Ana içeriğe atla

Hoşçakalın gözlerim...

Yazan: togepy

Cebeci İnönü stadında kardes demirsporumuzun macını izlerken konu acıldı; ‘’milli takımımızın rakipleri belli oldu’’ saka ile ‘’Gidiyor muyuz? Demirsporluları birlestiren cok guzel organizasyon dusunuluyor.’’ derken kafama yattı,gitmem lazımdı. Ama yanıma dost lazım,tek olmaz,kimi kandırabilirim?Müthiş ikna kabiliyetimle Sezcan’ın kanına girdim; ‘’Ee,artık Anavarza pankartı bir stad gorsun ya,koy kasaba stadları gore gore aşındı.’’ Bu lafın üzerine Anavarza’yı kim durdurabilirdi? İş bitmişti, kafaya koymustuk.Her ilceden bir yurekti;ama Kozan’dan iki yurek dedik ve kolları sıvadık.
Neresi sıla bize neresi gurbet derken bu sefer raylar Viyana ve Cenevre kapılarına çıktı.Mavi lacivert bayrağı oralarda da dalgalandıracağız.Umarım milli takımımız istenen başarıyı yakalar ve yüzümüzü güldürür.
Bu arada Vertumnus'un koyduğu fotoğraftaki Demirsporlu bizim Mika'dan başkası da değilmiş.(fotoğrafı avrupadaki bir siteden bulmamız da ayrı bir olay :) )Ordaki Türk bayrağının üzerinde de Adana Demirspor yazıyormuş.Bizim Demirsporlular çeteyi çoktan kurmuşlar da haberimiz yokmuş.
dostlarım,ağabeylerim,kardeşlerim.Saglıcakla kalın.
HOŞÇAKALIN GÖZLERİM...Hepinizi seviyorum
Etiketler:

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Nesrin'in Hikayesi : "15 Saat 47 Dakika…Ve Toprak…"

Yazan:
Ön-Not: Nesrin Olgun Aslan’ın hikayesini yazmaya başladığımda kimi zaman soğuk bir suyun ve karanlığın içinde, kimi zaman sonunda varabildiğim bir kıyıda hissettim kendimi. Yazmaya devam ederken önce zor tutuyordum gözyaşlarımı, bir noktadan sonra akmaya başladı hepsi. Yazımı, ağlayarak bitirebildim ancak…Kendisinin web sitesinden (http://www.nesrinolgun.com) ve dönemin Hürriyet Londra Temsilcisi Faruk Zapçı’nın anılarından yararlandım, teşekkürlerimi sunuyorum…Çok uzatmadan, Nesrin’in Hikayesi’ne başlıyorum… 1964 Adana Yüzme havuzunun kenarında 7 yaşında kara kuru bir kız çocuğu duruyor. Havuzun içinde Adana Demirspor Kulübü yüzücüleri. Erkekler çoğunlukta. Küçük kız etrafına bakıyor. Sadece 4 kız çocuğu var. Nesrin, Adana Demirspor’un 4 kızından biri oluyor o gün…Giriyor havuza. 1973 – 1975 Adana Nesrin, 16 yaşında. Yüzüyor. 7 yaşında girdiği havuzdan, kısa mesafede 100’e yakın madalya ve şilt çıkartıyor. Kışları masa tenisi oynuyor, Türkiye 2.liği, Türkiye 3.lüğü var. 17 yaşında mar...
10 yorum
Devamı

Ben Bunu Hak Ettim...

Yazan:
Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu.  Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar.   Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek.  Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem param...
1 yorum
Devamı

Sahadan Çekildik

Yazan:
 Ligden düşerken bile şeklimiz belli, çünkü Alemin Delikanlısı Adana Demir... Galatasaray maçındaki kör göze parmak penaltı kararı rezaletine karşı, yöntem takımı sahadan çekti. Son 2 sezondur rezalet yönetimimiz, aleyhimize hakem hatalarını kolaylaştırıyordu. İki yanlış bir doğru etti. Türk futbolunun her yerden dökülen imajına, yıkılan bir Demirspor karşı çıkabilirdi sadece. O da oldu, biz yaptık! Bundan sonra İstanbul takımlarınızla size iyi eğlenceler...
Yorum Gönder
Devamı