Ana içeriğe atla

Perşembe Konukları #1 : Talip Egemen "5,000 Gün"

-------------------------------------------------------------------------------
Bugüne dek demirgibiyiz@gmail.com adresine gelen çeşitli yazılara blogumuzda yer verdik. Şimdi yeni bir seri başlatarak bunu gelenekselleştiriyoruz. Her hafta Perşembe günleri, o hafta gelenler içerisinden bir yazıyı, "konuk yazarımız"ın yazısı olarak blogumuza taşıyacağız. Tüm okurlarımızın yazılarını demirgibiyiz@gmail.com 'a bekliyoruz

İlk Perşembe konuğumuz Sn.Talip Egemen. Aşağıda yer alan yazısını bizlerle paylaştığı için teşekkür ederiz.

-------------------------------------------------------------------------------
5,000 GÜN
Talip Egemen


Selamlar Ankara Tayfası,

Altı ayı aşkın bir süredir bloğunuzu keyifle takip ediyorum. Keyif belki çok doğru kelime olmayabilir takımımızın durumunu gördükçe. Bu kadar umutsuzluk, bu kadar yanlışlığın içerisinde bloğa girip nefes alıyorum açıkçası. İçimden geçirdiğim düşünceler, sizin tarafınızdan o kadar güzel dile getiriliyor ki geleceğe dair umutlarım da artıyor böyle bir taraftar profiline sahip olduğumuzu görünce. Eminim her Demirsporlu gibi sizlerin de başkanlık hayali vardır. İnsana keyif veren hayaller, yapılacak transferler, yeni stat, yepyeni forma dizaynları. Umarım bir gün tayfa olarak yönetime gelirsiniz de tüm Adana Demirsporlular mutlu mesut bir biçimde yaşarız.

Bloğu hep okuyordum da yazma düşüncesi birkaç gündür blogda yer alan 5000 gün önce yazılarından sonra peydah oldu. 5000 gün önce oynanan Adana Demirspor - Altay maçı…

4-1’lik mağlubiyetle kapatılan, felaketlerle dolu koca bir sezon. 94-95 sezonu. Blogda daha önce (yanlış hatırlamıyorsam) Serdanka tarafından Demir ve Almanca Hocası ile ilgili bir yazı paylaşılmıştı. O yazı da yine bu kabus sezona aitti ve Demir’in yaşadığı acıyı derinden yaşayan biri olarak kabus sezon gözümün önünden geçmişti. Şimdi de siz durmadan hatırlatıyorsunuz ne yazık ki…

Sondan başlayayım. 5000 gün önce bir okul gezisinden dönüyorduk.19 Mayıs tatilini fırsat bilen güzel okulum (Sabancı Anadolu Tekstil Meslek Lisesi) bir Bodrum gezisi düzenlemişti ve biz Pazar akşamı dönüş yoluna koyulmuştuk. Pazartesi sabah bir moladan sonra önümdeki arkadaşın okuduğu gazeteye takıldı gözüm. Şanslıydım ki spor sayfasını okuyordu. Hemen Demirspor haberini taradım gözlerimle. 4-1 mağlup olduğumuz yazıyordu. Skor çok canımı acıtmamıştı. Ne de olsa kanıksamıştık artık. Skordan çok canımı acıtan yıldız tablosunda bulunan biletli seyirci sayısıydı. “Biletli seyirci sayısı :80” yazıyordu. Demirspor’u uğurlamaya sadece 80 kişi gitmişti. Bu takımın 15 sene boyunca Süper Lig’e çıkamayacağı bilinse belki daha çok kişi uğurlardı takımını. Ben de okul gezisine gitmez maça giderdim. Gittiğim maçlarda ne oldu derseniz, bir Bursaspor maçı var belki de en iyi mücadele ettiğimiz maçlardan biri. 3-2 kaybetmiştik ve Bursalı bir arkadaşım hala dalga geçer “kalecimiz bile gol attı size”diye. Evet ,gollerden birini Gançev’den yemiştik maalesef. Gençlerbirliği’ne 7-0 yenildik. Gençlerbirliği’nin hocası ise bir sezon önce bizi şampiyon yapan Metin Türel’di. Bizi şampiyon yaptıktan sonra yaşlı denilip, yeniden anlaşılmayan hocamız. Bir nevi Behzat Çınar olayının farklı bir versiyonu. İyi oynayıp birer sıfır kaybedilen Fenerbahçe, Beşiktaş maçları.Bir de yağan yağmurdan iç çamaşırımıza kadar ıslandığımız ve 2-1 kaybettiğimiz Galatasaray maçı…

Hep kaybedilen maçlar tabi. 29 hafta galip gelemeyince geriye 5 hafta kalıyor zaten değil mi? İlk 5 hafta...

