Ana içeriğe atla

Tokatspor - Demirspor Hikayeleri...

Cuma günü grip salgınından nasibimi alarak yaklaşık 13 saat uyuyup bu yılki uyku rekorunu kırdım. Hiçbir şekilde maça gitme planım yoktu. Badiler sağolsun aklıma girdiler.

Kararsızlık abidesi bir insan olarak PAzar sabah 6'da uyandığımda bile gitsem mi gitmesem mi diye düşünürken, her zamanki gibi gaza gelip kendimi ayna karşısında saç yaparken buldum. Telefon çaldı; ''Senin evin önündeyiz, in aşağı çabuk!'' diye bir komut geldi. ''Saç yapıyorum'' diye cevap verince PAzar günü, buz gibi bir havada sabahın 6 sında saç yapan bir insan.Normal bir insan değildir heralde.Her zamanki gibi beni beklemekten bıkan insanlara hak vermek lazım.

Tecrübeli şoförümüz Hidromek Apo, Ön koltukta Yavuz Başkan, Arka ikili ise benle Türkay Gül.Arka ikiliden birisinin yolda şoför tarafından atılma ihtimali kuvvetle muhtemeldi.Bu yılki deplasman karnemiz diğer sezonlara göre oldukça düşüktü, seyrek olunca insan özlüyor.Adana'dan organizasyonun olması da ayrı bir heyecan katıyor.

Yaklaşık 5 saatte vardık Tokat'a.
Tokat Stadı Karabük stadının model olarak birebir aynısı.Kapasite de benzer gibiydi. Zaten küçük bir stad.En az yarısı rahat boştu

İlk yarı basit bir şekilde golü yiyince ister istemez moralimiz bozuldu.İlk yarının son dakikalarında gelen 2. gol ise olayı bitirdi. Tribün olarak ilk yarı kötü değildik; ancak çok daha iyi performans sergileyebilirdik.Maç gittikten sonra tamamen tribüne odaklandık. Böylece zirve yaptık. Bir ara sahaya sırtımızı döndük. Aley aleylerde ise Tokat yedek kulübesi bile bizi izliyordu.
Seviyorum bunu.

Giderken yemek yiyememiştik, dönüşte ilk işimiz yemek molası oldu.Allah kimseyi açlıkla terbiye etmesin :)

Maçın sürpriz taraftarlarından Göktuğ saatlerce yol geldi,üstelik bağırma konusunda oldukça başarılı bir performans sergiledi.Hatta onu hiç böyle bağırırken görmemiştim :) Her gittiği yerde bir arkadaşının olması geleneğini sürdürdü. DEplasmanın vazgeçilmezlerinden Rafet Başkan, Yastık yine oradaydı.

Üzüldük tabi ki; ama az çok biliyorduk yenileceğimizi, bir de bağışıklık kazandık.
5-6 yemek, final maçında kaybetmek, biber gazı falan olmayınca artık tatmin olmuyoruz. Bünye istiyor artık.

Pankart olarak ''Şimşekler Grubu'' ve ''Gurbette Demir Gibiyiz'' pankartları asıldı.Polis stad içerisine asılmasına izin vermedi.Tellerin arkasına ve tribünün arkasındaki duvara asıldı.

Dönüşte Çorum'dan leblebi aldık.Deplasman yolunda bir radyoya bağlanmadığımız kalmıştı, sağolsun Yavuz abi onu da becerdi :) Daha sonra sanırım kendisi detaylı anlatacak.

2 gün geçti, hala sesim çıkmıyor. İnsanlar geçmiş olsun dileklerini iletiyor; ama bende içten içe bir gülümseme.

Deplasman uzun, zahmetli, yorucu; ama güzel bir şey. Heycan veriyor, renk katıyor.Badilerle buluşmanın ise pahası biçilemez.
Kazanmak ya da kaybetmek, bu yüzden Demirsporlu olmadık.Sahadakinin değil, hayallerimizdeki Demirsporun peşinden gittik. Fiksin oğlu Türkay'ın dediği gibi ''Herkes bir şeylerin peşinde, biz armanın peşindeyiz''. Umutlarla hayaller ayrılana dek Demirsporluyuz...

