Ana içeriğe atla

Perşembe'nin Gidişi...

Dün gece yapılan yardım gecesi beklenen sonucu vermedi. Perşembe'nin gidişi, aslında çok önceden belliydi ama yine de bir umut diyerek taraftar takımına sahip çıktı. Bundan fazlası olmadı. Buna sevinmeli miyiz yoksa toplanan miktarın azlığına dem vurup sağasola lanet mi okumalıyız?

Ben birinciden yanayım.

Ama önce kısa bir gece analizi: Programın sunumu ve rejisi çok kötüydü. Sunucu tercihi kesinlikle yanlıştı. Ünlü bir isim diye, Adana'da siyaset ve futbol alanında önde gelen kişilerin adlarını bilmeyen, onlar hakkında arkaplan bilgisi bulunmayan Ümit Aktan'a program sundurmak sadece şekil olarak işe yarayabilirdi ve bu oldu. Aktan, beylik cümlelerin ötesine geçemedi, konuklarını konuşturabilmek için gerekli soruları soramadı, hatta tersine yersiz müdahalelerle konuşmaları kesti. Demirspor'u bir nostalji öğesi gibi gösterip durdu...


(Programa liseli Şimşekleri temsilen katılan, Burak kardeşimiz)

Programa bağlanan kişilerin bir kısmının, stüdyodan arandığı belliydi; bu kişilere bağlanmadan önce program ve geceyle ilgili bilgi verilmediği de belliydi; bazıları benim "bilgim yoktu", "bunla daha sonra ilgileniriz", "biz başkanla görüşürüz" gibi garip şeyler söyleyerek geçiştirdiler. Tam bir reji başarısızlığıydı... Hani derler ya, "yayında ve yapımda emeği geçen arkadaşlarıma teşekkür ediyorum" diye, işte o arkadaşlar teşekkürü hak etmedi.

Öte yandan Akdeniz TV, ilk reklam arasından sonra yayını kesti. Bu tam bir rezaletti. Başlangıçta bu sorumluluğu alıp, sonra vazgeçmek, hangi etik kalıba giriyor acaba? "Vahşetin Çağrısı" filmiyle reyting rekorları mı kırdılar?

Yeri gelmişken, Adana kanallarının hala uydu sisteminde olmaması büyük bir rezalet, bunu da belirteyim.

Şimdi yukarıdaki sorunun cevabına geleyim: Bence dün gece, Demirspor'un asıl sahibinin taraftar olduğu birkez daha kanıtlandı. Bizim, "sahipsiz Adana" söylemiyle, kentin "büyüklerinden, babalarından, başkanlarından" medet ummamız gerektiği gün gibi açık. Onlar, yaptıkları her yardımı, kat be kat geri alıyorlar. En son Mustafa Tuncel deneyimi bunu bize kanıtlamadı mı?

Toplanan paranın, 10 lira 100 lira olması önemli değil. Sorun, 10 lirayı doğru dürüst kullanıp, amaca hizmet etmek. Unutmayalım ki 1 liralık Güngören, 10 liralık Demirspor'u yenip üst lige çıktı geçen yıl.

Evet, iş adamları kente sahip çıkmıyor; evet eski başkanlar telefonlarını kapatıp kulaklarının üstüne yatıyor; evet eski efsaneler şimdi yerel siyasetin kucağında geçmişini unutmuş. Haklısınız. Ama biz kendi gücümüzün nelere kadir olduğunu görmezden gelerek, hayıflanmaya devam ederek, yol alamayız.

Perşembenin gelişi, çarşambadan belliydi; bu geceye o kadar büyük anlam yüklememek gerekirdi. Gece, Aytaç Durak'ın şovuna dönüşebilirdi ya da ondan başka bize sahip çıkan yok söylemine hizmet edebilirdi ki kısmen bu noktaya getirilmeye çalışıldı. Ama şimdi perşembenin gidişini iyi analiz etmek lazım.

Dün gece, Demirspor'u Demirsporlular yönetmelidir savımız, birkez daha kanıtlandı. Taraftar, takımın gerçek sahibidir ve yapabileceklerini asla göz ardı etmemelidir.

Yorumlar

MiTo1940 dedi ki…
Neyi Doğru Dürüst Yaptılarki...

Tek doğru Taraftar... gerisi Yamuk Yumuk...
Borsalı Şimşekler ..! dedi ki…
Tüm Adana gördü GERÇEK DEMİRSPORLULARI ...!


BU TAKIM HALKINDIR ,HALKTA BİZİZ ..!

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ben Bunu Hak Ettim...

Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu.  Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar.   Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek.  Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem paramparça oldu. Ta

NE OLDU SİZE?

En sonda söyleyeceğimi en başta söyleyeyim. Bu bir tribün yazısıdır. Tribünlere yazılmıştır. Demirspor tribünlerine.  Sasa Polyester Sanayi A.Ş.  Baştuğ Metalürji San. A.Ş.  Beyteks Tekstil San. Tic. A.Ş.  Elita Gıda San. Tic. A.Ş.  Abdioğulları Plastik Ambalaj San. A.Ş.  Dioki Petrokimya San. A.Ş.  Güney Çelik Hasır ve Demir Mamulleri San. Tic. A.Ş. Bu şirketler ISO kayıtlarına göre Türkiye’nin en büyük 300 firması içinde Adana’da faaliyet göstermekte olanlar.  Bu şirketlerden bir tane forma reklamı aldık mı?  Stad sponsorluğu?  Ne bileyim altyapı desteği?  Kim takımı fonluyor?  Murat Sancak ve ilişkili şirketleri, çevresi vesilesi ile kulübe kazandırdığı sponsorlar.  Adana bu, Demirspor bu. Bunu unutmamak gerekir. Ben Murat Sancak’ı bir başkan, bir ağabey olarak çok seviyorum ve çok takdir ediyorum. Kulübümüz üzerindeki emeklerini asla yok sayamam. Benim diyen Adanalıdan, benim diyen Demirsporludan daha fazla katkısı var kulübe.  Bugün dünya yıldızı futbolcu alırız almayız ama bekley

Adana Demirspor: 4 - Beşiktaş: 2

 Adana Demirspor varsa umut vardır. 3. kalecisi, yedek oyuncusu, sahası, tribünü fark etmez; Demirsporlu devam eder! Bugün 4-0'a getirdiğimiz maçtan iki farklı galip ayrıldık. İç sahadaki kayıpsız gidişat devam etti. 3. haftanın erteleme maçında, öncesinde hafta sonunun kaleci ve kırmız kart krizlerinin damga vurduğu, maç içinde ilk golü atan Belhanda'nın da fenalaşıp oyuna devam edemediği, 2008'li yedek kaleci, 2005'li yedek oyuncularla kadroyu tamamladığımız günde yine skor üretmeyi bildik; yediğimizden fazlasını attık. İşte kazanmanın yolu bu! Belhanda, Niang, Emre Akbaba ve Yusuf Erdoğan'la fileleri sarstık. Niang'ın dördüncü, Yusuf Erdoğan'ın üçüncü golleri oldu. Bu lige damga vuracağımızı biliyorduk; öyle olmaya devam ediyor.