2012-2013 sezonu Adana Demirspor taraftarının daha önce hiç olmadığı kadar net ve cepheden yönetime karşı olduğu bir sezon olarak tarihe geçti. Demirspor tribününün örgütlü güçleri açıktan yönetim konusunda tavır aldılar ve süreçte etkili oldular. Esasen bu öteden beri istenen bir tavırdı.
Önce kongrede Aydoğdu'yu destekleyen Şimşekler Grubu ile Gökoğlu'nu destekleyen ADS-DER arasındaki gerilim, sonra bu iki adayın çekilmesinden sonra kongrede başkan seçilen Önde Serin'in "taşeron yönetim" sıfatıyla istifasının istenmesi, bunun için Adana'da yapılan büyük yürüyüş, bu yürüyüşe yönetimin verdiği küçültücü tepkiler ile olaylar büyüdü. Hazırlık kampı biterken Güvenç Kurtar'ın ayrılması ile birlikte, ligin ilk haftaları tam bir umutsuzluk havasında ve düzenli "yönetim istifa" sesleri ile geçti.
Bu süreçte belki istifa beklentileri karşılanmadı ve yönetim gitmedi ama Demirspor taraftarının, kolaylıkla yönetilebilen-yönlendirilebilen bir kalabalık olmadığı, tersine bilinçli bir güç olduğu tasdiklendi ve Demirspor taraftarının huzursuzluğunun üstüne kurulmuş bir başarının gelmeyeceği açıkça görüldü.
Mustafa Uğur ve Adanaspor galibiyetiyle başlayan süreçte istifa sloganı artık kullanılmasa da yönetime destek de verilmedi ve tavır değişmedi. Yıl boyunca, taraftarlar yönetim ve Belediye'den otobüs istememek için pek çok deplasmana gitmedi. Yıllardır uzak olduğumuz 1.lig'te Demirspor taraftarının deplasmanını görmek isteyen pek çok kent, bizden mahrum kaldı. Adana'dan organize ilk deplasman ikinci yarının başlarında Konyaspor maçı oldu. Son maç olan Samsun'a da uzak olmasına rağmen hatrı sayılır bir ekip gitti. Bunların dışında yine grup eksenli kişisel gayretlerle gidilen deplasmanlar oldu. Trabzon deplasmanı da bunlardan biri olarak hatırlatılmalı. Karşıyaka'da da gruptan isimler tribündeydi.
Ankara Tayfası, hiçbir zaman kalabalık olma kaygımız olmadığı için, bazen bir kaç kişi bazen bir minibüs, her zaman gibi kendi imkanlarıyla, gidebildiyse deplasmanlara gitti ve pankartlarımızı statlara astı. Boluspor, uzun bir yol hikayesiyle bu sezonun başlangıcıydı. Birkaç hafta sonra Kayseri'de yine yerimizi almıştık. Ardından Tavşanlı maçı için organizasyon yapıldı. Kartal ve Samsun deplasmanlarında da organize bir şekilde yerimizi aldık.
Şimşekler Grubu le pek çok konuda olduğu gibi temas içindeydik; ilk haftalardan itibaren grubun kendi imkanlarıyla maça gitmesini destekledik ve Demirspor taraftarının deplasmanlarda yerini alabilmesi için görüşlerimizi ilettik. Yaklaşan kongre konusunda da yine temaslarımız, görüş alışverişimiz sürüyor. Demirspor taraftarı, bir kez daha yönetimin gidişatında söz sahibi olmak ve camiayı belli kişilerin eline bırakmamak için tavır almaya devam ediyor. Bu tavır, eleştirilir, tartışılır ama taraftarın sadece tribünde değil kongrede de gücünü göstermesi açısından gerekli bir durum.
Önce kongrede Aydoğdu'yu destekleyen Şimşekler Grubu ile Gökoğlu'nu destekleyen ADS-DER arasındaki gerilim, sonra bu iki adayın çekilmesinden sonra kongrede başkan seçilen Önde Serin'in "taşeron yönetim" sıfatıyla istifasının istenmesi, bunun için Adana'da yapılan büyük yürüyüş, bu yürüyüşe yönetimin verdiği küçültücü tepkiler ile olaylar büyüdü. Hazırlık kampı biterken Güvenç Kurtar'ın ayrılması ile birlikte, ligin ilk haftaları tam bir umutsuzluk havasında ve düzenli "yönetim istifa" sesleri ile geçti.
Bu süreçte belki istifa beklentileri karşılanmadı ve yönetim gitmedi ama Demirspor taraftarının, kolaylıkla yönetilebilen-yönlendirilebilen bir kalabalık olmadığı, tersine bilinçli bir güç olduğu tasdiklendi ve Demirspor taraftarının huzursuzluğunun üstüne kurulmuş bir başarının gelmeyeceği açıkça görüldü.
Mustafa Uğur ve Adanaspor galibiyetiyle başlayan süreçte istifa sloganı artık kullanılmasa da yönetime destek de verilmedi ve tavır değişmedi. Yıl boyunca, taraftarlar yönetim ve Belediye'den otobüs istememek için pek çok deplasmana gitmedi. Yıllardır uzak olduğumuz 1.lig'te Demirspor taraftarının deplasmanını görmek isteyen pek çok kent, bizden mahrum kaldı. Adana'dan organize ilk deplasman ikinci yarının başlarında Konyaspor maçı oldu. Son maç olan Samsun'a da uzak olmasına rağmen hatrı sayılır bir ekip gitti. Bunların dışında yine grup eksenli kişisel gayretlerle gidilen deplasmanlar oldu. Trabzon deplasmanı da bunlardan biri olarak hatırlatılmalı. Karşıyaka'da da gruptan isimler tribündeydi.
Ankara Tayfası, hiçbir zaman kalabalık olma kaygımız olmadığı için, bazen bir kaç kişi bazen bir minibüs, her zaman gibi kendi imkanlarıyla, gidebildiyse deplasmanlara gitti ve pankartlarımızı statlara astı. Boluspor, uzun bir yol hikayesiyle bu sezonun başlangıcıydı. Birkaç hafta sonra Kayseri'de yine yerimizi almıştık. Ardından Tavşanlı maçı için organizasyon yapıldı. Kartal ve Samsun deplasmanlarında da organize bir şekilde yerimizi aldık.
Şimşekler Grubu le pek çok konuda olduğu gibi temas içindeydik; ilk haftalardan itibaren grubun kendi imkanlarıyla maça gitmesini destekledik ve Demirspor taraftarının deplasmanlarda yerini alabilmesi için görüşlerimizi ilettik. Yaklaşan kongre konusunda da yine temaslarımız, görüş alışverişimiz sürüyor. Demirspor taraftarı, bir kez daha yönetimin gidişatında söz sahibi olmak ve camiayı belli kişilerin eline bırakmamak için tavır almaya devam ediyor. Bu tavır, eleştirilir, tartışılır ama taraftarın sadece tribünde değil kongrede de gücünü göstermesi açısından gerekli bir durum.
Yorumlar