yarın...

Aylar önce "Cehennemde İki Devre" filminin ardından yazdığım yorumda, bütün maçlarımız böyle geçecek-her hafta 45er dakikadan ölüm kalım hattını hissedeceğiz demiştim. Doğru demişim vesselam! İşler bir süre yolunda gitti, devreleri bir bir atlattık, az hasarla buraya kadar getirdik hayatta kalmayı başardık ama geçen haftanın sonunda yine geldik o ateşin başına, bir an için mutlu olabileceğimize-rahatça iki hafta geçirebileceğimizi düşünmüştük ama olmadı. İzin vermediler. Adana dostluğu teranesiyle bizi ateşe attılar. Cennetten cehenneme sert bir dönüş yaptık.

Yarın bizi yine iki kocaman devre bekliyor; hayata tutunacağız veya ateşin içine düşeceğiz. 1 puan üstümüzdeki lider Karabük'ü yenmemiz gerekiyor.

Yıllardır bu takımı frenleyenler, artık öfkemizin frenlenemeyeceğinin farkındadırlar umarım. Başarısızlık, sahipsizlik, parasızlık girdabına bir sokulup bir çıkarılan Adana Demirspor, padişahların çocuk oyuncağı haline getirilemez; artık dur diyecek birileri çıkar.

O güç, Adana Demirspor taraftarlarıdır. Takımın gerçek sahipleridir.

Yarın, bizi bu noktaya kadar taşıyan futbolcularımızın, gereğini yapacaklarına inanıyoruz. Bize bu yıl mutluluklar yaşattılar; zirveye oynattılar ama asıl mesele orada kalabilmek. Yarın zirvede kalmamız gerekliliğini bizim kadar onların da bildiğine inanıyorum-inanmak istiyorum.

Artık bu camianın ekstra-play off çekecek enerjisi-sabrı kalmadı.

Son iki kaftada 6 puan ile bu işin bitmesi gerekiyor.

Bu gece yine yola çıkıyoruz; öfkemizi-umudumuzu birleştirip galibiyette tribünden ortak oluyoruz. Umarım herkes görevini en iyi şekilde yapar bizim gibi...