Ana içeriğe atla

Biz olmadan var mı öyle ???



Gün geldi... Yarın sabah 8:00 otobüsüyle önce İstanbul, akşam uçağa binerek Paris, ardından Bologna... Bilet aldığımız zamanın en ekonomik rotası.

Yola belki de her birimiz aklımızda başka görüntüler, başka şarkılarla çıkıyor olacağız. Mustafa yanımda, Yeni Türkü'den "O şarabi eşkiyalar" sözlerini mırıldanıyor. Yavuz muhtemelen bir Kesmeşeker şarkısıyla Kolej'e doğru yürümekte. Bir diğer Yavuz, eski 45liklere vermiştir kendini şu sıralarda... Benim de dilime Venceremos dolanmış halde. Heyecan, korku, merak, mutluluk... Karmaşık bir ruh hali...

Şimşekler Grubu'ndan Mehmet'in yaptığı bir video bu yolculuğumuzu başlatırken çok anlamlı olacak, yukarıya koydum Mehmet'e teşekkürlerimle. O videonun sonundaki çocuğun mutluluğuyla gidip geliriz umarım... Anneannem sık kullanır, tam şimdiki hislerime de uyuyor: "Allah, utandırmasın" diyorum bir de.

Son bir söz de 1997'den beri Mondiali Antirazzisti'yi düzenleyen, yıllar içerisinde katılım sağlayan herkese:

Irkçılık karşıtı bir turnuva düzenleyeceksiniz, orayı Che bayraklarıyla donatacaksınız, "tribün" diyeceksiniz, "taraftarlık" diyeceksiniz, futbol oynayacaksınız...

ADANA DEMİRSPORLULAR olmadan oynamak var mı öyle ???

G-E-L-İ-Y-O-R-U-Z !!!

Yorumlar

ziggytheking dedi ki…
Yolunuz açık olsun.

Bu blogdaki popüler yayınlar

Nesrin'in Hikayesi : "15 Saat 47 Dakika…Ve Toprak…"

Ön-Not: Nesrin Olgun Aslan’ın hikayesini yazmaya başladığımda kimi zaman soğuk bir suyun ve karanlığın içinde, kimi zaman sonunda varabildiğim bir kıyıda hissettim kendimi. Yazmaya devam ederken önce zor tutuyordum gözyaşlarımı, bir noktadan sonra akmaya başladı hepsi. Yazımı, ağlayarak bitirebildim ancak…Kendisinin web sitesinden (http://www.nesrinolgun.com) ve dönemin Hürriyet Londra Temsilcisi Faruk Zapçı’nın anılarından yararlandım, teşekkürlerimi sunuyorum…Çok uzatmadan, Nesrin’in Hikayesi’ne başlıyorum… 1964 Adana Yüzme havuzunun kenarında 7 yaşında kara kuru bir kız çocuğu duruyor. Havuzun içinde Adana Demirspor Kulübü yüzücüleri. Erkekler çoğunlukta. Küçük kız etrafına bakıyor. Sadece 4 kız çocuğu var. Nesrin, Adana Demirspor’un 4 kızından biri oluyor o gün…Giriyor havuza. 1973 – 1975 Adana Nesrin, 16 yaşında. Yüzüyor. 7 yaşında girdiği havuzdan, kısa mesafede 100’e yakın madalya ve şilt çıkartıyor. Kışları masa tenisi oynuyor, Türkiye 2.liği, Türkiye 3.lüğü var. 17 yaşında mar...

Ben Bunu Hak Ettim...

Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu.  Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar.   Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek.  Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem param...

Demirspor Taraftarı Ayakta

 Adana Demirspor taraftarı, kendisini küme düşürmekle tehdit eden eski Başkanlarına karşı yaptığı açıklamalarla tavrını gösterdi. Umut Düşkün'ün başlattığı açıklama silsilesi, Şimşekler Grubu 'nun diğer liderleri, Ankara Tayfası , İzmir Tayfası ve diğer oluşumların net tavırları ile güçlendi. Ortak ses, kimse Demirspor'dan üstün değildir ve Demirspor tribünüyle vardır şeklindeydi. Yıllardır alt liglerde mücadele etmiş bir camiaya bu tehdit sökmedi.