Ana içeriğe atla

Güzel Bir Pazar Günü...

Güzel bir gün oldu; güzel bir deplasman... Aslında böyle olmalı, rahat gidip, rahatça izleyip, rahat rahat dönmeliyiz. Bu bir istisna olmasın!

Beyazlar içinde Ankara'dan yola koyulduk. Uyku mahmurluğu ile kar beyazı birbirine karıştı. Belki de bu güzel pazar günü bu karışımın bir ürünüydü.



Ankara kar altındaydı ama Körfez tam tersine... Güneş bizim üzerimize parladı. Adana'dan 3 otobüs taraftar, İstanbul'dakiler ve bizden gidenlerle, birbirini tanıyan güzel bir kalabalık vardı.




Pankartı asıp tribünde yerimizi alırken maçın başında golü attık, herşeyin farklı olacağı daha buradan belliydi.






İlk yarı onların baskısıyla geçti ama oyunu tutmayı başardık. Erçağ'ın erken sakatlanması hücum işlerini etkiledi. Takımın forvetsizliği çok büyük sorun.

İkinci yarı rakibe alan bırakmadık. Arkadaki boşlukları iyi değerlendirsek başka goller de gelebilirdi. Özellikle son dakikalarda net pozisyonlar kaçırdık.

Maç sonu, futbolcularla karşılıklı ADS çekildi; keyifler yerindeydi.
Takım derli toplu görünüyordu. Futbol oynamaya istekliydi. Soner takımın en iyisiydi diyebilirim. Yenilerden Necati ve Soner yeni takımlarında sırıtmadı.


Uzun süre sonra bir deplasmandan galibiyetle dönmek! Ne güzel...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Nesrin'in Hikayesi : "15 Saat 47 Dakika…Ve Toprak…"

Ön-Not: Nesrin Olgun Aslan’ın hikayesini yazmaya başladığımda kimi zaman soğuk bir suyun ve karanlığın içinde, kimi zaman sonunda varabildiğim bir kıyıda hissettim kendimi. Yazmaya devam ederken önce zor tutuyordum gözyaşlarımı, bir noktadan sonra akmaya başladı hepsi. Yazımı, ağlayarak bitirebildim ancak…Kendisinin web sitesinden (http://www.nesrinolgun.com) ve dönemin Hürriyet Londra Temsilcisi Faruk Zapçı’nın anılarından yararlandım, teşekkürlerimi sunuyorum…Çok uzatmadan, Nesrin’in Hikayesi’ne başlıyorum… 1964 Adana Yüzme havuzunun kenarında 7 yaşında kara kuru bir kız çocuğu duruyor. Havuzun içinde Adana Demirspor Kulübü yüzücüleri. Erkekler çoğunlukta. Küçük kız etrafına bakıyor. Sadece 4 kız çocuğu var. Nesrin, Adana Demirspor’un 4 kızından biri oluyor o gün…Giriyor havuza. 1973 – 1975 Adana Nesrin, 16 yaşında. Yüzüyor. 7 yaşında girdiği havuzdan, kısa mesafede 100’e yakın madalya ve şilt çıkartıyor. Kışları masa tenisi oynuyor, Türkiye 2.liği, Türkiye 3.lüğü var. 17 yaşında mar...

Sahadan Çekildik

 Ligden düşerken bile şeklimiz belli, çünkü Alemin Delikanlısı Adana Demir... Galatasaray maçındaki kör göze parmak penaltı kararı rezaletine karşı, yönetim takımı sahadan çekti. Son 2 sezondur rezalet yönetimimiz, aleyhimize hakem hatalarını kolaylaştırıyordu. İki yanlış bir doğru etti. Türk futbolunun her yerden dökülen imajına, yıkılan bir Demirspor karşı çıkabilirdi sadece. O da oldu, biz yaptık! Bundan sonra İstanbul takımlarınızla size iyi eğlenceler...

Sezon Değerlendirmesi

 Bu sezon için saha içini konuşmak anlamsızdı ama yine de söylemek gerekir ki sahadaki mücadele o kadar da kötü değildi. Geçen sezon 2. ve 3. lig takımlarında kiralık oynayan oyuncularımızla idare ettik. Son haftalarda sahaya çıkacak kadroyu zor tutturduk. Sezon başıyla sonu arasında kadroda büyük değişimler oldu. Bütün bunların sorumlusu, paraları ödemeyen Murat Sancak ve yönetimiydi. Bir yerde patlama yapar diye umut bağlamadığımız genç oyuncular maçların belli anlarına kadar direnci ayakta tuttular. Ancak son bölümlerde oyundan düştük; kadro derinliği olmadığı için de en ufak kişisel hata, sakatlık ya da kart cezaları sonuca direkt etki etti. 2-0'dan öndeyken kaybettiğimiz maçlar oldu. Tabii rakiplerin bizim maçı çeviremeyeceğimizin farkında olmaları, her halükarda kazanırız düşünceleri kendi adlarına tempoyu yükseltmelerini engellemiş olabilir. Yine de şans faktörü yanımızda olsa puan alacağımız bir kaç maç daha vardı diye düşünüyorum. Sezon başında yazdığım gibi, şerefli mağlu...