Ana içeriğe atla

Konuk Yazar: "Demirspor Yetkililerine Açık Mektup"

Çankırı maçına, oğluyla birlikte, bizimle gelen Nadir Avşaroğlu, maç dönüşü hüznünü ve kızgınlığını yazıya döktü. Çocuğunu da Demirsporlu yapmak sorumululuğuyla hareket eden Nadir Abi, açıktan soruyor: "Küme düşme potasındaki bir kasaba takımını yenemiyorsak, 2 pas üst üste yapamıyorsak, maça birlikte gittim oğlum beni teselli ediyorsa, ben oğlumu nasıl Demirsporlu yapacağım?"

demirgibiyiz@gmail.com'a konuk yazarlarımızın yazılarını bekliyoruz.

--
Ben 1980 yılında okumak için memleketten çıkmış, okul bittikten sonra da ekmeğimin derdine Ankara’ya yerleşmiş bir Çukurova çocuğuyum. Çocukluğumu, gençliğimi, sevdalarımı, hayallerimi bıraktığım bu kente en çok ailemin dışında Demirspor’u özlerim.

Aslında Ankara’da Demirspor’lu olmak ve hala 30 sene sonra öyle kalmak hayli zor. Tüm arkadaşlarım, her hafta sonu Lokal ya da Dernek gibi yerlerde toplanıp tuttukları takımın maçını seyrediyorlar. Takımın durumu hakkında mütalaa yapıyorlar. Siz öylece bir garip vaziyette o masada konu mankeni oluyorsunuz. Demirspor’a dair tek dedikleri “Demirspor şimdi Bank Asya’da mı, alt ligde mi” olunca maça 1-0 mağlup başlıyorsunuz.

50 yaşına geldim. Hala bu sevda dinmedi. Oğluma ve kızıma Demirspor’un 70’li yıllarını, kaptan Tekin’le yaptığımız maçları, Kasap Burhan’ın bize verdiği bayram harçlıklarını ve en çok da 5 Ocak’taki maçları anlatıyorum.

Korkuyorum. Benim çocuklarımın da tüm büyük kentteki çocuklar gibi İstanbul’un üç büyük (büyütülmüş) kulübüne sevdalanmasından korkuyorum. İstiyorum ki onlarda benim gibi, kendi kentinin takımına, köklerinin olduğu topraklara sevdalansın. Bir baba olarak bu benim hakkım. Bu doğrultuda ben üstüme düşeni yapmaya çalışıyorum. Bu yüzden her Adana’ya gelişimi Demirspor’un maçlarına denk getirir, olabildiğince Ankara’ya yakın deplasmanlara giderim.



Çankırı deplasmanına da böyle gittim. 14 yaşına gelen oğlumla beraber, maça gittik. Özellikle yakın ve kolay sayılabilecek bir rakibin deplasmanını seçtim ki, oğlum bir galibiyet görsün. Babasının takımı ile birlikte bir coşku ve heyecan duysun. Bu maçta dahi mağlup olduk. Denilebilinir ki; bu klasik bir durum, yıllardır Demirspor kasaba, köy takımlarına mağlup oluyor. Ama artık benim zoruma gidiyor.

Evvelden içime atıyordum, nice mağlubiyetlerden sonra boynumu büküp uzun deplasmanlardan evime dönüyordum. Ama artık oğlumun yanında köy takımlarına mağlup olmak zoruma gidiyor. Sanki o büyükmüş gibi benim omzuma elini koyup “üzülme baba, gelecek hafta Adıyaman maçını alırız” demesi bana çok koyuyor. Ben demiyorum ki, Feneri, Beşiktaş’ı yenelim. Ama düşme potasındaki bir Çankırı’yı da yenelim be kardeşim. Bu durum artık benim ağırıma gidiyor.


50 yaşıma geldim. Hala armanın peşinde yollardayım. Bir büyük kentte Demirsporlu olmanın zorluğunu ve gururunu yaşıyorum. Her baba gibi istiyorum ki benim oğlumda bu gurura ortak olsun, babası gibi Demirsporlu olsun. Ancak yönetim mi, teknik kadro mu, oyuncular mı; biri çıksın bana söylesin. Ben çocuğumu nasıl Demirsporlu yapacağım. Onca yol tepip gittiğimiz Çankırı deplasmanında dahi bu çocuk, bir galibiyet, bir futbol, bir oyun göremiyorsa, ben oğlumu nasıl armanın peşinden götüreceğim.

