Ana içeriğe atla

Topa son dokunan...


"Pele is good, Maradona is better, George BEST"

Futbol dünyasında en yalnız adamın hep kaleciler olduğu söylenir. Bir bakıma doğrudur da. Kaleciler, futbol sahasındaki en tek başına adamlardır. Tabii "Golcüler"den sonra. Golcü futbol sahasında herşeyle mücadele etmek zorundaki adamdır; hem defansla hem kaleciyle, hem kendi arkadaşları ile, hem antrenörle, hem hakemle, hem yöneticiyle hemde taraftarla sürekli mücadele halindedir. Gol atmaz sorun olur, gol atar sorun olur. Gol atıp sevinir sorun olur, sevinmez sorun olur. Her hareketinden mana çıkarılır ancak hiç düşünülmez "O"nun da herkes kadar insan olduğu.

Buraya kadar anlattığım herşey aslında tüm futbolcular için geçerli olan şeylerdir. Geçerliliği olan cümleler olsalar da "taraftar" denen güruh için çok geçerli değildirler. Şöyle ki; taraftar her zaman, uçakla seyahat eden bir "first class" yolcusu gibi davranır, her daim çilekle şampanyayı beraber ister. Ancak bazen taraftara da "çilekle şampanyanın" her zaman bir arada olmadığını hatırlatmak lazım. Bu hatırlatma kendimize bile olsa.

"Olmuyorsa olmuyor" mantığı ile hareket etmek veya konuşmak değil derdim. Tek derdim biraz fazla romantik olmamamızda. George Best gibi oyuncu istiyoruz ancak aynı adamdan Bobby Charlton profesyonelliği istemeye benziyor tavrımız.

"Futbolun James Dean'i" veya uzun siyah saçları, yakışıklılığıyla "Beşinci Beatle" lakablarını alan Best için bu şöhret; kumar, kadınlara olan aşırı tutku ve alkolizm arasında gidip gelmeye başladı. 1970'lerin başından itibaren futbolculuk kariyeri düşüşe geçen Best hakkında kendisinin de zaman zaman dile getirdiği ve yine 1970'lerin başında yaşadığı bir hikâye şu şekilde anlatılır: Lüks otelde kahvaltı servisi için odasına giren garson, George Best'i o seneki dünya güzeliyle yatakta, büyük bir şişe şampanya ve kumardan kazanılmış binlerce pound içinde görür, fakat sorar "Hata neredeydi, George?".

Bir de ben sorayım "Hata neredeydi, arkadaşlar? Yoksa sürekli hata aramasak olmaz mı?" Saygılar...

Yorumlar

yavuzy dedi ki…
uzun süre sonra bir serdanka yazısı; keyifle okudum. saygılar bizden...

best demişki, "servetimin yüzde95'ini kadınlara ve içkiye harcadım; gerisini ise çarçur ettim." helal olsun paşama.
Adsız dedi ki…
George Best'ten incilere devam, "Bir keresinde alkol ve seksi tamamen bırakmıştım; hayatımın en sıkıcı yirmi dakikasıydı..." Devam, "Doktorlar, alkol ve sigarayı bırakmazsam bir daha asla futbol oynayamayacağımı söylediler; ben de futbolu bıraktım..." :))

Bakmayın şimdi Best gibi efsaneleri saygıyla andığımıza. Bu günlerde onun yeteneğinde bir oyuncu yapsa bunları, eleştirinin hasını yaparız. "Ölüp te badem gözlü olmak" diyelim bu duruma...

kebabkolik...
Adsız dedi ki…
Düzeltme...

Yukarıdaki mesajımda yazdığım ikinci cümle Johann Cruyff a ait. Tereddütteydim. Araştırdım, Cruyff'a aitmiş...

kebabkolik
MiTo1940 dedi ki…
Hata arayanlar bir yerlerde hata yapanlardır..!

