Yine hakemin hatalı kararlarının damga vurduğu maçta sezonun ilk yenilgisini aldık. Aleyhimize verilen yanlış penaltı, lehimize önce verilip sonra yanlış ofsayt kararı ile verilmeyen penaltı, rakip oyuncuya gösterilmeyen kartlarla birlikte iyi oynadığımız maçtan puan alamadık. Deplasman takımı gibi oynayarak hızlı hücumlarla ilk yarıda farkı ikiye çıkaran rakibe karşı ev sahibi gibi oynadık; iyi top yaptık, ilk dakikalardaki baskıyı iyi kırdık. İlk yarıda bir gol bulabilsek skor farklı olabilirdi. Yine de 3-0'dan sonra oyundan kopmayıp skoru 3-2'ye getirmek başarıydı. Tek kaleye döndürdüğümüz maç son dakikalardaki kırmızı kart ve 4. golle tamamlandı. Fenerbahçe'nin bu sene iyi yaptığı kolay skor bulma işini, zaten aksayan defansımızla durdurmamız kolay olmadı. Ligin en iyi top oynayan takımını izlemek için tribüne koşan Fenerbahçeliler, müthiş bir deplasman tribünü görerek evlerine döndüler; hafta içi maçta taraftarımız gece 1'e kadar tribünde bekletildi. Hafta içi bir
Yorumlar
Bence dünya kan tarihini bu söz anlatır. Önceleri hepimiz bir yerlerden görmüş, okumuş veya duymuşuzdur. Savaşlarda asker dahi olsa "insan" unsuru çok önemliydi. Ordular sorunlarını çözmek için "aileler babasız", "anneler çocuksuz" kalmasın diye, kendileri çarpışmaktansa en güçlü savaşçılarını çarpıştırır ve savaşın sonunu bu mücadele belirleyebilirdi.
Barutun icadı ile savaşın şekli de değişti. İnsan unsuru gitgide nesneleşiyordu artık. Ordular bir cephede, bir sahada karşılaşmaya ve bilek bileğe, silah silaha vuruşmaya başladılar. Kanlar döküldü.
Sebeplerini veya haklılığını sorgulamıyorum ama yetmedi insanoğluna. Kahpeleşmek lazımdı. Kilometrelerce öteden burnu kan kokusunu almış bir köpekbalığı gibi aç bir şekilde kendisine yeni avlar aradı.
Yetti mi? Hayır yetmedi. Atom bombası attı insanoğlu, insanoğlunun üstüne. Oradaki insanlar yetmezdi insanoğluna, gelecek nesiller de kanser olsundu, ölsün yok olsundu. İnsanlar sağlıklı doğarsa ortamdaki radyasyondan ölsünlerdi. Ama bir şekilde yok olsunlardı.
O zamanlar iyi bir hayat süren Angelina ile Keiko arasındaki fark Keiko'nun Japonya'da doğmuş, pardon ölmüş olmasından geliyordu.
Yetmedi, ders almadı insanoğlu. Artık savaş, askerlerin çarpışmasından öte bir şeydi. Her millet ordu-millet, her fert birer asker olsa gerekti ki; öldüren gözyaşı dökmüyordu.
İsrail'in Filistin'e açtığı savaşta 3 yaşındaki "İbrahim" bir askerdi, bir tehlikeydi.
Son savaşta da üzücü bir aşamaya daha gelindi bence "insan"oğlu açısından. Artık insanlar sadece asker değil aynı zamanda kobaydı. Nasıl ölecekleri mercek altına alınan bir kobay.
Bugün İran ile savaşsa sonucu önceden kestirilemeyecek olan İsrail'in Filistin ile yılladır savaştığı söylenegeliyor. İnsanlar ölegeliyor. İsrail deneyegeliyor. Dünya kahpeleşegeliyor.
Angelina ile Melike'nin arasındaki tek fark, Melike'nin artık bir melek olması.