Schweinfurt'tan İncirlik'e...

Akademi Ligi'nde bu hafta bay geçiyoruz. Helal olsun organizatörlere, bu boş haftayı güzel değerlendirmişler. Almanya'nın FT Schweinfurt takımını ağırlamışız, U-14'ler karşılaşmış, 1-0 galibiz. Golümüzü Çağatay İsa Yıldız atmış. Tüm çocukların ayağına sağlık. Galibiyet kısmı, ekstradan sevindirici, önemli olan böyle bir karşılaşmanın olmuş olması. (foto: sporadana.com)

Gelelim biraz "neyin nesiymiş bu takım" faslına...

FT Schweinfurt, hiç de şaşırtıcı olmayan bir biçimde Almanya'nın Schweinfurt şehrinin takımı. Tam açılımı "Freie Turnerschaft Schweinfurt" oluyor isminin. Daha önce Antalya'ya da gelmişler, dostluk maçlarına çıkmışlar. Kaba bir iki çeviri yapmaya kalkınca, anlamının "Schweinfurt Tornacıları" gibi bir şey olduğunu tahmin ediyorum. Şehrin kendisiyle de uyumlu bir isim bu anlamda...

Schweinfurt, Almanya'nın eski şehirlerinden biri. Reform döneminde Martin Luther'i ilk takip eden ve protestanlığı ilk kabul eden yöreler arasında. Bölge, yıllar içerisinde bir nevi sanayi merkezi halini alıyor. Nazi döneminde özellikle tank üretiminde önemli bir yere sahip. Bu nedenle 2.Dünya Savaşı sırasında, özellikle ABD'nin birçok bombardıman uçuşunun hedefi haline geliyor. "Schweinfurt-Regensburg Mission", "Second Raid on Schweinfurt" ve 14 Ekim 1943 tarihli "Kara Perşembe" bombardımanlarıyla bölge dümdüz oluyor. Nazizmin dünya yüzeyinden silinmesi adına önemli bir gelişme tabi, ancak bölgedeki masum insanların hiç zarar görmediğine inanmak da saf dillik oluyor...İnsanın içinden "savaş olmasın artık" demekten başka bir şey gelmiyor...

Savaşın ardından ABD birlikleri Schweinfurt'a yerleşiyor. Bunların bir kısmı halen şehirde mevcut...Adana'ya 10km mesafede İncirlik Üssü - Schweinfurt'ta 1940'lardan bu yana ABD askerleri...İki şehrin talihsiz bir benzerliği...

İkinci Dünya Savaşı'nda bir Schweinfurt bombardımanında ABD uçaklarının birinden çekilmiş, tüyler ürperten bir fotoğrafla bitireyim...

"Futbol" ne kadar güzelse, "savaş" o kadar kötü...Hep bu postun ilk fotoğrafını koymak, aşağıdaki gibilere bir daha asla raslamamak umuduyla...

Nesrin'in Hikayesi : "15 Saat 47 Dakika…Ve Toprak…"

Ön-Not: Nesrin Olgun Aslan’ın hikayesini yazmaya başladığımda kimi zaman soğuk bir suyun ve karanlığın içinde, kimi zaman sonunda varabildiğim bir kıyıda hissettim kendimi. Yazmaya devam ederken önce zor tutuyordum gözyaşlarımı, bir noktadan sonra akmaya başladı hepsi. Yazımı, ağlayarak bitirebildim ancak…Kendisinin web sitesinden (http://www.nesrinolgun.com) ve dönemin Hürriyet Londra Temsilcisi Faruk Zapçı’nın anılarından yararlandım, teşekkürlerimi sunuyorum…Çok uzatmadan, Nesrin’in Hikayesi’ne başlıyorum… 1964 Adana Yüzme havuzunun kenarında 7 yaşında kara kuru bir kız çocuğu duruyor. Havuzun içinde Adana Demirspor Kulübü yüzücüleri. Erkekler çoğunlukta. Küçük kız etrafına bakıyor. Sadece 4 kız çocuğu var. Nesrin, Adana Demirspor’un 4 kızından biri oluyor o gün…Giriyor havuza. 1973 – 1975 Adana Nesrin, 16 yaşında. Yüzüyor. 7 yaşında girdiği havuzdan, kısa mesafede 100’e yakın madalya ve şilt çıkartıyor. Kışları masa tenisi oynuyor, Türkiye 2.liği, Türkiye 3.lüğü var. 17 yaşında mar...

Devamı

Ben Bunu Hak Ettim...

Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu. Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar. Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek. Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem param...

Devamı

Sahadan Çekildik

Ligden düşerken bile şeklimiz belli, çünkü Alemin Delikanlısı Adana Demir... Galatasaray maçındaki kör göze parmak penaltı kararı rezaletine karşı, yöntem takımı sahadan çekti. Son 2 sezondur rezalet yönetimimiz, aleyhimize hakem hatalarını kolaylaştırıyordu. İki yanlış bir doğru etti. Türk futbolunun her yerden dökülen imajına, yıkılan bir Demirspor karşı çıkabilirdi sadece. O da oldu, biz yaptık! Bundan sonra İstanbul takımlarınızla size iyi eğlenceler...

Devamı

Yorumlar

Semt Aşığı dedi ki…

Annenin-Babanın,Ninenin-Dedenin ölmesine veya sakat kalmasına neden olan adamla yan yana yaşıyorsun c.tesi-pazar kendi fırınından ekmek satıyorsun.2.el araba alıosun.Kızlarını seviyorsun.Kız veriyorsun.

İncirlik bezetmesi tam olarak oturmadı.Bu arkadaşların durumu bizden vahim.

8 Kasım 2008 10:23

Adsız dedi ki…

FT Schweinfurt kafilesi ile bizim Hakan Aynal'da Almanya'dan Adana'ya geldi...Bir nevi kafile rehberligi yapti.Kafile Karatas'ta konakladi.Mac talebi de Hakan'dan geldi.Ama keske maci 5 Ocak'ta yada Genclik Stadinda ya/yada bizim tesislerde oynasalardi.
Almanya'ya donunce bize fotograflar gonderecektir.Macin oynandigi gun telefonda gel ayin 19 unda Viyana'ya gidelim bayragimizi orada da asalim diyecektim vazgectim,bana ayak uydurursa yaz tatilinde kullanacak izin gunu kalmayacak garibimin.
Bayrak asma islerinde asistan ariyorum :-)Sizlere Viyana'dan el sallayacagim :-)

9 Kasım 2008 07:21

baysal.ozan dedi ki…

ben bu Scweinfurt'a gittim.. acayip bir yer.. arkadaş sanki herkes emekli memlekette.. ölü toprağı var şehrin üstünde..
ve şehrin neredeyse tamamı daha önce yıkıldığı için, şehrin genelinde evler klasik alman tarzı yerine , çokca koca koca bloklardan mütevellit..
soğuk bir yer velhasıl...
hoşgelmişler.. ayaklarına sağlık...

20 Kasım 2008 03:35

Gurbette Demir Gibiyiz! Adana Demirspor Blogu

Bu Blogda Ara