Bu blogdaki popüler yayınlar

Adana Demirspor: 3 - Sivasspor: 0

Geçen sezonun tersine bu yıl süper bir başlangıç yaptık; üçer gollü, iki de iki. Geçen sezon Giresun'a karşı deplasmanda, Sivas'a da içeride can sıkıntısı yenilgiler almıştık. Onları da düşününce ayrı bir güzellik oldu... Böylece ilk kez Süper Lig'e iki galibiyetle başlamış olduk. Pazartesi maçlarıyla kesinleşecek olsa da yine ilk kez Süper Lig'te birinci sırayı gördük.  Takım cumartesi akşamı makine gibi çalıştı. Oyunu sürklase etti. Genelde sezon başı klişelerinden olan "henüz takım oturmadı/hazır değiliz" mazereti bu sene bize uğramamış oldu. Aynı teknik adam ve tamamen değişmemiş kadronun bunda payı büyük. Vargas'ın yokluğunda 11'e yerleşen Belhanda şansını iyi kullanıyor. Onyekuru-Akintola ile desteklenmiş hücum hattı iyi işliyor. Genelde maçlarda gol yeriz ama bu kez rakibe kaleyi kapattık, o açıdan da iyi bir performans oldu.  Geçen sezondaki çıtayı yukarı taşımak için mücadeleye devam!

Sezon Değerlendirmesi-II

 Oyuncular üzerinden bu sezona bakacak olursak, öncelikle yaz transferlerinde ses getiren Balotelli ve Belhanda ikilisinden başlamak gerekli sanırım.  Balotelli bütün tacizlere, önyargılara ve maç içinde hakemlerin veya rakip oyuncuların kışkırtmalarına rağmen verimli bir sezon geçirdi. Son haftadaki patlamasıyla beraber hem takımı hem ligin en golcü oyuncularından oldu. 18 lig ve 1 kupa golüyle iyi bir performans sergiledi. Golleri dışında da atakları yönlendirmesi, şut tehdidi ve rakip savunmayı yıpratmasıyla iyi bir forvetin yapması gerekenleri büyük oranda yaptı. Ama Malatya maçında olduğu gibi çok pozisyon kaçırdığı maçlarda da canımızı sıktı.  Belhanda ile ilgili duygularımı önceki yazılarda belirtmiştim. En son GS maçındaki yaptıklarıyla iyice gözümüzden düştü. Transfer olduğunda 10 gole ulaşsa yeter diye düşünüyordum; çok uzak kaldı o beklentiden. Onun dışında maç içindeki pas tercihleri, istikrarsızlığı ile bu sezonun en büyük hayal kırıklığı oldu diyebilirim. Benzer şekilde A

Fenerbahçe: 4 - Adana Demirspor: 2

 Yine hakemin hatalı kararlarının damga vurduğu maçta sezonun ilk yenilgisini aldık. Aleyhimize verilen yanlış penaltı, lehimize önce verilip sonra yanlış ofsayt kararı ile verilmeyen penaltı, rakip oyuncuya gösterilmeyen kartlarla birlikte iyi oynadığımız maçtan puan alamadık. Deplasman takımı gibi oynayarak hızlı hücumlarla ilk yarıda farkı ikiye çıkaran rakibe karşı ev sahibi gibi oynadık; iyi top yaptık, ilk dakikalardaki baskıyı iyi kırdık. İlk yarıda bir gol bulabilsek skor farklı olabilirdi. Yine de 3-0'dan sonra oyundan kopmayıp skoru 3-2'ye getirmek başarıydı. Tek kaleye döndürdüğümüz maç son dakikalardaki kırmızı kart ve 4. golle tamamlandı. Fenerbahçe'nin bu sene iyi yaptığı kolay skor bulma işini, zaten aksayan defansımızla durdurmamız kolay olmadı. Ligin en iyi top oynayan takımını izlemek için tribüne koşan Fenerbahçeliler, müthiş bir deplasman tribünü görerek evlerine döndüler; hafta içi maçta taraftarımız gece 1'e kadar tribünde bekletildi. Hafta içi bir