hala pek olgunlaştığımız söylenemez. Ortak noktamızı bulamadan kaybetme eğilimindeyiz.
Yorumlar