Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu. Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar. Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek. Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem param...
2008'den Beri...
Yorumlar
aşkım
sevgilim
birtanem
iyi ki varsın...
Hele kalede bir genç arkadaş olunca daha da önemli.
Nadir AVŞAROĞLU
Paralı bir yönetim olabilir.
Pahalı transferler olabilir.
En iyisi ve önemlisi
Burada defalarca yazıldığı gibi;
Altyapıya ve gençlere önem verilmesidir. Mustafa arkadaşında yazdığı gibi, yaşı ilerlemiş ve kariyerli futbolcuları 3. ligde motive etmek kolay değildir. Biz yaşadık.
Gençler ve forma için oynayacak olanlar bizim de istediğimiz bir görüntüdür.
Demirsporun kurtuluşu ve geleceği altyapıda olmalı.
Zifiri Nadir