"takımın kamplarında oynanan oyunlardan en önemlisi 'basra' adı verilen ve piştiye benzeyen bir oyundu. Arkadaşlar arasında sürekli bu oyunu oynardık. Ve bu oyunlar her zaman çok kanlı geçerdi. Birbirimizi kızdırma nedeniyle alınan tad inanılmazdı. Yenilen uzun süre kendine gelemezdi. Özellikle Koza Oteli'nde oynanan oyunlarda rahmetli Şükrü Ağabey'in üzerine çok gidilirdi. O oyunların en aranan ismi yine malzemeci Kelle Kadir ve masör Rıza idi. Diğer çok kızan isim ise Tombik Ahmet'ti. Şükrü Ağabey çok sinirlendiği için, biraz da üzerine gidince zaman zaman kağıtları yırttığı, hatta yediği olurdu. (...)
Biz basrayı Demirspor lokalinde de oynardık. Aynı heyecan orada da yaşanırdı. Bu lokalin müdavimleri çoktu. Hepsi de başlıbaşna özellikli insanlardı; Burun Recai, Kedi Melih, Sabit Oktan, Pilot Nuri, İhsan Ağa, Özbek Özler, Fehri Gez vb... Hatırladığım kadarıyla lokalin işletmesi Puto Mustafa ile Necati Ağabey'e aitti. Pilot Nuri de en büyük basracılardan biriydi. Yüksek sesle konuşması, kahkahaları ve "zort"u çok meşhurdu. (...) Puto Mustafa pek konuşmazdı ama bir konuştu mu gülmekten kırılır geçerdik. Özbek Özler, Adana'nın köklü ailelerinden gelen toprak sahibi saygın bir kişiydi. O da ortamın insanıydı, arada sırada inanılmaz ilginç espriler üretir etrafa neşe saçardı. (...)
Özellikle iklimin müsait olduğu dönemlerde akşam yemeklerini bazen Tefo Mehmet'in yerinde yerdik. Tefo Mehmet abartılı yalanlarıyla meşhurdu ve bunlar Tefo Mehmet fıkralarının ana konusunu oluştururlardı. Onun yeri, baraj yolunda bahçesi olan yeşillikler içerisindeki bir lokantaydı. Ayrıca Tefo'da fasıl da vardı. Özellikle kazandığımız maçlardan sonra orada yemek yemenin farklı bir amacı olurdu. Çünkü, tüm Adana Demirsporlu taraftarlar galibiyeti kutlamak için oraya gelirlerdi. Böylelikle, tebrikleri kabul etmek ve onore olmak imkanını elde ederdik. Tefo'nun yerine takım içerisindeki ağabeylerimzle gittiğimizde ise bayağı bir gırgır yapardık. Çünkü, ağabeylerimiz içinde İsmail Ağabey gibi biri vardı ki, çok mukallit bir insanı; Tefo Mehmet'e, Kelle'ye, fasıldaki tefçiye takılır, neşemize neşe katardı."
(Eser Özaltındere/ "Adana Demirspor Günlerim"/ Adana Futbolu kitabı içinde/ syf.157-159)
Eski Adana'dan fotoğraflar için tıklayın...
Biz basrayı Demirspor lokalinde de oynardık. Aynı heyecan orada da yaşanırdı. Bu lokalin müdavimleri çoktu. Hepsi de başlıbaşna özellikli insanlardı; Burun Recai, Kedi Melih, Sabit Oktan, Pilot Nuri, İhsan Ağa, Özbek Özler, Fehri Gez vb... Hatırladığım kadarıyla lokalin işletmesi Puto Mustafa ile Necati Ağabey'e aitti. Pilot Nuri de en büyük basracılardan biriydi. Yüksek sesle konuşması, kahkahaları ve "zort"u çok meşhurdu. (...) Puto Mustafa pek konuşmazdı ama bir konuştu mu gülmekten kırılır geçerdik. Özbek Özler, Adana'nın köklü ailelerinden gelen toprak sahibi saygın bir kişiydi. O da ortamın insanıydı, arada sırada inanılmaz ilginç espriler üretir etrafa neşe saçardı. (...)
Özellikle iklimin müsait olduğu dönemlerde akşam yemeklerini bazen Tefo Mehmet'in yerinde yerdik. Tefo Mehmet abartılı yalanlarıyla meşhurdu ve bunlar Tefo Mehmet fıkralarının ana konusunu oluştururlardı. Onun yeri, baraj yolunda bahçesi olan yeşillikler içerisindeki bir lokantaydı. Ayrıca Tefo'da fasıl da vardı. Özellikle kazandığımız maçlardan sonra orada yemek yemenin farklı bir amacı olurdu. Çünkü, tüm Adana Demirsporlu taraftarlar galibiyeti kutlamak için oraya gelirlerdi. Böylelikle, tebrikleri kabul etmek ve onore olmak imkanını elde ederdik. Tefo'nun yerine takım içerisindeki ağabeylerimzle gittiğimizde ise bayağı bir gırgır yapardık. Çünkü, ağabeylerimiz içinde İsmail Ağabey gibi biri vardı ki, çok mukallit bir insanı; Tefo Mehmet'e, Kelle'ye, fasıldaki tefçiye takılır, neşemize neşe katardı."
(Eser Özaltındere/ "Adana Demirspor Günlerim"/ Adana Futbolu kitabı içinde/ syf.157-159)
Eski Adana'dan fotoğraflar için tıklayın...
Yorumlar