Son birkaç gündür yaşanan transfer krizine dair bir şey demek istemiyordum ama en son Başkan'ın "ben gidiyorum o zaman" restine karşı artık bir ses çıkarayım dedim. Ama Başkan'a diyecek bir şey yok. Onun hali tavrı belliydi zaten; para bende istediğimi yaparım, istediğimi getiririm-götürürüm, kimseye hesap vermem... Daha önce, "ben olmasam Yenice'nin ötesine gidemezsiniz" diyenlerin 2020-2021 versiyonu. Aynı kafa, aynı sonuç. Ben gidiyorum der, gider; kalıyorum der, kalır. Memleketin hali bu.
Sorun, menajerin biriyle takımı oyuncağa çeviren bu tutumu "büyüksün Başkan" diye koşulsuz alkışlamaktı. Takımın imajını yerle bir ederken, Tanju'su, Anderson'u, harcadığı bir ton parayla bir yanda da taraftara posta koymasını görmezden gelenlerde asıl sorun.
Başarı istiyoruz diye ses çıkarmadık, kısık sesle konuştuk, dışarıya karşı da savunduk. Taraftar her zaman doğruyu söylemiyor olabilir ama Demirspor taraftar olmadan başka tek adam takımlarına benzer. Keşke bu kadar rezil olunmadan bir dur denebilseydi.
Bugüne kadar Demirspor, belki Bekir Başkan dışında, hiçbir zaman Başkanlarıyla anılmadı; futbolcularıyla da anılmadı ne yazık ki.. Sadece taraftarı vardı onun yanında. Ama işte "Pote geldi, oleey; transfer yaptık oleey" diye sevinenler yüzünden bugün "al sana Ömer Şişmanoğlu" denince ses çıkarmayacağı sanıldı.
Tek gücümüz tribüne bir şey demek gelmiyor içimden ama zaten Nazım zamanında söylemiş:
Akrep gibisin kardeşim...
Demeye de dilim varmıyor ama
Kabahatin çoğu senin canım kardeşim
Yorumlar