Ana içeriğe atla

Futbolun Zemini

Resim
Yazan:
Memleket futbolunda zilyon dolarlar dönüyor; imajlar yenileniyor, sponsorlar gelip gidiyor; her yıl daha renkli, daha parlak, daha gürültülü geçiyor. Ama futbolun oynandığı zeminler gün geçtikçe kötüleşiyor. Liglerin bir kısmı başladı; birçok maç canlı yayınlandı, gördük ki Türkiye'nin her yerinde durum aynı: Futbolun zeminini sağlamlaştırmadan, sadece cilasıyla ilgileniyoruz.



Çünkü futbolu aslında sevmiyoruz. Sevseydik, önce onu oynamak için koşulları iyi hale getirirdik. Stad girişlerinde-çıkışlarında, maç izlerken eziyet çeken taraftar, sahada top süremeyen, çukura takılıp sakatlanan futbolcular....

Sıcaktı, soğuktu, yağmurdu çamurdu derken, şu zeminleri bir tülü adam edemedik. Stadları işin ehline vermiyoruz. Bu iş nasıl yapılır öğrenmiyoruz. Dünyanın başka yerlerinde ne yapılıyor, araştırmıyoruz. "Drenaj" desen, Balkanlarda bir semt olarak biliniyor...

Cebimizde paralarla, plazaların tepesine erdi başımız ama ayaklarımız hala patates tarlasında!
Etiketler:

Yorumlar

Alpaslan KUŞVURAN dedi ki…
Çim alanlar sadece futbol sahaları için değil yeşil alanın bulunduğu her yerde son derece büyük özen ister. Mentalite hep aynı olunca durum da farklı olmuyor. Futbolculara milyarlarca lira para ödenirken altyapının maçlara eski püskü formalarla çıkması,ya da ödenek eksikliğinden genç takımları turnuvaya göndermemek gibi bir zihniyetin ürünü.
25 Ağustos 2010 13:45
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Nesrin'in Hikayesi : "15 Saat 47 Dakika…Ve Toprak…"

Yazan:
Ön-Not: Nesrin Olgun Aslan’ın hikayesini yazmaya başladığımda kimi zaman soğuk bir suyun ve karanlığın içinde, kimi zaman sonunda varabildiğim bir kıyıda hissettim kendimi. Yazmaya devam ederken önce zor tutuyordum gözyaşlarımı, bir noktadan sonra akmaya başladı hepsi. Yazımı, ağlayarak bitirebildim ancak…Kendisinin web sitesinden (http://www.nesrinolgun.com) ve dönemin Hürriyet Londra Temsilcisi Faruk Zapçı’nın anılarından yararlandım, teşekkürlerimi sunuyorum…Çok uzatmadan, Nesrin’in Hikayesi’ne başlıyorum… 1964 Adana Yüzme havuzunun kenarında 7 yaşında kara kuru bir kız çocuğu duruyor. Havuzun içinde Adana Demirspor Kulübü yüzücüleri. Erkekler çoğunlukta. Küçük kız etrafına bakıyor. Sadece 4 kız çocuğu var. Nesrin, Adana Demirspor’un 4 kızından biri oluyor o gün…Giriyor havuza. 1973 – 1975 Adana Nesrin, 16 yaşında. Yüzüyor. 7 yaşında girdiği havuzdan, kısa mesafede 100’e yakın madalya ve şilt çıkartıyor. Kışları masa tenisi oynuyor, Türkiye 2.liği, Türkiye 3.lüğü var. 17 yaşında mar...
10 yorum
Devamı

Ben Bunu Hak Ettim...

Yazan:
Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu.  Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar.   Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek.  Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem param...
1 yorum
Devamı

Sahadan Çekildik

Yazan:
 Ligden düşerken bile şeklimiz belli, çünkü Alemin Delikanlısı Adana Demir... Galatasaray maçındaki kör göze parmak penaltı kararı rezaletine karşı, yöntem takımı sahadan çekti. Son 2 sezondur rezalet yönetimimiz, aleyhimize hakem hatalarını kolaylaştırıyordu. İki yanlış bir doğru etti. Türk futbolunun her yerden dökülen imajına, yıkılan bir Demirspor karşı çıkabilirdi sadece. O da oldu, biz yaptık! Bundan sonra İstanbul takımlarınızla size iyi eğlenceler...
Yorum Gönder
Devamı