Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu. Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar. Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek. Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem paramparça oldu. Ta
Yorumlar
aslinda demek istedigim şu;
http://demirgibiyiz.blogspot.com/feeds/posts/default?alt=rss
adresine baktiginiz zaman blogun RSS servisini gorursunuz, rss standart bir yapidadir, icerigi farkli sayfalara veya ortamlara otomatik olarak tasiyabilirsiniz.
yani buraya herhangi birsey yazildigi zaman facebook sayfasina da otomatik olarak eklenir, ve bunu ayarlamak cok basit bir islemdir. Ama facebook gruplarinda bu ozellik mevcut degil diye biliyorum.
ya da bosverin, keyfimize bakalim :))
Çok güzel hareketler bunlar...
Vertumnus halleder o işi...
demirgibiyiz.com adresini de halledecekti Vertumnus :))
ben Vertumnus ile irtibata geceyim bu demirgbiyiz.com icin, bir guzellik yapayim..
Tüm teknik desteklerin için çok ama çok teşekkürler. Açıklamakta bir sakınca görmüyorum, bu blogu paintle, excelle yapıyoruz :)) Durumumuz budur, elden geldiğince geliştirmeye çalışacağız kendimizi. Her konuda önerilerini her daim bekliyoruz...