Ben artık bittim, tükendim. Bu tükenmişliğe oğlumu da ortak mı etmeliyim bilmiyorum. Yoksa o da diğer çocuklar gibi İstanbul’un 3 büyük kulübünü tutarak kendini mi kurtarmalı bilmiyorum. Ama bir yetkili, bir sorumlu bana akıl versin istiyorum. Küme düşme potasındaki bir kasaba takımını yenemiyorsak, 2 pas üst üste yapamıyorsak, maça birlikte gittim oğlum beni teselli ediyorsa, ben oğlumu nasıl Demirsporlu yapacağım? İnanın bana bu durum bana çok koyuyor…

Yorumlar

Onur BİÇER dedi ki…
Nadir abi söylenecek söz bırakmamışsın, ağzına, kalemine sağlık.
Adsız dedi ki…
Benim de 9 yaşında bir kuzenim var. Her iki haftada bir 5 Ocak'ta, Maraton trübününde yerimizi alırız. Çocuğa büyük ölçüde Adana Demirspor'u sevdirdim. Ne zaman maça götürecek olsam sevinçten havalara uçuyor.

Ama çoğu zaman da maçlara umutsuz geliyor. Aslında vefasından geliyor. Bu yaşta bu kadar sağlam bir taraftar olması beni sevindiriyor.

Fakat şimdi küçük olduğu için pek çok şeyi görmüyor, anlamıyor. Ben bile anlamıyorum. Yarın büyüdüğünde iyice bıkıp Demirspor sevdasından vazgeçerse ne olacak?

Bu çocuk doğduğundan beri Demirspor'un dişe dokunur kaç tane başarısız oldu. Arkadaşları, İstanbul takımlarının başarılarına sevinip her sene sokaklara dökülürken, benim kuzenim hep boynu bükük mü oturacak?

Nadir abi, sonuna kadar haklısın.
cinobili01 dedi ki…
Abi bu yazıyı büyük Demirspor'lu Gökoğlu'na gönderin o okusun.
yavuzy dedi ki…
Kocaman büyütülüp, kulüp binasına asılmalı bu yazı...

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ben Bunu Hak Ettim...

Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu.  Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar.   Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek.  Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem param...

Başkan Krizi

 Sahadaki kriz en tepeye de yansıdı; Murat Sancak dün akşam başkanlığı Metin Korkmaz'a devrettiğini açıkladı. Gelişmeleri görebilmek adına biraz beklemek gerekli ama şu anda birkaç neden ve ihtimal var gibi görünüyor: Birincisi, "tamam vazgeçtim" deyip geri dönmesi; daha önce yapmıştı. İkincisi, "TFF'de FETÖcüler var" yönlü açıklamaları ve hakem camiasına eleştirilerinden dolayı çeşitli hukuki ve mali sıkıştırmalara maruz kalması. O yüzden biraz geri plana çekilmek istemiş olabilir. Metin Korkmaz eliyle yönetime devam eder. Üçüncüsü, parasının bitmiş olması ve Adana Demirspor'dan tamamen uzaklaşması. Başkan'ın en büyük sorunlarından biri iletişim stratejisinin düzgün olmaması. Attığı twitler ve açıklamalar fazla öfkeli. Çoğu zaman kötü Türkçe ile karman çorman açıklamalar yapıyor. Twitter (X) infosundaki yazılar/iddialar bile kötü yazılmış. En basitinden, Adanademirspor değil, Adana Demirspor yazması gerekli. Kulübün sosyal medya hesapları iyi yöneti...

Demirspor Taraftarı Ayakta

 Adana Demirspor taraftarı, kendisini küme düşürmekle tehdit eden eski Başkanlarına karşı yaptığı açıklamalarla tavrını gösterdi. Umut Düşkün'ün başlattığı açıklama silsilesi, Şimşekler Grubu 'nun diğer liderleri, Ankara Tayfası , İzmir Tayfası ve diğer oluşumların net tavırları ile güçlendi. Ortak ses, kimse Demirspor'dan üstün değildir ve Demirspor tribünüyle vardır şeklindeydi. Yıllardır alt liglerde mücadele etmiş bir camiaya bu tehdit sökmedi.