Ben takımımla gurur duyuyorum.
Aslanlarım çıktı, gitti denilen maçı geri getirdi. (Maç niye gitti diye soran yok tabi!!!)
Sonra Turgutlu bu sene iyi kadro kurdu. Baksanıza bizim de üstümüzde. Neden üzülüyorsunuz, bre cahiller, bre vefasızlar.
İki hafta önce 10 günlük rehabilitasyon süreci sonunda çıkılan Afyonkarahisarspor maçında benim takımım Alanyaspor'dan 2 tane fazla atardı, en az 6 olurdu o maç. Ama hakem bizi engelledi. Biz dört dörtlüktük.
Metin Hocamız hatlar arsında bağlantıları iyi kuran, sadece golü düşünen, presle rakibi boğan, takımı defansa çekmeyi aklına dahi getirmeyen, maç içinde çeşitli varyasyonlarla oyunu renklendirmeyi bilen bir hoca. Ama şans bizden yana değil. Biz futbolun gereklerini yapıyoruz. Şansımız tutmuyor.
Öte yandan ne hakla kızarsınız takıma. Bu takım kamp yapmadan lige girdi. O esnada diğer takımlar kamptaydı. Ne kadar zaman geçerse geçsin (bu süre bir tam sezon da olabilir) o takımlar bizden daha fazla çalışmış olacak. Bu gerçek önümüzdeyken, hocamız kendi kellesini koydu ortaya, 5 ve katları kadar süre istedi bizden. Daha 5 in 2 katını yeni bitirdik. Vay anam hoca şöyleymiş de böyleymiş. Bu mu sizin hocaya güveniniz, bu mu sizin sabır eşiğiniz?
Bu takımdan desteğinizi esirgemeyiniz. Metin Hoca'yı baş tacı ediniz. Yönetime şükrediniz.
Not: Yukarıda yazılanların hiçbirinin gerçek hayattaki kişi ve olaylarla ilgisi bulunmamaktadır. Laf olmuş, torba dolmuştur.
Yorumlar