Ana içeriğe atla

17. Yıl

21 Mayıs itibariyle  Süper Lig'ten uzak 17. yılımız bitti. 1994'ten bu yana futbolun zirvesinden uzaktayız. O gün doğan çocuklar, bugün Demirspor tribünlerinde koca delikanlı oldular; yıllardır başarı görmeden orada durmaya devam ediyorlar. Acıyla büyüyen bir sevda var...

17 yıldır aynı işin farklı renkleriyle uğraşıyoruz. Bir arpa boyu yol alamadık. 17 tane genç yetiştiremedik. 17 tane iyi iş saymak mümkün değil... Onca yılda mücadele ettiğimiz takımlar defalarca değişti; Süper Ligi ekipleri değişti durdu. Ama biz yerimizden kıpırdayamadık. Ne uzadık ne kısaldık. Ama zaman ilerledikçe, içten içe eskiyoruz, kötüye gidiyoruz.

Yıllar içinde bazı konularda iyi gelişmele oldu; tribün sesini yer yer duyurdu yönetime, etki edebildi gidişata. Ama çoğunlukla güçlülerin, tek adamların, beceriksizlerin yönettiği ve yerel basının da onlara çanak tuttuğu bir camia olduk. Futbolcuların ve menajerlerinin at oynattığı, kulis çevirdiği; profesyonellikten, rasyonellikten uzak bir girdaba sürüklendik. Aytaç Durak'tan sonra, güç dengelerinin yeniden dağtıldığı ama henüz taşların oturmadığı Adana'da, Demirspor tribünüyle ayakta kalıyor. Artık sahada başarı istiyoruz!

18. Yıla şampiyonluk umuduyla giriyoruz. Bu hafta play-off maçlarında umutlar tekrar tazelenecek; şampiyonluk denebilecek son hadiseyi 2002'de yaşamıştık. Yeni bir başarısızlık yılını iyi bir şekilde noktalayalım...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ben Bunu Hak Ettim...

Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu.  Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar.   Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek.  Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem paramparça oldu. Ta

NE OLDU SİZE?

En sonda söyleyeceğimi en başta söyleyeyim. Bu bir tribün yazısıdır. Tribünlere yazılmıştır. Demirspor tribünlerine.  Sasa Polyester Sanayi A.Ş.  Baştuğ Metalürji San. A.Ş.  Beyteks Tekstil San. Tic. A.Ş.  Elita Gıda San. Tic. A.Ş.  Abdioğulları Plastik Ambalaj San. A.Ş.  Dioki Petrokimya San. A.Ş.  Güney Çelik Hasır ve Demir Mamulleri San. Tic. A.Ş. Bu şirketler ISO kayıtlarına göre Türkiye’nin en büyük 300 firması içinde Adana’da faaliyet göstermekte olanlar.  Bu şirketlerden bir tane forma reklamı aldık mı?  Stad sponsorluğu?  Ne bileyim altyapı desteği?  Kim takımı fonluyor?  Murat Sancak ve ilişkili şirketleri, çevresi vesilesi ile kulübe kazandırdığı sponsorlar.  Adana bu, Demirspor bu. Bunu unutmamak gerekir. Ben Murat Sancak’ı bir başkan, bir ağabey olarak çok seviyorum ve çok takdir ediyorum. Kulübümüz üzerindeki emeklerini asla yok sayamam. Benim diyen Adanalıdan, benim diyen Demirsporludan daha fazla katkısı var kulübe.  Bugün dünya yıldızı futbolcu alırız almayız ama bekley

Adana Demirspor: 4 - Beşiktaş: 2

 Adana Demirspor varsa umut vardır. 3. kalecisi, yedek oyuncusu, sahası, tribünü fark etmez; Demirsporlu devam eder! Bugün 4-0'a getirdiğimiz maçtan iki farklı galip ayrıldık. İç sahadaki kayıpsız gidişat devam etti. 3. haftanın erteleme maçında, öncesinde hafta sonunun kaleci ve kırmız kart krizlerinin damga vurduğu, maç içinde ilk golü atan Belhanda'nın da fenalaşıp oyuna devam edemediği, 2008'li yedek kaleci, 2005'li yedek oyuncularla kadroyu tamamladığımız günde yine skor üretmeyi bildik; yediğimizden fazlasını attık. İşte kazanmanın yolu bu! Belhanda, Niang, Emre Akbaba ve Yusuf Erdoğan'la fileleri sarstık. Niang'ın dördüncü, Yusuf Erdoğan'ın üçüncü golleri oldu. Bu lige damga vuracağımızı biliyorduk; öyle olmaya devam ediyor.