Ana içeriğe atla

Gençlerbirliği 90 Yaşında

Tevellütü 14 Mart 1923'e dayanan Gençlerbirliği, 90. yaşını kutluyor. Ankara'nın memur, bürokrat, okumuş, bu nedenle biraz da elit yüzünü sembolize eden kırmızı-siyahlı takımın sakin tribünleri, futbol keşmekeşine pek karışmayan duruşuyla ayrı bir yere sahip. Her ne kadar İlhan Cavcav sultasını kıramamış da olsa, yönetimden bağımsız, otonom bir taraftarlık halini geliştirebilmeleri açısından büyük iş başardılar. Alkaralar ve onunla ilişkili/mesafeli Karakızıl ekibi, farklı bir tribün kültürünün temsilcileri.

Ankara'da yaşayan öğrencilik günlerini geçiren herkes bir şekilde Gençlerbirliği maçına gitmiştir. Bilet bulması kolaydır, stada girmesi de öyle. Benim iki sene Gençlerbirliği kombinem oldu.  Pek çok Gençlerbirlikli arkadaş edindim. 2007-08 sezonunda Türkiye Kupası'nda karşılaştığımızda bizlerle muhabbetleri ayrıca önemliydi. Ankara'da ilk maçı Sakarya Cad.'de beraber seyretmiştik. Ankara'daki ikinci maçta da neredeyse onlardan kalabalıktık tribünde. Ama onların kalabalık olma, gürültü çıkarma gibi bir dertleri olmadı hiç. Düzenli deplasman yapan bir ekibin olduğunun da altını çizmek gerekli. Avrupa maçlarında bile deplasman tribününde pankartları oldu her zaman! Her zaman iyi takımları oldu, iyi yabancı transferleri yaptılar. Gerçekten de "Gençler"e özel bir önem verdiler.

Ankara'daki ilk halı saha maçlarımızın birini Gençlerbirliklilerle, onların tesisinde çim sahada yaptığımızı da hatırlatalım.

Ayrıca Mustafa ile birlikte 2004 senesinde Türkiye Kupası finali için Gençler taraftarı ile birlikte Olimpiyat Stadı'na da gitmiştik. Ben bir yıl öncesinde yine Trabzonspor'la oynanan, bu sefer Antalya'daki kupa finalinde onlarla birlikte yola çıkıp tribündeki yerimi almıştım.

Gençlerbirliği'nin Cavcav antipatisine karşı tribüncüler arasında sevilmesinin önemli bir nedeni tabii ki Tanıl Bora etkisi. (Bora, 'Takımdan Ayrı Düz Koşu' kitabındaki 'Nasıl Gençlerli Oldum' yazısında hikayenin başlangıcını anlatıyor) Tanıl Bora ve Ankaralı entelijansiyanın Gençler'e gösterdiği sempati ve destek, neredeyse kulübün tarihini yeniden yazma noktasına erişmiş durumda. Belki onlar da olmasa daha küçük bir azınlığa dönüşecek camia, "dışarıya" açılmayı bu akademik  grubun sayesinde başardı diyebiliriz.

İnterneti çok iyi kullanan Gençlerbirliklerin, uzun süredir faaliyet gösteren www.gencler.org, www.alkaralar.org (bir süredir kapalı) sgibi taraftar sitelerinin yanında 90. yıl kutlamalarını gayet profesyonel çekimlerle yansıtan www.genclerbirligi.org.tr adresli resmi siteleri de var.

Buradan , Livorno maçı için Adana'ya da gelen Mehmet Ali Çetinkaya, bizi birkaç kez radyo programlarında konuk eden Barış Karacasu'ya ve tabii ki Adana Futbolu kitabı için bizi yüreklendiren Tanıl Bora hocamıza özel selamlarımla birlikte tüm Gençlerbirliklilerin 90. yaşlarını kutlarım.

