Ana içeriğe atla

Güzel Bir Pazar Günü...

Güzel bir gün oldu; güzel bir deplasman... Aslında böyle olmalı, rahat gidip, rahatça izleyip, rahat rahat dönmeliyiz. Bu bir istisna olmasın!

Beyazlar içinde Ankara'dan yola koyulduk. Uyku mahmurluğu ile kar beyazı birbirine karıştı. Belki de bu güzel pazar günü bu karışımın bir ürünüydü.



Ankara kar altındaydı ama Körfez tam tersine... Güneş bizim üzerimize parladı. Adana'dan 3 otobüs taraftar, İstanbul'dakiler ve bizden gidenlerle, birbirini tanıyan güzel bir kalabalık vardı.




Pankartı asıp tribünde yerimizi alırken maçın başında golü attık, herşeyin farklı olacağı daha buradan belliydi.






İlk yarı onların baskısıyla geçti ama oyunu tutmayı başardık. Erçağ'ın erken sakatlanması hücum işlerini etkiledi. Takımın forvetsizliği çok büyük sorun.

İkinci yarı rakibe alan bırakmadık. Arkadaki boşlukları iyi değerlendirsek başka goller de gelebilirdi. Özellikle son dakikalarda net pozisyonlar kaçırdık.

Maç sonu, futbolcularla karşılıklı ADS çekildi; keyifler yerindeydi.
Takım derli toplu görünüyordu. Futbol oynamaya istekliydi. Soner takımın en iyisiydi diyebilirim. Yenilerden Necati ve Soner yeni takımlarında sırıtmadı.


Uzun süre sonra bir deplasmandan galibiyetle dönmek! Ne güzel...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Nesrin'in Hikayesi : "15 Saat 47 Dakika…Ve Toprak…"

Ön-Not: Nesrin Olgun Aslan’ın hikayesini yazmaya başladığımda kimi zaman soğuk bir suyun ve karanlığın içinde, kimi zaman sonunda varabildiğim bir kıyıda hissettim kendimi. Yazmaya devam ederken önce zor tutuyordum gözyaşlarımı, bir noktadan sonra akmaya başladı hepsi. Yazımı, ağlayarak bitirebildim ancak…Kendisinin web sitesinden (http://www.nesrinolgun.com) ve dönemin Hürriyet Londra Temsilcisi Faruk Zapçı’nın anılarından yararlandım, teşekkürlerimi sunuyorum…Çok uzatmadan, Nesrin’in Hikayesi’ne başlıyorum… 1964 Adana Yüzme havuzunun kenarında 7 yaşında kara kuru bir kız çocuğu duruyor. Havuzun içinde Adana Demirspor Kulübü yüzücüleri. Erkekler çoğunlukta. Küçük kız etrafına bakıyor. Sadece 4 kız çocuğu var. Nesrin, Adana Demirspor’un 4 kızından biri oluyor o gün…Giriyor havuza. 1973 – 1975 Adana Nesrin, 16 yaşında. Yüzüyor. 7 yaşında girdiği havuzdan, kısa mesafede 100’e yakın madalya ve şilt çıkartıyor. Kışları masa tenisi oynuyor, Türkiye 2.liği, Türkiye 3.lüğü var. 17 yaşında mar...

Ben Bunu Hak Ettim...

Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu.  Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar.   Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek.  Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem param...

Demirspor Taraftarı Ayakta

 Adana Demirspor taraftarı, kendisini küme düşürmekle tehdit eden eski Başkanlarına karşı yaptığı açıklamalarla tavrını gösterdi. Umut Düşkün'ün başlattığı açıklama silsilesi, Şimşekler Grubu 'nun diğer liderleri, Ankara Tayfası , İzmir Tayfası ve diğer oluşumların net tavırları ile güçlendi. Ortak ses, kimse Demirspor'dan üstün değildir ve Demirspor tribünüyle vardır şeklindeydi. Yıllardır alt liglerde mücadele etmiş bir camiaya bu tehdit sökmedi.