2013'te gerçekleştirilecek Akdeniz Oyunları'nı düzenleme yetkisi Mersin'e verildi biliyorsunuz. 1971'de İzmir'de yapıldıktan sonra, ikinci kez Akdeniz Oyunları Türkiye'de yapılacak. İzmir Atatürk Stadı da bu oyunlar çerçevesinde yapılmıştı.
Yunanistan, mali kriz nedeniyle oyunların hazırlıklarını yürütemeyince, Türkiye ve Mersin, Libya ve İspanya'daki kentlere tercih edildi. İki yıl içerisinde özellikle Kazanlı-Tarsus hattına önemli yatırımlar yapılacak ve Mersin'e büyük bir stad inşa edilecek.
Adana Futbolu kitabındaki "Tarsus-Mersin, Tokatımı Yersin" başlıklı yazıda belirttiğim gibi, Tarsus ve Mersin birçok konuda olduğu gibi sportif alanda da Adana ve yöresinin önüne geçmeye başladı. Farklı branşlarda, özellikle basketbolda en üst kategoride takımları bulunan Mersin'e göre Adana kenti bu başarılardan çok uzak durumda. Aslında kent her alanda bir gerileme içinde bulunuyor. Tarımın gün geçtikçe ülke ekonomisindeki yerinin küçülmesiyle birlikte, yerine ikame bir alan yaratamadığı için Adana, 4. büyüklüğü kaybettiği gibi, hem kültürel hem de ticari unsurlarıyla artık ülkenin etkili kentlerinden biri değil. Neden bu duruma geldik sorusuna bakarken, kent yönetiminin birinci derecede önemli olduğunu görüyoruz. Mersin de Adana da uzun süredir aynı belediye başkanlıklarıyla yönetiliyor. Ancak Aytaç Durak yönetimindeki kent, uzun süre tek adam imparatorluğunda kalmasına rağmen yerinde saymaya devam etti. Macit Özcan yönetimindeki Mersin ise 2000'li yıllara önemli bir atak yaparak girdi. Aytaç Durak, rakipsizlik içinde 5 farklı partiyle siyasetini sürdürürken Macit Özcan önemli rakipleri olmasına rağmen istikarını korudu.
Mersin siyasetinde, yıllardır göç alan bir kent olarak hem BDP'nin, dağlara doğru büyüyen bir kent olarak MHP'nin ve yükselen Anadolu sermayesi ile AKP'nin hakim olduğu alanlar var. Buna rağmen belediye yönetimi sosyal demokratların hakimiyetinde. Bu siyasi çekişme ve rekabet alanı, kentin ilerlemesinde önemli bir faktör diye düşünüyorum.
Adana ise bir tek adam imparatorluğundan ikinci tek adam imparatorluğuna ilerlerken hiçbir alternatif geliştiremiyor.
Öte yandan Mersin milletvekilleri de kendi partilrinde oldukça etkili, CHP'de İsa Gök; AKP'de Kürşat Tüzmen kentleri için önemli artılar. Adana milletvekilleri ise bakanlık düzeyine ulaşmasına rağmen tabela vekilliklerini sürdüyor.
Sonuç olarak "Sahipsiz Adana" metaforuna yeni bir halka daha eklendi. Mersin son on-on beş yılda Adana'yı zaten yakalamıştı; şimdi Akdeniz Oyunları ile beraber, fark atmaya devam edecek. Adana ise ne kültürel alanda ne turzim alanında kendi gücünü kullanamadıkça, tek adamların lütuflarına boyun eğecek.
Yunanistan, mali kriz nedeniyle oyunların hazırlıklarını yürütemeyince, Türkiye ve Mersin, Libya ve İspanya'daki kentlere tercih edildi. İki yıl içerisinde özellikle Kazanlı-Tarsus hattına önemli yatırımlar yapılacak ve Mersin'e büyük bir stad inşa edilecek.
Adana Futbolu kitabındaki "Tarsus-Mersin, Tokatımı Yersin" başlıklı yazıda belirttiğim gibi, Tarsus ve Mersin birçok konuda olduğu gibi sportif alanda da Adana ve yöresinin önüne geçmeye başladı. Farklı branşlarda, özellikle basketbolda en üst kategoride takımları bulunan Mersin'e göre Adana kenti bu başarılardan çok uzak durumda. Aslında kent her alanda bir gerileme içinde bulunuyor. Tarımın gün geçtikçe ülke ekonomisindeki yerinin küçülmesiyle birlikte, yerine ikame bir alan yaratamadığı için Adana, 4. büyüklüğü kaybettiği gibi, hem kültürel hem de ticari unsurlarıyla artık ülkenin etkili kentlerinden biri değil. Neden bu duruma geldik sorusuna bakarken, kent yönetiminin birinci derecede önemli olduğunu görüyoruz. Mersin de Adana da uzun süredir aynı belediye başkanlıklarıyla yönetiliyor. Ancak Aytaç Durak yönetimindeki kent, uzun süre tek adam imparatorluğunda kalmasına rağmen yerinde saymaya devam etti. Macit Özcan yönetimindeki Mersin ise 2000'li yıllara önemli bir atak yaparak girdi. Aytaç Durak, rakipsizlik içinde 5 farklı partiyle siyasetini sürdürürken Macit Özcan önemli rakipleri olmasına rağmen istikarını korudu.
Mersin siyasetinde, yıllardır göç alan bir kent olarak hem BDP'nin, dağlara doğru büyüyen bir kent olarak MHP'nin ve yükselen Anadolu sermayesi ile AKP'nin hakim olduğu alanlar var. Buna rağmen belediye yönetimi sosyal demokratların hakimiyetinde. Bu siyasi çekişme ve rekabet alanı, kentin ilerlemesinde önemli bir faktör diye düşünüyorum.
Adana ise bir tek adam imparatorluğundan ikinci tek adam imparatorluğuna ilerlerken hiçbir alternatif geliştiremiyor.
Öte yandan Mersin milletvekilleri de kendi partilrinde oldukça etkili, CHP'de İsa Gök; AKP'de Kürşat Tüzmen kentleri için önemli artılar. Adana milletvekilleri ise bakanlık düzeyine ulaşmasına rağmen tabela vekilliklerini sürdüyor.
Sonuç olarak "Sahipsiz Adana" metaforuna yeni bir halka daha eklendi. Mersin son on-on beş yılda Adana'yı zaten yakalamıştı; şimdi Akdeniz Oyunları ile beraber, fark atmaya devam edecek. Adana ise ne kültürel alanda ne turzim alanında kendi gücünü kullanamadıkça, tek adamların lütuflarına boyun eğecek.
Yorumlar