* Eurosport sitesindeki özel yazılara ayrıca bakılmasını öneririm:

 http://tr.eurosport.com/futbol/super-lig/2012-2013/genclerbirligi-90-yasinda_sto3665481/story.shtml

http://tr.eurosport.com/futbol/super-lig/2012-2013/super-lig-cim-sahalardan-sokaklara-genclerbirligi_sto3665558/story.shtml




Yorumlar

coulibaly dedi ki…
Ankara'da geçen 5 senelik öğrenciliğim boyunca pek çok kez maçlarına gitmiştim. Bizim tribün kültüründen sonra açıkçası ilk başlarda çok sakin, biraz da sıkıcı gelmişti ama sonradan alışmıştım. Hem kendi takımlarına hem de deplasman takımına, tribününe, hakemlere skora bakmaksızın kötü söz söylemeyen tek tribüne sahiptir Gençlerbirliği. Pek çok açıdan Premier lig tribünlerine de benzetebiliriz. Bir kaç maça gittikten sonra aynı mahalleden, sokaktan arkadaşınız gibi maça gelenlerin bir çoğuyla muhabbet edecek kadar ve futbolu iyi bilen çekirdek bir tayfası vardır. Türk futbolunda belli bir duruşa, kültüre sahip ender kulüplerden. Ben futbolda dolu tribünlere oynayan, ateşli, biraz çılgın maçın gidişatını değiştirebilen yani kısacası bizim gibi tribün kültürü olan takımları genelde severim. Ama bazen istisnalar da oluyor, dediğim tanıma uyan Ankaragücü'nü ne kadar sevmiyorsam, bu kendi halindeki takımı o kadar sevip, saygı duyuyorum. Nice yıllara Haydii Gençlerr diyelim.

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ben Bunu Hak Ettim...

Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu.  Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar.   Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek.  Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem paramparça oldu. Ta

NE OLDU SİZE?

En sonda söyleyeceğimi en başta söyleyeyim. Bu bir tribün yazısıdır. Tribünlere yazılmıştır. Demirspor tribünlerine.  Sasa Polyester Sanayi A.Ş.  Baştuğ Metalürji San. A.Ş.  Beyteks Tekstil San. Tic. A.Ş.  Elita Gıda San. Tic. A.Ş.  Abdioğulları Plastik Ambalaj San. A.Ş.  Dioki Petrokimya San. A.Ş.  Güney Çelik Hasır ve Demir Mamulleri San. Tic. A.Ş. Bu şirketler ISO kayıtlarına göre Türkiye’nin en büyük 300 firması içinde Adana’da faaliyet göstermekte olanlar.  Bu şirketlerden bir tane forma reklamı aldık mı?  Stad sponsorluğu?  Ne bileyim altyapı desteği?  Kim takımı fonluyor?  Murat Sancak ve ilişkili şirketleri, çevresi vesilesi ile kulübe kazandırdığı sponsorlar.  Adana bu, Demirspor bu. Bunu unutmamak gerekir. Ben Murat Sancak’ı bir başkan, bir ağabey olarak çok seviyorum ve çok takdir ediyorum. Kulübümüz üzerindeki emeklerini asla yok sayamam. Benim diyen Adanalıdan, benim diyen Demirsporludan daha fazla katkısı var kulübe.  Bugün dünya yıldızı futbolcu alırız almayız ama bekley

Adana Demirspor: 4 - Beşiktaş: 2

 Adana Demirspor varsa umut vardır. 3. kalecisi, yedek oyuncusu, sahası, tribünü fark etmez; Demirsporlu devam eder! Bugün 4-0'a getirdiğimiz maçtan iki farklı galip ayrıldık. İç sahadaki kayıpsız gidişat devam etti. 3. haftanın erteleme maçında, öncesinde hafta sonunun kaleci ve kırmız kart krizlerinin damga vurduğu, maç içinde ilk golü atan Belhanda'nın da fenalaşıp oyuna devam edemediği, 2008'li yedek kaleci, 2005'li yedek oyuncularla kadroyu tamamladığımız günde yine skor üretmeyi bildik; yediğimizden fazlasını attık. İşte kazanmanın yolu bu! Belhanda, Niang, Emre Akbaba ve Yusuf Erdoğan'la fileleri sarstık. Niang'ın dördüncü, Yusuf Erdoğan'ın üçüncü golleri oldu. Bu lige damga vuracağımızı biliyorduk; öyle olmaya devam ediyor.