Yorumlar

ErnesTo1940 dedi ki…
Özlemişiz Timur hikayelerini ,birzamanlar doğu ekspresi olarak bizde bu hikayelerin içindeydik hey gidi günler... :) Sanko Hidromekten daha çok uyuyodu sanki Apo nun başına,neyse efsaneler ölmez sadece şekil değiştirir diyelim :)
yavuzy dedi ki…
Eline sağlık Timur. Yemek kısmına detaylı girmemişsin! :) Yola çıkarken yanına aldığın nutella ve balı da ekleyeyim. BÖyle yazınca garip duruyor ama tamamen hastalığa karşı direnci yüksek tutmak içindi, yanlış anlaşılmasın...

Tokat kebabı varmış onu yiyemedik ama kavurma yedik. Başka bi şey yoktu zaten durduğumuz mekanda.

Radyo işini iyi hatırlattın, yazalım onu bi ara.

Bence Apo'nun önadı artık, PuntoApo. :)
türkayADS dedi ki…
ne punto ne hidromek ne sanko....apo abiye en çok yakışan CAZ APO...Tokat'ta da lakabının hakkını verdi:)))

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ben Bunu Hak Ettim...

Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu.  Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar.   Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek.  Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem paramparça oldu. Ta

NE OLDU SİZE?

En sonda söyleyeceğimi en başta söyleyeyim. Bu bir tribün yazısıdır. Tribünlere yazılmıştır. Demirspor tribünlerine.  Sasa Polyester Sanayi A.Ş.  Baştuğ Metalürji San. A.Ş.  Beyteks Tekstil San. Tic. A.Ş.  Elita Gıda San. Tic. A.Ş.  Abdioğulları Plastik Ambalaj San. A.Ş.  Dioki Petrokimya San. A.Ş.  Güney Çelik Hasır ve Demir Mamulleri San. Tic. A.Ş. Bu şirketler ISO kayıtlarına göre Türkiye’nin en büyük 300 firması içinde Adana’da faaliyet göstermekte olanlar.  Bu şirketlerden bir tane forma reklamı aldık mı?  Stad sponsorluğu?  Ne bileyim altyapı desteği?  Kim takımı fonluyor?  Murat Sancak ve ilişkili şirketleri, çevresi vesilesi ile kulübe kazandırdığı sponsorlar.  Adana bu, Demirspor bu. Bunu unutmamak gerekir. Ben Murat Sancak’ı bir başkan, bir ağabey olarak çok seviyorum ve çok takdir ediyorum. Kulübümüz üzerindeki emeklerini asla yok sayamam. Benim diyen Adanalıdan, benim diyen Demirsporludan daha fazla katkısı var kulübe.  Bugün dünya yıldızı futbolcu alırız almayız ama bekley

Adana Demirspor: 4 - Beşiktaş: 2

 Adana Demirspor varsa umut vardır. 3. kalecisi, yedek oyuncusu, sahası, tribünü fark etmez; Demirsporlu devam eder! Bugün 4-0'a getirdiğimiz maçtan iki farklı galip ayrıldık. İç sahadaki kayıpsız gidişat devam etti. 3. haftanın erteleme maçında, öncesinde hafta sonunun kaleci ve kırmız kart krizlerinin damga vurduğu, maç içinde ilk golü atan Belhanda'nın da fenalaşıp oyuna devam edemediği, 2008'li yedek kaleci, 2005'li yedek oyuncularla kadroyu tamamladığımız günde yine skor üretmeyi bildik; yediğimizden fazlasını attık. İşte kazanmanın yolu bu! Belhanda, Niang, Emre Akbaba ve Yusuf Erdoğan'la fileleri sarstık. Niang'ın dördüncü, Yusuf Erdoğan'ın üçüncü golleri oldu. Bu lige damga vuracağımızı biliyorduk; öyle olmaya devam ediyor.