Ne gariptir ki takımımızın ilk beş haftada 3 galibiyeti vardı. 9 puanla ligde dördüncü sıradaydı. Takımın yabancıları iyi çıkmış, Coulibaly ve Dibo’yu herkes konuşur olmuştu. Hatta 5.haftada alınan Gaziantep galibiyetinden sonra bu ikili şalvar giyip Küçüksaat meydanında o dönem henüz suyu çıkmamış olan Televole için kamera karşısına geçmişti. Her şey o kadar iyi gidiyordu ki o dönem 17 yaşında, üniversiteye hazırlanan ben için yaşanan en parıltılı sezon gibiydi. Ta ki yedinci haftada oynanan Ankaragücü maçına kadar. Kanımca Beşiktaş için 5 kırmızı kartlı Samsunspor maçı ne ise Adanademirspor için de bu maç o anlamdadır. O maçta yaşananlar belki de bu takımın küme düşmesine neden oldu, 29 hafta galip gelememesine neden oldu. Böyle bir çıkarım yapmak doğru değil tabi ama o maç öyle olmasaydı , hakem Nedim Göklü o maçı öyle yönetmeseydi , bu takım yine 29 hafta galip gelmeden küme düşer miydi diye soruyor insan.

Eminim hatırlıyorsunuzdur o maçı, takım istim üzerinde. İçeride oynadığı üç maçı da kazanmış. Favori olarak çıkıyor sahaya, tribünler müthiş. İlk golü yememize rağmen bozulmuyoruz. Dibo uzaktan çok güzel bir gol atıyor, beraberliği yakalıyoruz. Fakat ters giden bir şeyler var. Daha ilk yarı ve önemli oyuncularımızdan Cengiz Alp oyundan bir anda atılıyor. Ne olduğunu pek anlamıyoruz, ardından Dibo bir çok Ankaragücü oyuncusunu peşine takıp hepsini çalımlayıp 2-1 yapıyor skoru. Sevinçten çıldıracakken Dibo Kırmızı kartı görüyor bu sefer. Niye ? Gol sevincini seyirciyle paylaştığı için. 10 kişi oynuyorsun, öyle bir gol atıyorsun ki coşmaman mümkün değil. Tribüne giden oyuncu kart görür diye bir kural da yok o dönem. Ee niye atıldı o zaman bu adam ? Bu kez biz de 9 kişiyle direnmeye başladık, uzunca bir süre de direndik. Sonra yanlış hatırlamıyorsam yetmişli dakikalarda ilk ofsayt golü yedik. Az buz değil, bayağı bir ofsayttı. Duraklama dakikalarında ise ikinci ofsayt gol geldi. Bu ilkinden daha açık bir ofsayttı ve kaybettik. Taraftarı zaptetmek de mümkün olmadı.

Çıkan olayları tasvip etmek mümkün değil tabi ama bu maç da sıradan bir maç değil. Bir takım nasıl katledilir, nasıl hakkı yenir konulu bir film yapılsa bu maç film için senaryoya ilham verebilir. 1-0 geri düşüyorsun, 10 kişi kalıyorsun sonra beraberliği yakalıyorsun, 10 kişiyle 2-1 öne geçiyorsun bu kez 9 kişi bırakıyorlar. Yine yıkılmıyorsun bu kez nizami olamayan bir golle 2-2 oluyor ve duraklama dakikalarında nizami olmayan bir gol ile kaybediyorsun.

Sadece maçı kaybetmekle kalsa iyi, ardından taraftar olayları nedeniyle gelen 2 maç saha kapatma, deplasmanlarla birleşince üst üste gelen mağlubiyetler serisi. Ceza sonrası ilk maçın Galatasaray’a denk gelmesi. Üst üste hep kaybediyoruz. Sonrasında ise hep kaybediyoruz zaten.15 senedir de kaybediyoruz.

Dediğim gibi tüm bu yaşadıklarımızı bir maça bağlamak söz konusu değil. Sadece biraz fantezi yapıyorum ve siz Ankara Tayfasına soruyorum. “O Ankaragücü maçı öyle bitmeseydi ve biz kazanmış olsaydık neler olurdu ?”

Yine bunları mı yaşardık, yine küme mi düşerdik, yine 3. ligi görür müydük, siz yine bloğunuzda şu kadar gündür Süper Lig görmedik diye gün sayar mıydınız?

