Küçük balık, yiyecek bir şey sanıp hızla atıldı çapariye.
Önce müthiş bir acı duydu dudağında;
Gümbür gümbür oldu yüreği.
Sonra hızla çekildi yukarıya...
Aslında hep merak etmişti denizlerin üstünü
Neye benzerdi acaba gökyüzü?
Bir yanda merak,Bir yanda ölüm korkusu.
"Dudağı yarıklar" denir, şanslıdır onlar
Hani görüp de gökyüzünü, insanı
Oltadan son anda kurtulanlar.
Ne çare, balıkçının parmakları hoyratça kavradı onu...
Küçük balık anladı; yolun sonu.
Koca denizlere sığmadı yüreği,
Oysa şimdi yüzerken Küçücük yeşil leğende cansız uzanıvermiş
Dostlarına değiyordu minik yüzgeci.
İnsanlar gelip geçtiler önünden.
Bir kedi yalanarak baktı gökyüzünün içine
Yavaşça karardı dünya.
Başı da dönüyordu.
Son bir kez düşündüm derin maviyi
Beyaz mercanı, bir de yeşil yosunu...
İşte tam o anda gelip aldım onu.
Yürüdüm deniz kenarına,Bir öpücük kondurdum başına;
İki damla gözyaşından ibaret
Sade bir törenle saldım denizin sularına...
Bir an öylece bakakaldı,Sonra sevinçle dibe daldı.
Gitti, tüm kederimi söküp atarak.
Teşekkürü de ihmal etmemişti
Birkaç değerli pulunu elime avuçlarıma bırakarak.
Balıkçı ve kedi şaşkın baktılar yüzüme
Sorar gibiydiler neden yaptın bunu diye...
"Bir gün" dedim, "Bulursam kendimi Yeşil leğendeki küçük balık kadar çaresiz
Son ana kadar hep umudum olsun diye!"
Yorumlar