Ana içeriğe atla

14.Haftanın Ardından...

Resim
Yazan:

Buca maçı için İzmir'e, İzmir ölçeğinde serin bir havada gitmiştik, Altınordu'yla hafta içi oynayacağız, gerek çalışanlar gerek öğrenciler için gidilmesi çok güç bir deplasman.

Afyon deplasmanı yine soğuktu bir parça sanki.

Marmaris-Fethiye deplasmanları hep kışa geliyordu, oysa oraların baharı güzeldir.

Akhisar deplasmanı -ki bu ülkenin belki de en güzel köftesi pişer orada- tam bayram... "Ailelerin yanına gitmek mi, deplase olmak mı?" diye sorup duruyorduk kendimize, babaları anneleri üzmek pahasına...

Kurban olduğum Demirspor, tüm sorulara, tüm kaygılara cart diye yanıt buluyor işte.

Gidemediğiniz bir deplasman mı var? Hiiiiç üzülmeyin, Kademe Grubu'nda aynen devam ediyoruz. Bahar ayları, yurdumun cennet köşelerini gezmek için en ideal zaman.

Yeniden Afyon, bir kez daha Altınordu, sonra Fethiye, tekrar Marmaris...Oynayıp duracağız kendi aramızda, en güzeli...

Ayakta alkışlıyorum bu tabloyu yaratanları...Bravo!
Etiketler:

Yorumlar

Adsız dedi ki…
En kötü günlerde bile başımız dimdik olarak biz Demirsporluyuz diye haykırdık. Ama kasaba takımlarını da yen bari Demirspor'um.Seni bu hale getirenlere yazıklar olsun.
17 Kasım 2008 12:11
Adsız dedi ki…
değil mi vertumnus;
yüzdürücem ulen sizi marmarisin denizinde diye inat etmiş takım..sağolsunlar..
17 Kasım 2008 15:24
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Nesrin'in Hikayesi : "15 Saat 47 Dakika…Ve Toprak…"

Yazan:
Ön-Not: Nesrin Olgun Aslan’ın hikayesini yazmaya başladığımda kimi zaman soğuk bir suyun ve karanlığın içinde, kimi zaman sonunda varabildiğim bir kıyıda hissettim kendimi. Yazmaya devam ederken önce zor tutuyordum gözyaşlarımı, bir noktadan sonra akmaya başladı hepsi. Yazımı, ağlayarak bitirebildim ancak…Kendisinin web sitesinden (http://www.nesrinolgun.com) ve dönemin Hürriyet Londra Temsilcisi Faruk Zapçı’nın anılarından yararlandım, teşekkürlerimi sunuyorum…Çok uzatmadan, Nesrin’in Hikayesi’ne başlıyorum… 1964 Adana Yüzme havuzunun kenarında 7 yaşında kara kuru bir kız çocuğu duruyor. Havuzun içinde Adana Demirspor Kulübü yüzücüleri. Erkekler çoğunlukta. Küçük kız etrafına bakıyor. Sadece 4 kız çocuğu var. Nesrin, Adana Demirspor’un 4 kızından biri oluyor o gün…Giriyor havuza. 1973 – 1975 Adana Nesrin, 16 yaşında. Yüzüyor. 7 yaşında girdiği havuzdan, kısa mesafede 100’e yakın madalya ve şilt çıkartıyor. Kışları masa tenisi oynuyor, Türkiye 2.liği, Türkiye 3.lüğü var. 17 yaşında mar...
10 yorum
Devamı

Ben Bunu Hak Ettim...

Yazan:
Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu.  Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar.   Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek.  Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem param...
1 yorum
Devamı

Sahadan Çekildik

Yazan:
 Ligden düşerken bile şeklimiz belli, çünkü Alemin Delikanlısı Adana Demir... Galatasaray maçındaki kör göze parmak penaltı kararı rezaletine karşı, yöntem takımı sahadan çekti. Son 2 sezondur rezalet yönetimimiz, aleyhimize hakem hatalarını kolaylaştırıyordu. İki yanlış bir doğru etti. Türk futbolunun her yerden dökülen imajına, yıkılan bir Demirspor karşı çıkabilirdi sadece. O da oldu, biz yaptık! Bundan sonra İstanbul takımlarınızla size iyi eğlenceler...
Yorum Gönder
Devamı