Ben kendi hayalimi yazayım. Ankaragücü maçını ve sonraki iç saha maçlarını kazanır, güçlü bir Anadolu takımı haline gelirdik. Ligi üst sıralarda tamamlayıp Bursaspor yerine Inter Totoya giden biz olurduk. Wimbledon’u deplasmanda yener, Karslruhe’yi de kendi sahamızda penaltılarla elerdik. Oyuncularımız sükse yapar milyon dolarlara taliplilerine satardık. Havuz ve futbolcu satışlarından elde edilen gelirle takım kendi ayakları üzerinde durmaya başlar, medyada görünmek isteyen başkan adayları kongrede birbirleriyle yarışırdı. Bir daha ikinci lig yüzü görmez üst sıralara oynayan istikrarlı bir takım olurduk.

Kişisel açıdan bakarsak üniversite yıllarında Adanasporlu arkadaşları tarafından devamlı dalga geçilen biri olmazdım elbet. İskenderun Demirçelik veya Mezitlispor’la da maç yapmayacağımız için İskenderunlu arkadaşlarda bana sormazdı bu hafta Demirspor ne yaptı diye…

Mevcut takımımızla hayal kurmayı başaramadığım için geçmişe dönüyorum. Geçmişle yaşamak pek doğru değil ama bu hayal hoşuma gidiyor…

Kendinize iyi bakın, ben artık her birinizi tanıyorum…

Selamlar

Unutmadan “GURBETTE DEMİR GİBİYİZ” muhteşem bir söz olmuş, kim bulduysa aklına sağlık…

Yorumlar

serdanka dedi ki…
Yüreğinize ve kaleminize sağlık Talip Bey. Ben bu tayfanın en hayalperest adamı olarak görülürüm ve katılırım. [Eh Avrupa Kupasında final oynama mevzuusunu geçip direkt tezahürat yazan adam olarak katılmak lazım :)]
Bu senaryo gerçekten güzel. Gerçekleşmeyecek olmayacak bir şey değil. O kadar takım var neden başarılılar. Sadece istikrar değil bence konu. Adana'nın kendi içindeki kozmopolit ve "Büyük Adı"da bir çok şeye engel olmakta. Bu kadar büyük olup, bu kadar "küçük" oynamak galiba yakışmıyor, bu gömlek bize biraz küçük geliyor. -diğer takımları küçümsemiyorum, büyük olarak gözüktüğümüz için söylüyorum bunları-
Saygılar, sevigler herkese.
Adsız dedi ki…
94-95 sezonu samet aybaba hocalığında başladı ve o sezona en flaş girişi anadolu takımı olarak demirspor yaptı.içeride oynanan g.antep maçı hala gözümün önünde boliçin antepte gol kralı olduğu sezon maç 3-2 88 dk.antepe verilen ve kaçan bir penaltı.müthiş bir maçtı.istanbulda kadıköyde oynanan fenerbahçe maçı ilk 45 dk. demirspor fenerbahçeden iyi oynuyor ama ilk yarı skoru 0-0colibalynin net kaçırdığı iki pozisyon var o zaman maçları show tv veriyordu.yanlış hatırlamıyorsam protoklde sabancı ailesinden biri vardı.ikinci yarı demirspor yenilmeyecek gollerle maçı 3-0 verdi ve sabancı ailesi devreye girdi demirspor maçı bıraktı yorumları..sağanak yağmur altında oynanan saffetli h.şükürlü g.saray maçı dk.40 iki kafa golü biri saffet biri hakandan 2-0 geride takım,yalnız öyle bir yağmur ben adanada daha önce görmedim herkeste yine de bir umut tribünlerde gökyüzünde şimşekler çakıyo sende bir tane çak be şimşeğim yorumları...ve derken kapalı tribünün önünde yağmurdan kayarak eski beşiktaşlı 5 numara hamitin golü geliyor..dk.82 skor 1-2.ve yanımda 80 dk allaha niye bu kadar yağmur yağdırdığı için çeşitli şeyler söyleyen demirspor taraftarının allahım beni affet bir gol daha atalım diye duaya başlaması:)o sezona ait ikinci yarı 5 ocakta oynanan fenerbahçe maçına demirsporun kırmızı üzeri yandan mavi lacivert şeritli forma ile çıkması ilk defa o şekilde bir forma görmüştüm demirsporda..tam umutlar gitti bu takım kesin düşer denildiği zamanda kocaeliden deplasmanda alınan bir puan..colibalynin önü darbeli kırmızı şahini:)anlat anlat bitmez o sezon yazıda da belirtildiği gibi bir demirspor için bir dönüm noktasıydı...bir adanasporlu olarak o yıla ait demirsporla ilgili hatırladıklarımdır..
yavuzy dedi ki…
Nedim Göklü, diyorum Nedim Göklü! O adama özel bi gece düzenleyelim Tayfa olarak, özel kıyafetlerle donatılmış bi gece olsun; maskeli balo olsun, ne bileyim, giyotinin icad edildiği günü yad edelim mesela...

