Dört yıl boyunca tüm dünyadan en iyi futbol takımlarının katıldığı bir turnuvayı can havliyle bekliyorsun. Bu bekleyişine rağmen birileri en çok keyif aldığın tribün ambiyanslarından olan "seyirci çoşkusunu", "özel ülke tezahüratlarını" -ki arjantinliler yıllar sonra 'argentina' bağırabilecek kadar çoklardı- senden çalıyor. Hemde garip bir enstrüman benzeri "boru" ile. "Futbol kültürüne sahip olmak" diye boşuna bas bas bağırmıyoruz. Bu organizasyon nijerya'da olsaydı böyle başarılı bir şekilde finanse edilemezdi ama orada en azından "tam tam" sesleri ile çoşkulu seyirciler görmemiz G.Afrika'daki hilkat garibesi tribünlerden daha fazla heyecan verici olurdu. En azından milli marşlar sırasında susarlardı ve en azından basın mensuplaryla takım otellerine eli silahlı adamlar girip soygun yaptığında "Burası Afrika'nın göbeği napalım yani?" deme lüksüne sahip olunurdu. Hepsinden mükemmeli Nijerya gibi bir Afrika futbol ülkesi hem futbola hemde heyecana doyardı. Bunların hepsi varsayım ve gerçeklikle alakasız kabul ediyorum ama şunu da soruyorum ; Bu turnuvada favorilerin 1. turda elenmesi, maçların çok denk geçmesi ve K.Kore'nin turnuvada yer alması haricinde ambiyansa yönelik bir kez heyecan duymadıysanız ölümsüz şair Can Yücel hepiniz için yazmış oluyor bu satırları;
En uzak mesafe
ne Afrika'dır,
ne Çin,
ne Hindistan,
ne seyyareler,
ne de yıldızlar geceleri ışıldayan...
En uzak mesafe iki kafa arasındaki mesafedir birbirini anlamayan.....
Yorumlar