Bu gün 18 mart, Çanakkale şehitlerini anma günü.
Bir destan, bir zafer, bir efsane...
Yokluk içindeki bir milletin mücadele etmek zorunda bırakıldığı ölümüne düello. "Geçilmez" nişanını boğazın göğsüne takan insanüstü bir irade. Evet, bir zafer, bugün ve sonsuza kadar Türk'ün gurur duyabileceği bir zafer hem de.
Bir ağıt, bir hüzün, bir trajedi...
İnsanlığın gördüğü belki de en vahşi savaşlardan birisi. Ufacık bir karada bomba düşmeyen, kan ile sulanmamış noktanın bulunmadığı coğrafya. Göğüs göğüse süngü muharebeleri.
Kimi yerde tarafların birbirlerinin konuşmalarını duyabilecek kadar yakın olduğu siperler.
Kaybedilmiş (ölü-yaralı-esir-hasta) 500.000 insan.
Bunu tahayyül edebiliyor musunuz? İliklerinize kadar hissedebiliyor musunuz? On metre ilerinizde sizi birazdan vuracak ya da sizin birazdan vuracağınız, belki de süngü ile delik deşik edeceğiniz, edileceğiniz bir insan bekliyor.
Bugün, rahat yataklarımızda, konforlu arabalarımızda, ya da ölüm korkusu olmadan geçirdiğimiz sıradan dakikalarımızda eski bir türküyü yinelemekten öteye gitmiyor orada ölenleri anmak; iki taraftan hem de.
---
Bugün 18 mart, Çanakkale şehitlerini anma günü. İstiyorum ki, bugün Çanakkale'de iki taraftan da hayatını kaybeden herkes için üzülelim. İnsanlık adına yapmamız gereken budur.
Gazi Paşa'nın sözleriyle bitirelim...
"Bu Memleketin toprakları üstünde kanlarını döken kahramanlar! Burada dost bir vatanın toprağındasınız.
Huzur ve sükun içinde uyuyunuz. Sizler Mehmetçiklerle yanyana koyun koyunasınız.
Uzak diyarlardan evlatlarını harbe gönderen analar! Gözyaşlarınızı dindiriniz. Evlatlarınız bizim bağrımızdadır, huzur içindedirler ve huzur içinde rahat rahat uyuyacaklardır. Onlar bu toprakta canlarını verdikten sonra artık bizim evlatlarımız olmuşlardır."
Huzur içinde yatın kahramanlar...
Bir destan, bir zafer, bir efsane...
Yokluk içindeki bir milletin mücadele etmek zorunda bırakıldığı ölümüne düello. "Geçilmez" nişanını boğazın göğsüne takan insanüstü bir irade. Evet, bir zafer, bugün ve sonsuza kadar Türk'ün gurur duyabileceği bir zafer hem de.
Bir ağıt, bir hüzün, bir trajedi...
İnsanlığın gördüğü belki de en vahşi savaşlardan birisi. Ufacık bir karada bomba düşmeyen, kan ile sulanmamış noktanın bulunmadığı coğrafya. Göğüs göğüse süngü muharebeleri.
Kimi yerde tarafların birbirlerinin konuşmalarını duyabilecek kadar yakın olduğu siperler.
Kaybedilmiş (ölü-yaralı-esir-hasta) 500.000 insan.
Bunu tahayyül edebiliyor musunuz? İliklerinize kadar hissedebiliyor musunuz? On metre ilerinizde sizi birazdan vuracak ya da sizin birazdan vuracağınız, belki de süngü ile delik deşik edeceğiniz, edileceğiniz bir insan bekliyor.
Bugün, rahat yataklarımızda, konforlu arabalarımızda, ya da ölüm korkusu olmadan geçirdiğimiz sıradan dakikalarımızda eski bir türküyü yinelemekten öteye gitmiyor orada ölenleri anmak; iki taraftan hem de.
---
Bugün 18 mart, Çanakkale şehitlerini anma günü. İstiyorum ki, bugün Çanakkale'de iki taraftan da hayatını kaybeden herkes için üzülelim. İnsanlık adına yapmamız gereken budur.
Gazi Paşa'nın sözleriyle bitirelim...
"Bu Memleketin toprakları üstünde kanlarını döken kahramanlar! Burada dost bir vatanın toprağındasınız.
Huzur ve sükun içinde uyuyunuz. Sizler Mehmetçiklerle yanyana koyun koyunasınız.
Uzak diyarlardan evlatlarını harbe gönderen analar! Gözyaşlarınızı dindiriniz. Evlatlarınız bizim bağrımızdadır, huzur içindedirler ve huzur içinde rahat rahat uyuyacaklardır. Onlar bu toprakta canlarını verdikten sonra artık bizim evlatlarımız olmuşlardır."
Huzur içinde yatın kahramanlar...
Yorumlar