Talip Bey, elinize yüreğinize sağlık-çok teşekkürler!
EMİR BÜYÜKANT dedi ki…
MARATON KÖŞE[TERCAN HOCA]
35 yaşındayım 28 yıldır maraton türbünündeyim ne sevinçler ne kederler yaşadım ne ihanetler ne çifte standartlar gördüm sahipsizliğin başa kalıkışını gördüm cenazeyi kaldırıp stada koşanı gördüm sıradan bir yenilgi sonrası ağlayanı gördüm yani uzun lafın kısası gördüm oğlu gördüm...bir düşünün bu stadyum 1938 yılında yapılmış ve ben bunları gördüğmü söylüyorum birde dedelerimizi ve babalarımızı düşünün neler görüp neler yaşamışlardır...LAFI ABDÜLKERİM HOCANIN BU NASIL SEVDA BEN BÖYLE BİR BAĞLILIK GÖRMEDİM YORUMUNA GETİRECEM bu sevda nedendir taraftar o stada gelirken tüm problemlerini hiçe sayarak gelmektedir çünkü orası huzur buldukları takımlarıyla bütünleştikleri yegane yerdir ve bunla beraber ne parasızlık ne işsizlik yada ne bileyim evde huzursuzluk onlar için en azından 90 dakikada olsa bitmiştir bu takım halkın takımı olmasının en geçerli sebebidir çünkü halk bu takımda kendini bulmaktadır.SAYIN HOCAM DEMİRSPORLULUK ANLATILMAZ YAŞANIR AMA DEDİĞİM GİBİ SOSYAL OLGULAR ÜZERİNE KURULU BİR SEVDADIR DEMİRSPORLULUK ZATEN BU YANIDA ÖLÜMSÜZ YAPMIŞTIR BU SEVDAYI...SEVDALI OLANIN GÖZÜ KÖRDÜR İYİYİ KÖTÜYÜ YALANI DOLANI AYIRT EDEMEZ AMA SAKIN OLAKİ APTALLIKLA KARIŞTIRILMASIN BU GÖZÜ KÖRLÜK SADECE SEVDALIYA OLAN SAYGIDANDIR YOKSA YER GÖK İNLER DAĞLAR OVA OLUR DENİZLER İSE GÖL YANİ BU SEVDA GERÇEKTEN ÖLÜMÜNEDİR ÇÜNKÜ ÇUKUROVA İNSANI SEVDASINI GÖNÜLDEN MERTÇE ÖLÜMÜNE YAŞAR ATADANDIR BABADANDIR ÇOĞUMUZDA BU SEVDA....BU SATIRLAR BU TAKIMIN EKMEĞiNİ YİYEN TÜM KALLEŞLEREDE OLSUN.... (sporadana.com da yapılmış bir yorum sizinle paylaşmak istedim...EMİR)
Deniz YILMAZ dedi ki…
bende ankaragücü maçını 3-2 kaybeddikten sonra sabahı karakolda geçirenlerdenim. sabah kadar dayak yemiştim emniyette. suçum isyan etmekti. neyle suçladılar peki beni biliyormusunuz maçtan sonra kapalının önünde çıkan arbedede polis kamyon gibi bir şeyin camını benim kırdığımı söylediler. tabiki ben kırmamıştım ama acısı çok kötü oldu. o gün bugündür polisleri hiç sevmem.
Alpaslan KUŞVURAN dedi ki…
O maç sonrası Ankaragücü'nde 11 yıl forma giymiş, futbolu bıraktıktan sonra hakemlik yapmış ve günümüzde en ilginç yorumlara sahip olmasına karşın birçok kişi tarafından otorite olarak görülen Erman Toroğlu yediğimiz goller için "arkadaş, bu kadarı da ayıp, bu kadar açık ofsaytta nasıl görülmez. Bu posisyon yüzde milyon kere ofsayttır" şeklinde görüş belirtmişti. O maç hazin sonumuzu hazırlayan maç olarak, Nedim Göklü de yıllar önceki Diyarbakır faciasına imza atan Talat Tokat gibi kara bir leke olarak bir kenara not edilmiştir.
Sevgili Adsız, Sabancı ailesinin böyle bir şeye kalkışacağını sanmadığım gibi yıllardır dinlediğim yüzlerce Demirspor hatırası içinde böyle birşeyi de hiç duymadım. Kaldı ki Sabancı ailesi de Adanada Demirsporlu, İstanbulda Beşiktaşlı olmuşlardır hep.
Adsız dedi ki…
demirgibialp rahmetli sakıp ağa iyi bir fenernahçeliydi.artı olarak ben o maçın öyle olduğuna dair kesin birşey ortaya koymadım ben sadece adanamız insanının haksız mağlubiyet sonucu mükemmel bir komplo teorisyeni olduğu olayı ne bilim belki berberde traş olurken o an aklına gelen şekilde yorumladığından bahsettim.yoksa sabancı ailesinin işi devre arası maç bağlamak değil herhalde
.bildiğin adanaca mavra yani bu.adamın biri mavra atmış sabancı ailesi bitirdi bu maçı demiş ortamı şenlendirmiş..siz çok ciddi algılamışsınız olayı
Adsız dedi ki…
Valla bu siteyi zaman zaman takip edebiliyorum ama çok güzel yorumlar eski zamanlara ait anektodlar çok güzel işleniyor.


