Uğrunda mesafeleri üşenmeden güle oynaya gittiğimiz Adana Demirspor bu hafta bize yine güle oynaya geri dönmeyi çok gördü.
Seyrettiğimiz futbol değildi ne yazık ki. Neden böyle oynadınız sevgili futbolcular? Neden müdahale etmediniz sevgili hoca? Oyundaki tek taktiksel değişiklik Ali'nin sol kanattan sağa geçmesiydi, o kadar.
Elazığ savunmasını hiç de geride kurmadı, ne Ali ne de Cihan bu savunmanın arkasına sarkmak için bir çaba gösterdi. İki bekimiz bindirmeler yapmadı. Tayfun yalnız başına, mücadele ediyor göründü. geriden gelip aldığı iki üç topu uzaktan şut çekerek kullandı. Çok zor değildi Elazığ'a gol atmak. Topu çizgiye dikine indirebilsek pozisyona da rahatlıkla girebilirdik. Maç boyunca sadece ikinci yarının ilk on dakikası dikine oyayarak pozisyon aradığımız zamanlardı. Koca maçın tek güzel görüntüsü; Tayfun'un şutu, kaleci Levent'in kurtarışı...
Maçın bana göre özeti sayılacak iki sahnesi var. Birincisi ikinci yarının ilerleyen dakikalarında rakibin kaleyi karşıdan gören tehlikeli bir yerden kullandığı serbest vuruş. Bu serbest vuruş barajımızda kaldı. Top bizde. Atağa kalkmak, Elazığ'ı eksik adamla yakalamak işten değil. Nedense forvetlerimiz o kadar yorgun ki rakip sahaya en önde koşan kişi Süleyman'dan başkası değil. Şaşkınlıkla izliyoruz Süleyman'ın tek kişilik deparını ve forvetlerimizin izleyişini.
Diğer sahne ise maçın sonunda. Hakem üç dakika eklemiş, üçüncü dakika oynanıyor. Bizim takım rakip yarı sahada top çeviriyor. Şişirme yok, kaleyi yoklama yok, hakem bitiş düdüğünü çalıyor... İbretle izliyoruz.
Maç sonrası maratondan ayrılan herkesin dilinde maçın bağlandığı vardı. İnsanların aklına gelen ilk ve en kötü senaryo bu olsa gerek. Hiçbirisine kızamıyorum, çünkü oynanan tiyatroyu futbolla açıklayamıyorum. Çok kötüydük çok...
Pazar günü oynanan maçların lehimize olması, bundan sonra şansımızın hep yaver gideceğine yorulmasın. Allah bize kendi göbeğimizi kendimiz kesmemiz için şanslar veriyor, biz de harcıyoruz, sonra da isyan ediyoruz. Kaybedilmiş bir şey yok ama kazanılamamış bir çok şey var. Haftalar önce garantileyin de şu ekstaraları Yaşar'ı, Turgut'u, Remzi'yi sahada görelim artık. Gelecek senelerde onlardan faydalanmak zorundayız, başka çaremiz yok! Bunu ne zaman anlayacaksınız, sevgili hoca ve yönetim?
Ayrıca... Maç cumartesi, hava çok güzel, canlı yayın yok, Adana Demirspor lider ve mücadele eden bir takım görüntüsünde, biletlerin tutarı makul... Maraton neden daha da dolmaz, A üst ve altı boş, B üst yarım, altı boş... Bunun üzerine düşünmek gerek, nedenlerini aramak gerek. Belli ki bir kopukluk var bir yerlerde.
Şu var ki, taraftar tiyatro seyretmeye doydu. Bu hafta yine tiyatro vardı, iyi ki de gelmediler.
Seyrettiğimiz futbol değildi ne yazık ki. Neden böyle oynadınız sevgili futbolcular? Neden müdahale etmediniz sevgili hoca? Oyundaki tek taktiksel değişiklik Ali'nin sol kanattan sağa geçmesiydi, o kadar.
Elazığ savunmasını hiç de geride kurmadı, ne Ali ne de Cihan bu savunmanın arkasına sarkmak için bir çaba gösterdi. İki bekimiz bindirmeler yapmadı. Tayfun yalnız başına, mücadele ediyor göründü. geriden gelip aldığı iki üç topu uzaktan şut çekerek kullandı. Çok zor değildi Elazığ'a gol atmak. Topu çizgiye dikine indirebilsek pozisyona da rahatlıkla girebilirdik. Maç boyunca sadece ikinci yarının ilk on dakikası dikine oyayarak pozisyon aradığımız zamanlardı. Koca maçın tek güzel görüntüsü; Tayfun'un şutu, kaleci Levent'in kurtarışı...
Maçın bana göre özeti sayılacak iki sahnesi var. Birincisi ikinci yarının ilerleyen dakikalarında rakibin kaleyi karşıdan gören tehlikeli bir yerden kullandığı serbest vuruş. Bu serbest vuruş barajımızda kaldı. Top bizde. Atağa kalkmak, Elazığ'ı eksik adamla yakalamak işten değil. Nedense forvetlerimiz o kadar yorgun ki rakip sahaya en önde koşan kişi Süleyman'dan başkası değil. Şaşkınlıkla izliyoruz Süleyman'ın tek kişilik deparını ve forvetlerimizin izleyişini.
Diğer sahne ise maçın sonunda. Hakem üç dakika eklemiş, üçüncü dakika oynanıyor. Bizim takım rakip yarı sahada top çeviriyor. Şişirme yok, kaleyi yoklama yok, hakem bitiş düdüğünü çalıyor... İbretle izliyoruz.
Maç sonrası maratondan ayrılan herkesin dilinde maçın bağlandığı vardı. İnsanların aklına gelen ilk ve en kötü senaryo bu olsa gerek. Hiçbirisine kızamıyorum, çünkü oynanan tiyatroyu futbolla açıklayamıyorum. Çok kötüydük çok...
Pazar günü oynanan maçların lehimize olması, bundan sonra şansımızın hep yaver gideceğine yorulmasın. Allah bize kendi göbeğimizi kendimiz kesmemiz için şanslar veriyor, biz de harcıyoruz, sonra da isyan ediyoruz. Kaybedilmiş bir şey yok ama kazanılamamış bir çok şey var. Haftalar önce garantileyin de şu ekstaraları Yaşar'ı, Turgut'u, Remzi'yi sahada görelim artık. Gelecek senelerde onlardan faydalanmak zorundayız, başka çaremiz yok! Bunu ne zaman anlayacaksınız, sevgili hoca ve yönetim?
Ayrıca... Maç cumartesi, hava çok güzel, canlı yayın yok, Adana Demirspor lider ve mücadele eden bir takım görüntüsünde, biletlerin tutarı makul... Maraton neden daha da dolmaz, A üst ve altı boş, B üst yarım, altı boş... Bunun üzerine düşünmek gerek, nedenlerini aramak gerek. Belli ki bir kopukluk var bir yerlerde.
Şu var ki, taraftar tiyatro seyretmeye doydu. Bu hafta yine tiyatro vardı, iyi ki de gelmediler.
Yorumlar
Bu iş insanın canını sıkıyor.
Kamil Ateş