Ana içeriğe atla

Süper Lig ve blog

 2008'ten beri yazıp çizdiğimiz bu blog pek çok şey gördü, yaşadı. Kötü statlar, sevindirilen küçük şehir takımları, kötü futbolcular, kötü yöneticiler, egosunda kaybolmuş teknik direktörler, hayal kırıklıkları... Sevinçler de oldu tabii; acaba bu sene olacak mı diye umutlandıran günler. Her şeyden öte arkadaşlıklar, tanışıklıklar, tartışmalar, kızgınlıklar ve kırgınlıklar... Bir tek Süper Lig görmemişti. Onu da bu yıl görüyor.

26 yıllık hasretin son bulduğu bu sezon, blog için de 15. yıla doğru yaklaştığımız bir dönemde bu kez Süper Lig maçlarını, yeni rakipleri, yeni gündemleri, yeni tartışmaları, daha çok yabancı oyuncuyu konuşmak alışık olmadığımız bir deneyim.

Blogta yazdığımız pek çok konu, ilke, beklenti zamanla gerçekleşti ya da herkesin ortak temennisi oldu. Bunlardan en önemlisi tabii ki derli toplu yönetimler, sağlam transferler, dengeli bütçe, altyapıya önem, tribün-yönetim-oyuncu diyaloğu gibi noktalardı. Sosyal medyanın da yardımıyla bunların çoğu hakkında herkes rahatça konuşabiliyor, doğrudan muhatabına iletiliyor. Bazen iyi bazen kötü, sürekli bir iletişim hali herkesin etrafını sarmış durumda. 

Tabii bu ortamda artık bloga ihtiyaç var mı, buraya yazmaya gerek var mı; orası ayrı bir konu. Facebook'un yeni yeni tuttuğu, twitter'ın neredeyse hiç bilinmediği, tribünden fotoğraf koymanın başarı, youtube'a kötü çözünürlükte bir kaç dakikalık tribün videosu koymanın lüks olduğu zamanlar zamanlarda başlayan bloglar, şimdilerde diğer rakipleri karşısında geri kaldı. Twitter'ın iletişim aracı olmanın ötesinde medya organına dönüşmesi, youtube'un televizyonların yerini alıp canlı yayınlara geçtiği noktada, uzun uzun yazı yazmak ve okumak kimsenin pek de önemsediği bir şey değil.

Belki burada yapabileceğimiz şey de bu anlık paylaşımların yerine, biraz daha derli toplu, kafamızı toplayıp, ötesi berisiyle gelişmeleri yorumlamak olabilir.

Tribün, ne olursa olsun Demirsporlunun terk etmediği, kenarda köşede otursa da zamanı gelince sesini yükselttiği, sahaya güç veren en önemli silahıdır ve kişiler gelip geçse de ayakta kalacak tek zemindir. Demirspor'un değişen zaman ve koşullarda değişmeyen gücü tribünlerine benzer şekilde tribünün bir sesi olarak blogun da kendine dair yolu ve sesi ayakta kalır. 


Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Nesrin'in Hikayesi : "15 Saat 47 Dakika…Ve Toprak…"

Ön-Not: Nesrin Olgun Aslan’ın hikayesini yazmaya başladığımda kimi zaman soğuk bir suyun ve karanlığın içinde, kimi zaman sonunda varabildiğim bir kıyıda hissettim kendimi. Yazmaya devam ederken önce zor tutuyordum gözyaşlarımı, bir noktadan sonra akmaya başladı hepsi. Yazımı, ağlayarak bitirebildim ancak…Kendisinin web sitesinden (http://www.nesrinolgun.com) ve dönemin Hürriyet Londra Temsilcisi Faruk Zapçı’nın anılarından yararlandım, teşekkürlerimi sunuyorum…Çok uzatmadan, Nesrin’in Hikayesi’ne başlıyorum… 1964 Adana Yüzme havuzunun kenarında 7 yaşında kara kuru bir kız çocuğu duruyor. Havuzun içinde Adana Demirspor Kulübü yüzücüleri. Erkekler çoğunlukta. Küçük kız etrafına bakıyor. Sadece 4 kız çocuğu var. Nesrin, Adana Demirspor’un 4 kızından biri oluyor o gün…Giriyor havuza. 1973 – 1975 Adana Nesrin, 16 yaşında. Yüzüyor. 7 yaşında girdiği havuzdan, kısa mesafede 100’e yakın madalya ve şilt çıkartıyor. Kışları masa tenisi oynuyor, Türkiye 2.liği, Türkiye 3.lüğü var. 17 yaşında mar...

Ben Bunu Hak Ettim...

Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu.  Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar.   Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek.  Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem param...

Demirspor Taraftarı Ayakta

 Adana Demirspor taraftarı, kendisini küme düşürmekle tehdit eden eski Başkanlarına karşı yaptığı açıklamalarla tavrını gösterdi. Umut Düşkün'ün başlattığı açıklama silsilesi, Şimşekler Grubu 'nun diğer liderleri, Ankara Tayfası , İzmir Tayfası ve diğer oluşumların net tavırları ile güçlendi. Ortak ses, kimse Demirspor'dan üstün değildir ve Demirspor tribünüyle vardır şeklindeydi. Yıllardır alt liglerde mücadele etmiş bir camiaya bu tehdit sökmedi.