Talip'in satırlarını okuyunca o günü an be an yaşadım. Ankara'da radyodan dinliyordum maçı ve o N.Göklü denen hakemin kulağını ne biçim çınlatmıştım.

Bu siteyi daha fazla takip etmek istiyorum ama sayfa düzeninden midir, kullanım zorluğundan mıdır nedir bir türlü elim alışamadı nedense.

Tolga

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ben Bunu Hak Ettim...

Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu.  Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar.   Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek.  Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem paramparça oldu. Ta

NE OLDU SİZE?

En sonda söyleyeceğimi en başta söyleyeyim. Bu bir tribün yazısıdır. Tribünlere yazılmıştır. Demirspor tribünlerine.  Sasa Polyester Sanayi A.Ş.  Baştuğ Metalürji San. A.Ş.  Beyteks Tekstil San. Tic. A.Ş.  Elita Gıda San. Tic. A.Ş.  Abdioğulları Plastik Ambalaj San. A.Ş.  Dioki Petrokimya San. A.Ş.  Güney Çelik Hasır ve Demir Mamulleri San. Tic. A.Ş. Bu şirketler ISO kayıtlarına göre Türkiye’nin en büyük 300 firması içinde Adana’da faaliyet göstermekte olanlar.  Bu şirketlerden bir tane forma reklamı aldık mı?  Stad sponsorluğu?  Ne bileyim altyapı desteği?  Kim takımı fonluyor?  Murat Sancak ve ilişkili şirketleri, çevresi vesilesi ile kulübe kazandırdığı sponsorlar.  Adana bu, Demirspor bu. Bunu unutmamak gerekir. Ben Murat Sancak’ı bir başkan, bir ağabey olarak çok seviyorum ve çok takdir ediyorum. Kulübümüz üzerindeki emeklerini asla yok sayamam. Benim diyen Adanalıdan, benim diyen Demirsporludan daha fazla katkısı var kulübe.  Bugün dünya yıldızı futbolcu alırız almayız ama bekley

Adana Demirspor: 4 - Beşiktaş: 2

 Adana Demirspor varsa umut vardır. 3. kalecisi, yedek oyuncusu, sahası, tribünü fark etmez; Demirsporlu devam eder! Bugün 4-0'a getirdiğimiz maçtan iki farklı galip ayrıldık. İç sahadaki kayıpsız gidişat devam etti. 3. haftanın erteleme maçında, öncesinde hafta sonunun kaleci ve kırmız kart krizlerinin damga vurduğu, maç içinde ilk golü atan Belhanda'nın da fenalaşıp oyuna devam edemediği, 2008'li yedek kaleci, 2005'li yedek oyuncularla kadroyu tamamladığımız günde yine skor üretmeyi bildik; yediğimizden fazlasını attık. İşte kazanmanın yolu bu! Belhanda, Niang, Emre Akbaba ve Yusuf Erdoğan'la fileleri sarstık. Niang'ın dördüncü, Yusuf Erdoğan'ın üçüncü golleri oldu. Bu lige damga vuracağımızı biliyorduk; öyle olmaya devam ediyor.